सध्या संपूर्ण भारतभर 2-3 प्रकरणांची चर्चा होतेय,ते म्हणजे निर्भया हत्याकांड व दोषींची फाशी,हैद्राबाद बलात्कार व आरोपींचे एन्काऊंटर, उन्नव बलात्कार प्रकरण. ह्या सगळ्या बातम्या वाचतांना,बघतांना एक घटना आठवली की अजूनही अंगावर शहारे येतात.तिचे नाव अरुणाशानभाग.KEM हॉस्पिटलमध्ये नर्स असलेल्या अरुणावर तिथल्याच एका वॉर्ड बॉय ने बलात्कार केला,त्यावेळी तिचा गळा लोखंडी साखळीने आवळल्या मुळे अरुणा कोमात गेली ती तब्बल 42 वर्षे. ह्या काळात तिचा भावी पती होणार असलेल्या डॉक्टर ने देखील साथ सोडली.पण जिवाभावाच्या मैत्रिणींनी तब्बल 42 वर्ष निरपेक्ष सेवा केली.तिच्या गुन्हेगाराला फक्त 7 वर्षे सजा झाली आणि तो मोकाट सुटला ह्या संघर्षाची कहाणी पिंकी विराणी यांनी शब्दबद्ध केलीय,तर मीना कर्णिक यांनी मराठी अनुवाद केलाय अवश्य वाचावे असे ...Read more

सध्या संपूर्ण भारतभर 2-3 प्रकरणांची चर्चा होतेय,ते म्हणजे निर्भया हत्याकांड व दोषींची फाशी,हैद्राबाद बलात्कार व आरोपींचे एन्काऊंटर, उन्नव बलात्कार प्रकरण. ह्या सगळ्या बातम्या वाचतांना,बघतांना एक घटना आठवली की अजूनही अंगावर शहारे येतात.तिचे नाव अरुणाशानभाग.KEM हॉस्पिटलमध्ये नर्स असलेल्या अरुणावर तिथल्याच एका वॉर्ड बॉय ने बलात्कार केला,त्यावेळी तिचा गळा लोखंडी साखळीने आवळल्या मुळे अरुणा कोमात गेली ती तब्बल 42 वर्षे ह्या काळात तिचा भावी पती होणार असलेल्या डॉक्टर ने देखील साथ सोडली.पण जिवाभावाच्या मैत्रिणींनी तब्बल 42 वर्ष निरपेक्ष सेवा केली.तिच्या गुन्हेगाराला फक्त 7 वर्षे सजा झाली आणि तो मोकाट सुटला ह्या संघर्षाची कहाणी पिंकी विराणी यांनी शब्दबद्ध केलीय,तर मीना कर्णिक यांनी मराठी अनुवाद केलाय अवश्य वाचावे असे ...Read more

अरुणा शानभाग या के.ई.एम हॉस्पिटलमधील नर्सवर झालेल्या अत्याचाराची ही सत्यकहाणी आहे. तिच्यावर ओढवलेल्या त्या अमंगल आणि क्रूर अशा घटनेनंतर तिच्या मेंदूवर परिणाम होतो आणि ती नेहमीसाठी अर्धवट बेशुद्धावस्थेत जाते आणि सुरू होतो तिचा जीवनमृत्यूशी संघर्ष. मळ लेखिका पिंकी विराणी यांनी अरुणा विषयीचा सगळा तपशील मिळवून लिखाण केले असल्याने वाचनीयता अधिक आहे. अगदी पहिल्या वाक्यापासून वाचक कथेशी एकरूप होऊन जातो. भाषाशैली इतकी प्रभावी आहे की, घटना डोळ्यांसमोर घडत असल्याचे जाणवते आणि आपण देखील या घटनेचे प्रत्यक्षदर्शी असल्याचा भास होतो. अरुणाची निरागसता, तिचे दु:ख-यातना व्यक्त करण्यात लेखिका यशस्वी झाली आहे. याचवेळी लेखिकेने ‘दया मरणाच्या’ विषयावर देखील मंथन केले आहे. आपल्याला मरण हवंय हे सुद्धा सांगता न येणाऱ्या अरुणाच्या भावविश्वात लेखिका आपल्याला सहजपणे घेऊन जाते. तिची प्रत्येक भावना आपल्यापर्यंत पोहोचवते. ...Read more

