* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
Quantity
Buying Options:
  • Ebooks:
  • Print Books:
"DID YOU KNOW THAT BRAHMA ONCE HAD FIVE FACES? WHY DO SNAKES HAVE A FORKED TONGUE? DO GODS CHEAT? WHY DOES SHIVA SPORT A CRESCENT MOON ON HIS HEAD? THE TRINITY, CONSISTING OF BRAHMA, SHIVA AND VISHNU, IS THE OMNIPRESENT TRIO RESPONSIBLE FOR THE SURVIVAL OF THE HUMAN RACE AND THE WORLD AS WE KNOW IT. THEY ARE POPULAR DEITIES OF WORSHIP ALL OVER INDIA, BUT WHAT REMAIN LARGELY UNKNOWN ARE SOME OF THEIR EXTRAORDINARY STORIES. AWARD-WINNING AUTHOR SUDHA MURTY WALKS BY YOUR SIDE, WEAVING ENCHANTING TALES OF THE THREE MOST POWERFUL GODS FROM THE ANCIENT WORLD. EACH STORY WILL TAKE YOU BACK TO A MAGICAL TIME WHEN PEOPLE COULD TELEPORT, ANIMALS COULD FLY AND REINCARNATION WAS SIMPLY A FACT OF LIFE. "
"ब्रह्मदेवाला कोणे एके काळी पाच मस्तकं होती हे तुम्हास माहीत आहे का? भगवान शंकराने आपल्या जटांमध्ये चंद्रकोर का धारण केली आहे, याबद्दल तुम्हाला काही ठाऊक आहे का? देव इतरांची फसवणूक करतात का? आपणा सर्वांना एक गोष्ट निश्चित माहीत आहे – ब्रह्मा, विष्णू आणि महेश या त्रिमूर्तींचं चराचरात अस्तित्व असून, हे जग आणि आपली मानवजात अस्तित्वात आहे, ती केवळ त्यांच्यामुळेच. संपूर्ण भारतात सगळीकडे या तीनही देवतांची उपासना केली जाते; परंतु या देवतांबद्दलच्या अनेक सुरस आणि चमत्कृतीजन्य कथा अजूनही फारशा कुणाला माहीत नसतात. अनेक पुरस्कारविजेत्या लेखिका सुधा मूर्ती या वाचकांना हाताला धरून या अनोख्या, अज्ञात प्रदेशात घेऊन जातात. प्राचीन युगातील या तीन अत्यंत शक्तिशाली देवतांविषयीच्या अद्भुतरम्य कथा त्या वाचकांसमोर उलगडतात. कथा संग्रहातील प्रत्येक कथा तुम्हा सर्वांना एका वेगळ्याच मंतरलेल्या विश्वात घेऊन जाईल. त्या कथा ज्या कालखंडात घडतात, तेव्हाच्या व्यक्ती मनोवेगाने दूरदूरच्या प्रदेशात भ्रमंती करू शकतात, यातले प्राणी उडू शकतात आणि यात पुनर्जन्म तर नेहमीच होत असतात. "

No Records Found
No Records Found
Keywords
#SUDHA MURTY #N.R.NARAYANA MURTY #LEENA SOHONI #UMA KULKARNI #WISE & OTHERWISE #GOSHTI MANSANCHYA #PUNYABHUMI BHARAT #THAILIBHAR GOSHTI #SUKESHINI AANI ITAR KATHA #BAKULA #AYUSHYACHE DHADE GIRAVTANA #AAJICHYA POTADITALYA GOSHTI #MAHASHWETA #DOLLAR BAHU #SAMANYATALE ASAMANYA #PARIGH #PITRURHUN #ASTITVA #HARAVALELYA MANDIRACHE RAHASYA #TEEN HAJAR TAKE #SARPACHA SOOD #GARUDJANMACHI KATHA #TRISHANKU #A BETTER INDIA A BETTER WORLD #NARAYAN MURTY : MULYA JAPNARA EK ADWITIYA AAYUSHYA #सुधा मूर्ती #एन.आर.नारायण मूर्ती #लीना सोहोनी #उमा कुलकर्णी #वाइज अँड अदरवाइज #गोष्टी माणसांच्या #पुण्यभूमी भारत #थैलीभर गोष्टी #सुकेशिनी #बकुळा #आयुष्याचे धडे गिरवताना #आजीच्या पोतडीतल्या गोष्टी #महाश्वेता #डॉलर बहू सामान्यांतले असामान्य #परीघ पितृऋण #अस्तित्व #हरवलेल्या मंदिराचे रहस्य #तीन हजार टाके #सर्पाचा सूड #गरुडजन्माची कथा #त्रिशंकू #अ बेटर इंडिया अ बेटर वर्ल्ड : नारायण मूर्ती #नारायण मूर्ती : मूल्यं जपणारं एक अद्वितीय आयुष्य
