* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
  • Original Book Title: COMA
  • Availability : Available
  • ISBN : 9788177664881
  • Edition : 7
  • Publishing Year : 1979
  • Weight : 0.00 gms
  • Pages : 148
  • Language : Translated From ENGLISH to MARATHI
  • Category : FICTION
Quantity
Buying Options:
  • Ebooks:
  • Print Books:
THEY WERE BENT UPON THE PATIENT, THEY WERE OBSERVING HIM. THERE WAS NO ONE AROUND TO GIVE ANESTHESIA AND EVEN THE OPERATING TABLE WAS NOT AROUND. THE PATIENT WAS SLEEPING ON SOME KIND OF WIRES. SHE LISTENED TO THE DIALOGUES BETWEEN THE TWO DOCTORS INTENTLY. `WHERE IS THE HEART FROM THE LAST PATIENT GOING TO GO?` `OH! SAN FRANCESCO`, THE SECOND SURGEON REPLIED. `WE ARE GETTING ONLY 75 THOUSAND DOLLARS FOR IT!, BUT IT WAS AN EMERGENCY.` `WE MIGHT END UP GETTING 2 MILLION DOLLARS FOR THE KIDNEY THIS TIME, BECAUSE IT IS A GOOD MATCH. MAY BE, AFTER A FEW DAYS THE SECOND KIDNEY WILL ALSO BE REQUIRED,` THE FIRST SURGEON ANSWERED. `BUT NOT UNTIL WE GET ORDER FOR HEART.` IF THE DALLAS CHILD GETS A PERFECT MATCH FOR KIDNEY THEN WE MIGHT GET 10 MILLION DOLLARS, HIS FATHER IS VERY RICH AND IS IN OIL BUSINESS.` THE SECOND SURGEON WHISTLED, `WOW! SO IS THERE ANY PROGRESS?` `THERE IS AN OPERATION IN THE MEMORIAL NEXT FRIDAY, LET US SEE HOW FAR IT MATCHES.`
ते खाली वाकून पेशंटकडे बघत होते. भूल द्यायला कुणीच दिसत नव्हतं. आणि ऑपरेशनचं टेबलही नव्हतं. पेशंट तारांवरच झोपला होता. दोघांचं संभाषण ती कान देऊन ऐकू लागली. ``गेल्या केसचं हृदय कुठे जाणार आहे कोणास ठाऊक?`` ``सॅन फ्रान्सिस्को,`` दुसरा सर्जन म्हणाला. ``त्याचे फक्त पंचाहत्तर हजार डॉलर्स मिळणार आहेत. पण ऑर्डर घाईची होती.`` ``या किडनीचे बहुतेक दोन लाख डॉलर्स मिळतील. कारण ती चांगली मॅच होणार आहे. कदाचित थोड्याच दिवसात दुसरी किडनी लागेल.`` पहिला सर्जन म्हणाला. ``हो, पण हृदयाला मार्केट मिळाल्याशिवाय ती देता कामा नये.`` ``दलासमधल्या मुलाला योग्य किडनी मिळाली तर दहा लाखाची ऑफर आहे. त्याचे वडील तेल उद्योगात आहेत.`` दुस-या सर्जननं शीळ वाजवली. ``मग काही प्रगती?`` ``पुढच्या शुक्रवारी मेमोरियलमध्ये एक ऑपरेशन आहे; बघू या किती मॅच होते.``
Video not available
No Records Found
No Records Found
Keywords
"#MEHTAPUBLISHINGHOUSE #MARATHIBOOKS #TRANSLATEDBOOKS #ONLINEBOOKS #BIOGRAPHYA&TRUESTORIES #प्रमोदजोगळेकर #रोबिनकुक #COMA #TOXIN #SONS OF FORTUNE #FALSE IMPRESSION #CONTAGION #SEIZURE #CRISIS #CRITICAL #NOT A PENNY MORE, NOT A PENNY LESS #MARKER #कोमा #टॉक्सिन #कन्टेजन #सीजर #क्रायसिस #क्रिटिकल #मार्कर "