आज या घटनेला छत्तीस वर्षाचा कालावधी लोटला आहे. केईएम हॉस्पिटलमध्ये एका नर्सवर झालेला खुनी हल्ला, त्यामुळे तिला झालेले ब्रेनहॅमरेज आणि त्यानंतरचा प्रदीर्घ काळ तिचा जीवनाशी चाललेला निर्विकार संघर्ष. घटना नवीन असताना मेडिकलच्या विद्याथ्र्यांना आवर्जून अ्यासायला उपयुक्त केले जायचे. विधी महाविद्यालयातून कायद्याचे शिक्षण घेणाऱ्या विद्याथ्र्यांना पहिल्या वर्षी ही केस अभ्यासावी लागायची. पिंकी विराणीनी ‘अरूणाज स्टोरी’ लिहिली नव्हती तोपर्यंत अरुणा शानबागवर केवळ खुनी हल्ला झाला अशी अनेकांची समजूत होती. आपल्या कायद्याच्या भाषेतील बलात्काराची व्याख्या वेगळी असल्यामुळे गुन्हेगारांना या गुन्ह्यासाठी शिक्षा झालीच नाही. खुनी हल्ला आणि चोरी यासाठी केवळ सात वर्षांची सक्तमजुरीची शिक्षा एकाच वेळेला भोगल्याने त्याची सुटका झाली. पिंकी विराणीने सत्य शोधले, त्या घटनेपासून प्रतिसाद देण्याच्या पलीकडे गेलेल्या अरुणाा शानबागकडून काही माहिती मिळण्याची शक्यता नव्हती. त्यावेळी हजर असलेल्या लोकांचा अरुणाच्या नातेवाईकांचा माग काढत सत्याचा मागोवा घेण्याची कामगिरी अतिशय अवघड होती. पिंकी विराणीने ती पेलली. संशोधनात्मक लेखनाचा विषय समजून लोकांच्या बोलण्यातून धागेदोरे जुळवत अरुणाचा भूतकाळ, कौटुंबिक पाश्र्वभूमी, स्वभाव, प्रत्यक्ष घटना घडलेल्या दिवसाच्या मागच्या पुढच्या काळातील संदर्भ शोधून अरुणाची सत्यकथा वाचकांपुढे मांडली. मीना कर्णिक यांनी भाषेला योग्य वजन देत तीच सत्यकथा मराठीत अनुवादित करून ‘अरुणाची गोष्ट’ या कादंबरीद्वारे वाचकांपुढे मांडली. घटनास्थळ आणि त्यानंतर अरुणाचा दीर्घ निवास (पेशंट म्हणून) केईएममध्येच असल्यामुळे केईएमचा स्टाफ, नर्सेस, डीन हे सगळेच कादंबरीत हजेरी लावतात. मृत नाही आणि फक्त जिवंत म्हणण्याखेरीज अरुणा काहीही करू शकत नाही अशा अवस्थेत तिच्या नातेवाईकांनी तिच्याकडे पाठ फिरवल्यावर गेली अनेक वर्षे तिच्याबरोबर काम करणाNया नर्सेसनी या घटनेनंतर हॉस्पिटलमध्ये रूजू झालेल्या व्रतस्थपणे अरुणाला सांभाळले. अरुणाच्या अत्याचाराइतकीच या नर्सेसच्या माणुसकीची ही कहाणी बनते. एका खुनशी अधम पुरुषाच्या हीनतेबरोबर तेव्हाचे डीन सी. के. देशपांडे अरुणाचा भावी वर डॉ. संदीप सरदेसाई यांच्या सहृदयतेची काहणी बनते. प्रसंगानुसार इतर अनेक पात्रे कादंबरीत हजेरी लावतात. घटनेची उकल करत जातात. पोलीस चौकशी, केस, निकाल या ठरावीक चाकोरीतून केस फिरते आणि नंतर शिल्लक राहतो तो अरुणाचा जीवघेणा संघर्ष. शब्दात व्यक्त करू शकत नाही. तिला डोळ्यांनी दिसत नाही तरीही वेदना तिला जाणवतात. परंतु, या वेदनामय जीवनातून मला मुक्ती हवी आहे हे सांगता न येणाNया अवस्थेत अरुणा शानबाग वर्षानुवर्षे जगते आहे. कादंबरीत प्रत्यक्ष घटना, अरुणाचा भूतकाळ आणि या घटनेनंतर आजपर्यंत सुरू असलेल्या केईएमचा कारभार आणि त्यासंबंधीत व्यक्तीविषयी माहिती देणारे प्रकल्प अशा तीन प्रकरणात कादंबरी आपल्यापुढे उलगडते. कादंबरी संपते आणि वाचकांच्या मनात प्रश्नांची मालिका सुरू होते. स्त्रियांची समाजातील सुरक्षितता आपल्या उपयोगाचा नाही म्हटल्यावर त्याच्या नातेवाईकांची होणारी व्यवहारी प्रतिक्रिया, कोणत्या तरी चुकीने एका जीवाला आयुष्यभर मिळणाNया यातना या सगळ्या मन पिळवटून टाकणाNया विचारांची वाचक विषण्ण होतो. अरुणाची गोष्ट वाचकांच्या मनात करुणा दाटून आणते. या करुणेने वेगळे रूप घेऊन सामाजिक बांधिलकीच्या दृष्टीने काही ठोस पावले उचलली तरच अरुणाची गोष्ट सार्थकी लागली असे म्हणता येईल. अरुणाचा मूक संघर्ष आणि समाजातील पुरुषी पशू यांची गोष्ट ‘अरुणाची गोष्ट’ मध्ये सापडते. ‘अरुणाज स्टोरी’ या पिंकी विराणी लिखित सत्यकथेचा मीना कर्णिक यांनी केलेला अनुवाद ‘अरुणाची गोष्ट’ आणि रविंद्रनाथ टागोर यांनी लिहिलेली ‘नष्ट नीड’ या विवाहबाह्य संबंधातील गुंतागुंत समर्थपणे दाखवणारी कादंबरी मेहता प्रकाशनने प्रकाशित केली आहे. ...Read more