Customer Reviews
  • Rating StarDAINIK SAMANA 23-12-2018

    असे घडले त्रिमूर्ती... कोणीही मनुष्य आस्तिक असो वा नास्तिक. त्याला देवीदेवतांच्या अस्तित्वाबद्दल आणि पौराणिक कथांबद्दल जाणून घेण्याची एक इच्छा असे. देवीदेवतांचं अस्तित्व कसं निर्माण झालं याबद्दल आपल्या मनात कुतूहल असतं. हे कुतूहल बऱ्यापैकी क्षमवण्यां काम सुधा मूर्ती लिखित आणि लीना सोहोनी अनुवादित ‘गरुडजन्माची कथा’ हे पुस्तक करतं. ललित लेखनात स्वत:च्या लेखणीचा ठसा उमटवणाऱ्या सुधा मूर्तींचं पौराणिक कथांबाबतचं हे लिखाण आपल्या मनात घर निर्माण करतं. ब्रह्मा, विष्णू, महेश या त्रिमूर्ती म्हणजे लाखो लोकांचं आराध्य दैवत. यांच्यासंबंधी अनेक कथा लहानपणापासून आपण वाचलेल्या किंवा वयस्क माणसांकडून ऐकलेल्या असतात. सुधा मूर्ती यांनी या तीन देवतांच्या आणि त्यांच्या विविध रूपांच्या गोष्टी अत्यंत साध्या, सोप्या शैलीत आपल्या लिखाणातून मांडल्या आहेत. या पुस्तकात समुद्रमंथनाची. शंकर-पार्वतीची, ब्रह्मदेवाची, विष्णुची दशावतारांची, गणपतीच्या सामर्थ्याची, चंद्रदेवाच्या कक्षेत संचार करणाऱ्या नक्षत्रांची, रामाने स्वयंवरात उचललेल्या शिवधनुष्याची, शंकराच्या हरीहर आणि अर्धनारीनटेश्वर रूपाची इ. अनेक कथा आपल्याला वाचायला मिळतात. या कथांना अनुषंगून देशाच्या विविध भागांत उभी असलेली मंदिरं आणि त्यांचे वर्णन सुधा मुर्तींनी या पुस्तकात केले आहे. त्यामुळे या कथांना एक विश्वासार्हता प्राप्त झाली आहे. या पुस्तकाची गम्मत अशी की, वर्षानुवर्षे ज्या गोष्टी आपण डोळ्यांनी पाहत आहोत, उदा. चंद्र आणि नक्षत्र, गणेशाला अर्पण केल्या जात असणाऱ्या दुर्वा, शंकराच्या पिंडीवर वाहत असलेल्या बेलाची महती इ. अनेक छोट्या छोट्या गोष्टीचा इतिहास आणि संदर्भ यापुस्तकातून सुधा मूर्तींनी सांगितला आहे. कारण परंपरागत आपण वर्षानुवर्षे या गोष्टींशी जोडले गेलो आहोत. त्यामुळे जेव्हा या गोष्टीमागची कहाणी समजते तेव्हा आपणही आश्चर्यचकित होऊन जातो. उदा. चंद्राच्या कक्षेत वावरणारी नक्षत्रं ही मूलत: चंद्रदेवाच्या पत्नी आहेत. या पुस्तकामध्ये अजून एक समान धागा सापडतो. तो म्हणजे असूर आणि देव यांचे नाते अमरत्व मिळून पृथ्वीवर स्वत:चं वर्चस्व निर्माण करावं या इर्ष्येपोटी असुरांनी महान तपश्चर्या करून देवांना प्रसन्न करण्यास यश मिळाले. असूर असो वा मनुष्य भक्ताची इच्छा पूर्ण करण्यास देव नेहमीच तयार असतात. त्यामुळे असुरांना अमरत्वाचा वर देत असतानाच होणाऱ्या परिणामांची जाणीव असल्याने चाणाक्ष देवांनी हा वर देत असतानाच काही अटी असुरांसमोर ठेवल्या होत्या. त्यामुळे असुरांनी कितीही उच्छाद माजवला तरी त्यांना मृत्यूला समोरे जावे लागले. शिशुपाल, हिरण्यकश्यपु आदी असुरांच्या अशा कथा या पुस्तकात दिसून येतात. सुधा मूर्तींनी अत्यंत