Customer Reviews
  • Rating StarShailesh Purohit

    १० जानेवारी २०२१ बरेच वर्षांपूर्वी एका इस्पितळात नोकरी करीत होतो. तेव्हाचे एक चित्रपटाशी संबंधित तंत्रज्ञ त्याच इस्पितळात बरेच दिवस कोमा मध्ये होते. त्या नंतर बरेच दिवसांनी - कदाचित महिन्यांनी एकदा वाचनालयात पुस्तकं चाळत असताना अचानक रॉबिन कुक ांच्या ‘कोमा’ या इंग्रजी कादंबरीचे रवींद्र गुर्जर यांनी केलेले मराठी भाषांतर हाताला लागलं. अर्थात आमच्या इस्पितळात दाखल झालेल्या तंत्रज्ञाचा आणि या कादंबरीचा अथवा कादंबरीतील व्यक्तीरेखांचा दूरान्वयानेही संबंध नाही. पुस्तक पाहिल्यावर मला केवळ त्याची आठवलं झाली इतकंच. एक छोट्याश्या शस्त्रक्रियेसाठी रुग्ण इस्पितळात दाखल होतो. शस्त्रक्रियेनंतर काही तासांत घरी जाणार या तयारीने आलेला रुग्ण बेशुद्धावस्थेत जाण्याचे काय कारण असावं ? तो शुद्धीत येत नाही. डॉक्टरांकडून काही चूक झाली, भुलतज्ञांकडून काही कर्तव्यच्युती झाली ? की आणखी काही… डोक्याला मुंग्या आणणारे कथानक, नाट्यपूर्ण मांडणी, उत्तरोत्तर ताणलं जाणारं रहस्य. त्याचा मागोवा घेणारी सुझान. एक भन्नाट वाचनानुभव. जर मी चुकत नसेन तर या कादंबरीवर चित्रपट देखील आला होता. ...Read more

  • Rating StarSumit Deshmukh

    सत्तरच्या दशकातली ही कथा आहे. बोस्टन शहरातील `मेमोरियल` हे एक प्रतिष्ठित व भव्य रुग्णालय. दरवर्षी प्रमाणे त्यावर्षी सुद्धा मेडिकल च्या पाच विद्यार्थ्यांचा एक समूह तिथे प्रशिक्षणासाठी येतो. त्यांतलीच एक म्हणजे कथेची नायिका - सुसान. तिथे तिला अज्ञातव रहस्यमय कारणाने कोमात गेलेल्या रुग्णांच्या काही केसेस पाहायला मिळतात. बुद्धिमान सुसान तशी अभ्यासू असल्यामुळे व तसेच काही रुग्णांबद्दल वाटणाऱ्या सहानुभूतीमुळे तिच्या मनात अशा अज्ञात कारणाने कोमात जाणाऱ्या रुग्णांच्या केसेस बद्दल कुतूहल निर्माण होतं. आणि मग ती त्या प्रकरणांचा छडा लावायचा कसा प्रयत्न करते, तिला कोणकोणते अडथळे येतात आणि शेवटी भीषण वास्तव कसं समोर येतं ते सांगणारी ही रंजक कथा. कथेतील बरेच प्रसंग हे थरारक असले तरी पुढे काय होईल त्याचा अंदाज लागतो. तसेच मलपृष्ठावरील परिचय देणाऱ्या मजकुरामुळे रुग्ण कोमात का जातायत त्याचा थोडा अंदाज वाचकाला आधीच आलेला असतो. त्यामुळे रहस्याचा घटक थोडा कमी झालेला आहे. अनुवाद नेहमीप्रमाणे उत्तम. एकदा नक्कीच वाचण्यासारखी कादंबरी. अभिप्राय- 3.5/5 #थरारकथा ...Read more

  • Rating StarKIRAN BORKAR