रंजक शैलीत या कथा लिहिल्या आहेत. त्यांनी अनेक कथांचा आवाका त्यातील मर्म जाणून तो कमी शब्दांमध्ये शब्दबद्ध केला आहे. उदा. समुद्रमंथनाच्या मोठ्या अध्यायाची माहिती त्यांनी मोजक्या शब्दात आपल्यापर्यंत पोहोचवली आहे. त्याचबरोबर सूक्ष्म संदर्भाचा वापर त्यांनी केलेला पाहायला मिळतो तसेच या त्रिमूर्तींना आणि विशेषकरून भगवान शंकरासंबंधी असलेल्या आख्यायिकांचा समावेशसुद्धा या पुस्तकात आहे. पेंग्विन रॅण्डम हाऊस इंडिया यांच्या सौजन्याने प्रत्येक कथेला अनुसरून असलेली चित्रं आणि पुस्तकाचं मुखपृष्ठ अत्यंत सुंदर झालं आहे. लीना सोहोनी यांनी सुधा मूर्तींच्या या कथांचा तितक्याच समर्थपणे मराठीत अनुवाद केला आहे. एकूणच हिंदू पुराणातील अनेक तपशील जाणून घेण्यासाठी ‘गरुजन्माची कथा’ हे पुस्तक आवर्जून संग्रही ठेवण्यासारखं आहे. – देवेंद्र जाधव ...Read more

  • Rating Starsakal 24 April 2018

    गोष्टीवेल्हाळ सुधा मूर्ती यांनी ब्रह्मदेव विष्णू आणि महेश या त्रिमूर्तीशी संबंधित कथा या पुस्तकात सांगितल्या आहेत. देवतांशी संबंधित एका वेगळ्याच मंतरलेल्या विश्वात त्या घेऊन जातात. ‘द मॅन फ्रॉम द एग’ या त्यांच्या मूळ इंग्लिश पुस्तकाचा अनुवाद लिना सोहनी यांनी केला आहे. सकाळ दि. २९/४/२०१८ ...Read more

Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

NAGZIRA
NAGZIRA by VYANKATESH MADGULKAR Rating Star
कृष्णा DIWATE

आजच्या पुस्तकाचा विषय माझ्या आवडीचा - जंगलाचा... *जंगल - काय असतं ?* म्हटलं तर फक्त झाडे, नदी-नाले, प्राणी पक्षी यांनी भरलेला जमिनीचा एक तुकडा .... की वन-देवता? की पशु-पक्ष्यांचं घर? की जीवनचक्रातील अति-महत्वाचा घटक? की आपल्यातल्या दांभिकपणाला - दिखव्याला - व्यवहाराला गाळून टाकणारं आणि आपल्यालाही त्याच्यासारखाच सर्वसमावेशक, निर्मळ बनवणारं आणि आपल्यातल्या originality ला बाहेर आणणारं, असं एक अजब रसायन? *जंगल भटक्यांना विचारा एकदा... बोलतानाच त्यांच्या चेहऱ्यावर आणि डोळ्यात जी चमक दिसेल ना, त्यातून फार वेळ वाट न बघता सरळ जंगल गाठण्याची इच्छा न होईल तरच नवल!* आमचा एक मित्र- ज्याने असंच जंगलांचं वेड लावलं आणि अजून एक भटकी मैत्रीण - जिने त्या वेडात भरच घातली..... आणि असे अजून अनेक भटके निसर्गप्रेमी ... आणि मुळातूनच निसर्गाची ओढ , या सर्व गोष्टी माझ्या जंगल -प्रेमासाठी कारणीभूत ठरल्या. *आणि मग अरण्यऋषी श्री. मारुती चितमपल्ली, शंकर पाटील (कथा), डॉ. सलीम अली, जिम कॉर्बेट, व्यंकटेश माडगूळकर इत्यादींनी या निसर्गदेवतेकडे बघण्याची एक वेगळी दृष्टी दिली. त्या सर्वांनाच आजचा हा पुस्तक-परिचय सादर अर्पण!!* कथांसाठी प्रसिद्ध असणाऱ्या लेखकाने हे नागझिरा पुस्तक का बरे लिहिले असावे? मनोगतात ते स्वतः म्हणतात - *"महाराष्ट्रातील एखाद्या आडबाजूच्या जंगलात जाऊन महिना दोन महिने राहावे, प्राणी जीवन, पक्षी जीवन, झाडेझुडे पाहत मनमुराद भटकावे आणि या अनुभवाला शब्दरूप द्यावे हा विचार गेली काही वर्षे माझ्या मनात घोळत होता. काही परदेशी प्राणी शास्त्रज्ञांनी असा उद्योग करून लिहिलेली उत्तम पुस्तके माझ्या वाचण्यात आल्यापासून ही इच्छा फारच बळवली. मी इथे तिथे प्रयत्न करून पाहिले आणि निराश झालो. हे काम आपल्या आवाक्यातले नाही असे वाटले. मग शेल्लरने कुठेतरी लिहिल्याचे वाचले की भारतातील लोक प्राणी जीवनाच्या अभ्यासात उदासीन आहेत, आफ्रिकेच्याही फार मागे आहेत. त्यांना वाटते अशा संशोधनासाठी प्रचंड खर्च करावा लागतो, पाण्यासारखा पैसा लागतो. पण तसे नाही. गळ्यात दुर्बीण, मनात अमाप उत्साह आणि आस्था असली की अभ्यास होतो. मी शक्य तेव्हा एकट्यानेच उठून थोडेफार काम करत राहायचे ठरवले. कधी काझीरंगा, मानस या अभयारण्यावर, कधी नवेगाव-बांधावर तर कधी कोरेगावच्या मोरावर लिहित राहिलो.* *मला चांगली जाणीव आहे की हा प्रयत्न नवशिक्याचा आहे. तो अपुरा आहे, भरघोस नाही. त्यात बऱ्याच त्रुटी आहेत, पण नव्या रानात शिरण्यासाठी पहिल्यांदा कोणीतरी वाट पाडावी लागते. पुढे त्या वाटेने ये-जा सुरू होते. मी लहानशी वाट पाडली आहे एवढेच!"* लेखक आत्ता असते तर त्यांना नक्की सांगितले असते की तुम्ही पाडलेली पायवाट आता जवळ-पास राजमार्ग बनत चालली आहे. आज अनेक वन्य-जीव अभ्यासक, जंगल भटके सुजाण व सतर्क झाले आहेत, जंगले आणि प्राणी वाचले पाहिजेत यासाठी प्रयत्न सुरु आहेत. ह्या प्रयत्नांमागे लेखकासारख्या अनेक वनांचा अभ्यास करून ते आपल्यासमोर आणणाऱ्यांचा मोठा हात आहे. आज पक्षी-निरीक्षक किरण पुरंदरेंसारखे व्यक्ती शहरातील सगळा गाशा गुंडाळून जंगलात राहायला गेलेत ... काय नक्की thought -process झाली असेल त्यांची? फक्त जंगल-भटकंती करताना पाळावयाचे नियम अत्यंत महत्वाचे आहे. मुख्यत्वे-करून कुठल्याही वृक्षांचे, प्राणी-पक्ष्यांचे आपल्या असण्याने कुठलाही त्रास किंवा धोका - हानी संभवू नये, याची काळजी आपल्यासारख्या सुज्ञ भटक्यांनी नक्की घ्यावी. तरच हे भटकणे आनंद-दायी होईल. *भंडारा जिल्यातील नागझिरा हे एक अभयारण्य! फार सुंदर आहे.* हे पुस्तक फक्त लेखकाच्या दृष्टीने त्यांना भावलेलं जंगल आहे का? फक्त जंगलाचं वर्णन आहे का? तर नाही. एक पट्टीचा कथालेखक आणि मानव-स्वभाव चितारणारा लेखक केवळ वर्णन करू शकत नाही. माझ्या मते ही एक प्रक्रिया आहे, त्यांच्या अंतर्बाह्य बदलाची, जी त्यांना जाणवली, अगदी प्रकर्षाने. आणि तोच स्वतःचा शोध त्यांनी आपल्यासमोर मांडण्याचा प्रयत्न केलाय. बाकी प्रत्येकाचं जंगल वेगळं, खरं जंगल नाही तर स्वतःच्या आतलं एक जंगल. ते ज्याचं त्याने शोधायचं, त्यात डुंबायच, विहार करायचा आणि काही गवसत का ते बघायचं .... लेखकानेही तेच केलं... एक स्वगत मांडलं आहे.... आणि त्यातून संवादही साधला आहे. हे पुस्तक ललित म्हणावे की कादंबरी, वर्णन म्हणावे की आत्मकथन, अशा हिंदोळ्यावर हे वाचताना मी सतत राहते. अतिशय आशयपूर्ण गहिऱ्या अर्थाचे लिखाण आहे यात. लेखकाने नागझिरा आणि त्याचे वर्णन कसे केले आहे ते आपण रसिक वाचकांनी हे पुस्तक वाचूनच त्याचा आनंद घ्यावा. ते इथे मी सांगत बसणार नाही, उगाच तुमचं आनंद का हिरावून घेऊ? मी इथे मला