    वैद्यकीय विश्वात खळबळ माजविणारी कादंबरी डॉ. सुसान ही प्रशिक्षणार्थी डॉक्टर बोस्टन मेमोरिअल हॉस्पिटलमध्ये जॉईन होते . हे अतिशय नावाजलेले हॉस्पिटलमध्ये आहे . पण त्या हॉस्पिटलमध्ये अचानक एका वर्षात सहा पेशंट कोमामध्ये गेले आहेत . एक वीस वर्षीय खेळाडू ुढग्याच्या छोट्या ऑपरेशनसाठी हॉस्पिटलमध्ये दाखल होतो आणि आठ नंबरच्या ऑपरेशन थिएटरमध्ये ऑपरेशन चालू असतानाच कोमामध्ये जातो . त्या आधी ही नॅन्सी नावाची तरुणीही असेच छोटे ऑपरेशन चालू असतानाच कोमामध्ये जाते . डॉ सुसान या घटनेच्या मुळाशी जायचे ठरविते . मग तिच्यावर संकटे कोसळू लागतात . तर दोनवेळा प्राणघातक हल्लाही होतो . हॉस्पिटलमधून तिची बदली होते . तरीही न डगमगता ती या प्रकरणाच्या मुळाशी जाते . सत्य समजताच तिला धक्का बसतो पण अजूनही तिला काही धक्के बसणार आहेत .आता तिचा जीवच धोक्यात आहे . ज्या आठ नंबरच्या ऑपरेशन थिएटरमध्ये हे घडतेय तिथेच तिला ऑपरेशनसाठी नेले जातेय . यातून कोण तिला वाचवेल ...Read more

Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

NAGZIRA
NAGZIRA by VYANKATESH MADGULKAR Rating Star
कृष्णा DIWATE

आजच्या पुस्तकाचा विषय माझ्या आवडीचा - जंगलाचा... *जंगल - काय असतं ?* म्हटलं तर फक्त झाडे, नदी-नाले, प्राणी पक्षी यांनी भरलेला जमिनीचा एक तुकडा .... की वन-देवता? की पशु-पक्ष्यांचं घर? की जीवनचक्रातील अति-महत्वाचा घटक? की आपल्यातल्या दांभिकपणाला - दिखव्याला - व्यवहाराला गाळून टाकणारं आणि आपल्यालाही त्याच्यासारखाच सर्वसमावेशक, निर्मळ बनवणारं आणि आपल्यातल्या originality ला बाहेर आणणारं, असं एक अजब रसायन? *जंगल भटक्यांना विचारा एकदा... बोलतानाच त्यांच्या चेहऱ्यावर आणि डोळ्यात जी चमक दिसेल ना, त्यातून फार वेळ वाट न बघता सरळ जंगल गाठण्याची इच्छा न होईल तरच नवल!* आमचा एक मित्र- ज्याने असंच जंगलांचं वेड लावलं आणि अजून एक भटकी मैत्रीण - जिने त्या वेडात भरच घातली..... आणि असे अजून अनेक भटके निसर्गप्रेमी ... आणि मुळातूनच निसर्गाची ओढ , या सर्व गोष्टी माझ्या जंगल -प्रेमासाठी कारणीभूत ठरल्या. *आणि मग अरण्यऋषी श्री. मारुती चितमपल्ली, शंकर पाटील (कथा), डॉ. सलीम अली, जिम कॉर्बेट, व्यंकटेश माडगूळकर इत्यादींनी या निसर्गदेवतेकडे बघण्याची एक वेगळी दृष्टी दिली. त्या सर्वांनाच आजचा हा पुस्तक-परिचय सादर अर्पण!!* कथांसाठी प्रसिद्ध असणाऱ्या लेखकाने हे नागझिरा पुस्तक का बरे लिहिले असावे? मनोगतात ते स्वतः म्हणतात - *"महाराष्ट्रातील एखाद्या आडबाजूच्या जंगलात जाऊन महिना दोन महिने राहावे, प्राणी जीवन, पक्षी जीवन, झाडेझुडे पाहत मनमुराद भटकावे आणि या अनुभवाला शब्दरूप द्यावे हा विचार गेली काही वर्षे माझ्या मनात घोळत होता. काही परदेशी प्राणी शास्त्रज्ञांनी असा उद्योग करून लिहिलेली उत्तम पुस्तके माझ्या वाचण्यात आल्यापासून ही इच्छा फारच बळवली. मी इथे तिथे प्रयत्न करून पाहिले आणि निराश झालो. हे काम आपल्या आवाक्यातले नाही असे वाटले. मग शेल्लरने कुठेतरी लिहिल्याचे वाचले की भारतातील लोक प्राणी जीवनाच्या अभ्यासात उदासीन आहेत, आफ्रिकेच्याही फार मागे आहेत. त्यांना वाटते अशा संशोधनासाठी प्रचंड खर्च करावा लागतो, पाण्यासारखा पैसा लागतो. पण तसे नाही. गळ्यात दुर्बीण, मनात अमाप उत्साह आणि आस्था असली की अभ्यास होतो. मी शक्य तेव्हा एकट्यानेच उठून थोडेफार काम करत राहायचे ठरवले. कधी काझीरंगा, मानस या अभयारण्यावर, कधी नवेगाव-बांधावर तर कधी कोरेगावच्या मोरावर लिहित राहिलो.