भावलेले लेखकच मांडण्याचा अल्पसा प्रयत्न करत आहे, ते ही या पुस्तकाच्या माध्यमातून... पहिल्याच पानावर ते काय लिहितात बघा - *"गरजा शक्य तेवढ्या कमी करायच्या, दोनच वेळा साधे जेवण घ्यायचे, त्यात पदार्थ सुद्धा दोन किंवा तीनच. स्वतःचे कामे स्वतःच करायची. पाणी आणणे, कपडे धुणे अंथरून टाकणे आणि काढणे या साध्या सुध्या गोष्टींसाठी माणसांनी दुसऱ्यावर का अवलंबून राहावे? एकांत, स्वावलंबन आणि प्रत्येक बाबतीत मितव्यय ही त्रिसूत्री पाळून जंगलात पायी भटकायचे, जंगलाच्या कुशीत राहून निरागस असा आनंद लुटायचा या माफक अपेक्षेने गेलो आणि माझा काळ फार आनंदत गेला . रेडिओ, वृत्तपत्रे, वाङ्मय चर्चा, वाचन, कुटुंब, मित्र, दुसऱ्याच्या घरी जाणे येणे, जेवण देणे आणि घेणे यापैकी काहीही नसताना कधी कंटाळा आला नाही. करमत नाही असे झाले नाही. रोज गाढ झोप आली. स्वप्न पडले असतील तर ती सकाळी आठवली नाही. शिवाय मित आहार आणि पायी हिंडणे यामुळे चरबी झडली. एकूणच मांद्य कमी झाले."* हे वाचून आपल्याला नक्की काय हवे असते, आणि रोजच्या रहाटगाडग्यात आपण काय करतो, याची मनातल्या मनात तुलना व्हावी. खरंच काय हवं असतं आपल्याला? आपण सतत प्रेम, शांती, समाधान आणि मनःशांती याच्याच तर शोधात असतो ना? आणि नेमक्या ह्याच सर्व गोष्टी बाजूला पडून आपण नुसते धावतच असतो... कशासाठी?? जीवनाचं तत्वज्ञान हे फार गंभीर नाहीये, अगदी छोट्या छोट्या गोष्टीतून आपण ते समजून घेऊन शकतो. फक्त ती जाण असली पाहिजे. थोडासा थांबून विचार झाला पाहिजे. मनःचक्षु उघडे पाहिजे आणि मुख्य म्हणजे मी कुणीतरी मोठा , हा भाव पहिल्यांदा गाळून पडला पाहिजे. *अगदी तसंच जसं पानगळीच्या मोसमात जुनं पान अगदी सहज गळून पडतं ... नव्यासाठी जागा करून देतं ... जंगल आपल्याला हेच शिकवतं ... न बोलता ... त्याच्या कृतीतून ... आपली ते समजून घेण्याची कुवत आहे का?* शेवटच्या प्रकरणात लेखक परतीसाठी रेल्वे फलाटावर येतो. तेव्हाचचं त्यांचं स्वगत फार विचार करायला भाग पाडतं - *"ह्या दोन तासात करण्याजोगे असे काहीच महत्त्वाचे कार्य नसल्यामुळे मी आरशासमोर बसून दाढी केली, मिशा काढून टाकल्या. सतत अंगावर होते ते हिरवे कपडे काढून टाकले आणि इतके दिवस माझ्या कातडी पिशवीच्या तळाशी परिटघडी राहिलेले झुळझुळीत कपडे चढवून पोशाखी बनलो.`* किती साधी वाक्य आहेत, पण `पोशाखी बनलो` यातून किती काय काय सांगायचे आहे लेखकाला... गहिरेपण जाणवते! मला विचार करायला भाग पाडते. ट्रेक करून गड -किल्ल्यांहून परतताना माझीही अवस्था काहीशी अशीच व्हायची... जाड पावलांनी घरी परतणे आणि पुन्हा निसर्गात भटकायला मिळण्याची वाट पाहणे, याशिवाय गत्यंतर नसायचे. *जंगलांवर , निसर्गावर निस्सीम प्रेम करणाऱ्या आणि त्यांच्या संवर्धनासाठी झटणाऱ्या अनेक वेड्यांमुळे आज आपली वसुंधरा टिकली आहे. पुढील पिढ्यांसाठी तिला असच बहरत ठेवायचं असेल, किमान टिकवायचं जरी असेल तरी आपणही थोडेसे निसर्ग-वेडे व्हायला काय हरकत आहे??* *वृक्षवल्ली आम्हा सोयरे... वनचरे ...* धन्यवाद! जय हिंद!!! ...Read more