* *मला चांगली जाणीव आहे की हा प्रयत्न नवशिक्याचा आहे. तो अपुरा आहे, भरघोस नाही. त्यात बऱ्याच त्रुटी आहेत, पण नव्या रानात शिरण्यासाठी पहिल्यांदा कोणीतरी वाट पाडावी लागते. पुढे त्या वाटेने ये-जा सुरू होते. मी लहानशी वाट पाडली आहे एवढेच!"* लेखक आत्ता असते तर त्यांना नक्की सांगितले असते की तुम्ही पाडलेली पायवाट आता जवळ-पास राजमार्ग बनत चालली आहे. आज अनेक वन्य-जीव अभ्यासक, जंगल भटके सुजाण व सतर्क झाले आहेत, जंगले आणि प्राणी वाचले पाहिजेत यासाठी प्रयत्न सुरु आहेत. ह्या प्रयत्नांमागे लेखकासारख्या अनेक वनांचा अभ्यास करून ते आपल्यासमोर आणणाऱ्यांचा मोठा हात आहे. आज पक्षी-निरीक्षक किरण पुरंदरेंसारखे व्यक्ती शहरातील सगळा गाशा गुंडाळून जंगलात राहायला गेलेत ... काय नक्की thought -process झाली असेल त्यांची? फक्त जंगल-भटकंती करताना पाळावयाचे नियम अत्यंत महत्वाचे आहे. मुख्यत्वे-करून कुठल्याही वृक्षांचे, प्राणी-पक्ष्यांचे आपल्या असण्याने कुठलाही त्रास किंवा धोका - हानी संभवू नये, याची काळजी आपल्यासारख्या सुज्ञ भटक्यांनी नक्की घ्यावी. तरच हे भटकणे आनंद-दायी होईल. *भंडारा जिल्यातील नागझिरा हे एक अभयारण्य! फार सुंदर आहे.* हे पुस्तक फक्त लेखकाच्या दृष्टीने त्यांना भावलेलं जंगल आहे का? फक्त जंगलाचं वर्णन आहे का? तर नाही. एक पट्टीचा कथालेखक आणि मानव-स्वभाव चितारणारा लेखक केवळ वर्णन करू शकत नाही. माझ्या मते ही एक प्रक्रिया आहे, त्यांच्या अंतर्बाह्य बदलाची, जी त्यांना जाणवली, अगदी प्रकर्षाने. आणि तोच स्वतःचा शोध त्यांनी आपल्यासमोर मांडण्याचा प्रयत्न केलाय. बाकी प्रत्येकाचं जंगल वेगळं, खरं जंगल नाही तर स्वतःच्या आतलं एक जंगल. ते ज्याचं त्याने शोधायचं, त्यात डुंबायच, विहार करायचा आणि काही गवसत का ते बघायचं .... लेखकानेही तेच केलं... एक स्वगत मांडलं आहे.... आणि त्यातून संवादही साधला आहे. हे पुस्तक ललित म्हणावे की कादंबरी, वर्णन म्हणावे की आत्मकथन, अशा हिंदोळ्यावर हे वाचताना मी सतत राहते. अतिशय आशयपूर्ण गहिऱ्या अर्थाचे लिखाण आहे यात. लेखकाने नागझिरा आणि त्याचे वर्णन कसे केले आहे ते आपण रसिक वाचकांनी हे पुस्तक वाचूनच त्याचा आनंद घ्यावा. ते इथे मी सांगत बसणार नाही, उगाच तुमचं आनंद का हिरावून घेऊ? मी इथे मला भावलेले लेखकच मांडण्याचा अल्पसा प्रयत्न करत आहे, ते ही या पुस्तकाच्या माध्यमातून... पहिल्याच पानावर ते काय लिहितात बघा - *"गरजा शक्य तेवढ्या कमी करायच्या, दोनच वेळा साधे जेवण घ्यायचे, त्यात पदार्थ सुद्धा दोन किंवा तीनच. स्वतःचे कामे स्वतःच करायची. पाणी आणणे, कपडे धुणे अंथरून टाकणे आणि काढणे या साध्या सुध्या गोष्टींसाठी माणसांनी दुसऱ्यावर का अवलंबून राहावे? एकांत, स्वावलंबन आणि प्रत्येक बाबतीत मितव्यय ही त्रिसूत्री पाळून जंगलात पायी भटकायचे, जंगलाच्या कुशीत राहून निरागस असा आनंद लुटायचा या माफक अपेक्षेने गेलो आणि माझा काळ फार आनंदत गेला . रेडिओ, वृत्तपत्रे, वाङ्मय चर्चा, वाचन, कुटुंब, मित्र, दुसऱ्याच्या घरी जाणे येणे, जेवण देणे आणि घेणे यापैकी काहीही नसताना कधी कंटाळा आला नाही. करमत नाही असे झाले नाही. रोज गाढ झोप आली. स्वप्न पडले असतील तर ती सकाळी आठवली नाही. शिवाय मित आहार आणि पायी हिंडणे यामुळे चरबी झडली. एकूणच मांद्य कमी झाले."* हे वाचून आपल्याला नक्की काय हवे असते, आणि रोजच्या रहाटगाडग्यात आपण काय करतो, याची मनातल्या मनात तुलना व्हावी. खरंच काय हवं असतं आपल्याला? आपण सतत प्रेम, शांती, समाधान आणि मनःशांती याच्याच तर शोधात असतो ना? आणि नेमक्या ह्याच सर्व गोष्टी बाजूला पडून आपण नुसते धावतच असतो... कशासाठी?? जीवनाचं तत्वज्ञान हे फार गंभीर नाहीये, अगदी छोट्या छोट्या गोष्टीतून आपण ते समजून घेऊन शकतो. फक्त ती जाण असली पाहिजे. थोडासा थांबून विचार झाला पाहिजे. मनःचक्षु उघडे पाहिजे आणि मुख्य म्हणजे मी कुणीतरी मोठा , हा भाव पहिल्यांदा गाळून पडला पाहिजे. *अगदी तसंच जसं पानगळीच्या मोसमात जुनं पान अगदी सहज गळून पडतं ... नव्यासाठी जागा करून देतं ... जंगल आपल्याला हेच शिकवतं ... न बोलता ... त्याच्या कृतीतून ... आपली ते समजून घेण्याची कुवत आहे का?* शेवटच्या प्रकरणात लेखक परतीसाठी रेल्वे फलाटावर येतो. तेव्हाचचं त्यांचं स्वगत फार विचार करायला भाग पाडतं - *"ह्या दोन तासात करण्याजोगे असे काहीच महत्त्वाचे कार्य नसल्यामुळे मी आरशासमोर बसून दाढी केली, मिशा काढून टाकल्या. सतत अंगावर होते ते हिरवे कपडे काढून टाकले आणि इतके दिवस माझ्या कातडी पिशवीच्या तळाशी परिटघडी राहिलेले झुळझुळीत कपडे चढवून पोशाखी बनलो.`* किती साधी वाक्य आहेत, पण `पोशाखी बनलो` यातून किती काय काय सांगायचे आहे लेखकाला... गहिरेपण जाणवते! मला विचार करायला भाग पाडते. ट्रेक करून गड -किल्ल्यांहून परतताना माझीही अवस्था काहीशी अशीच व्हायची... जाड पावलांनी घरी परतणे आणि पुन्हा निसर्गात भटकायला मिळण्याची वाट पाहणे, याशिवाय गत्यंतर नसायचे. *जंगलांवर , निसर्गावर निस्सीम प्रेम करणाऱ्या आणि त्यांच्या संवर्धनासाठी झटणाऱ्या अनेक वेड्यांमुळे आज आपली वसुंधरा टिकली आहे. पुढील पिढ्यांसाठी तिला असच बहरत ठेवायचं असेल, किमान टिकवायचं जरी असेल तरी आपणही थोडेसे निसर्ग-वेडे व्हायला काय हरकत आहे??* *वृक्षवल्ली आम्हा सोयरे... वनचरे ...* धन्यवाद! जय हिंद!!! ...Read more