* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
Quantity
Buying Options:
  • Print Books:
`WE ARE GOING`, SAID ANNIE, `ON A GREAT COSMIC JOURNEY. SO LISTEN UP, SAVERS OF PLANET EARTH, AND PREPARE TO MEET THE UNIVERSE`. GEORGE`S BEST FRIEND ANNIE NEEDS HELP. HER SCIENTIST FATHER, ERIC, IS WORKING ON A SPACE PROJECT - AND IT`S ALL GOING WRONG. A ROBOT HAS LANDED ON MARS, BUT IS BEHAVING VERY ODDLY. AND NOW ANNIE HAS DISCOVERED SOMETHING WEIRD ON HER DAD`S SUPER-COMPUTER. IS IT A MESSAGE FROM AN ALIEN? COULD THERE BE LIFE OUT THERE? HOW DO YOU FIND A PLANET IN OUTER SPACE? AND IF YOU COULD TALK TO ALIENS, WHAT WOULD YOU SAY?
‘जॉर्जेस कॉस्मिक ट्रेझर हंट’ ची कथा फिरते शाळकरी वयातील जॉर्ज, त्याचे आई-वडील आणि आजी, एरिक हे वैज्ञानिक, त्यांची मुलगी अॅचनी, एरिकचे सहकारी रीपन, त्यांच्या मित्राचा मुलगा एमिट आणि एरिकचा ‘कॉसमॉस’ नावाचा ताकदवान, हुशार संगणक यांच्याभोवती. ग्लोबल स्पेस एजन्सीमध्ये एरिक काम करत असताना त्या एजन्सीद्वारे होमर नावाचा यंत्रमानव मंगळावर पाठवला जातो; पण काही दिवसांनंतर त्याचा नियंत्रण कक्षाशी असलेला संपर्क तुटतो आणि जेव्हा तो परत नियंत्रण कक्षाच्या संपर्कात येतो, तेव्हा तो विचित्र वागत असतो. दरम्यान, अॅतनीला परग्रहावरून असा संदेश येतो, की होमरला दुरुस्त केलं नाही तर पृथ्वीचा नाश होईल. म्हणून अॅ नी आणि जॉर्ज मोठ्या माणसांना कल्पना न देता मंगळावर पोचतात, एरिकना हे समजल्यावर तेही मंगळावर जातात. तिथे काय होतं? अॅ्नीला संदेश कोणी पाठवलेला असतो? या प्रश्नांची उत्तरं जाणून घेण्यासाठी आणि एकूणच अंतराळाविषयीची रंजक माहिती मिळवण्यासाठी ही कादंबरी वाचली पाहिजे.
Video not available
No Records Found
No Records Found
Keywords
"#PRAMODJOGLEKAR #प्रमोदजोगळेकर #LUCYHAWKING #STEPHENHAWKING #GEORGESANDBIGBANG #जॉजअँडदबिगबँग #SCIENCEFICTION #मराठीपुस्तके#मराठीप्रकाशक #MARATHIBOOKS#ONLINEMARATHIBOOKS#TRANSLATEDMARATHIBOOKS#TBC#TRANSLATEDBOOKS@50% #TRANSLATEDFROMENGLISHTOMARATHI"
Customer Reviews
  • Rating StarLOKPRABHA 13-12-2019

    साहस ते सायन्स... ‘काळाचा इतिहास थोडक्यात सांगणाऱ्या डॉ. स्टीव्हन हॉकिंगनी आपल्या विज्ञान-प्रसारक मुलीच्या मदतीने पाच झकास पुस्तकं लिहिली आहेत. डॉ. प्रमोद जोगळेकर ती मालिका मराठीत आणताहेत. किशोरवयाचा जॉर्ज आणि त्याची मैत्रिण अ‍ॅनी यांच्या अंतराळातल्ा साहसी सैर सपाट्याच्या चित्तथरारक कथा त्या पुस्तकांत सांगितल्या आहेत. गोष्टी नऊ-दहा वर्षांच्या मुलांना कळतील अशा सोप्या असल्या तरी त्या वाचून नऊ ते नव्वद वयाच्या सगळ्या मुलांची न्यूटनच्या नियमांपासून ते लार्ज हॅड्रॉन कोलायडरपर्यंतच्या विज्ञानाशी तोंडओळख होते आणि मग इच्छा असली तर दोस्तीही होते. जॉर्ज हा त्या कथांचा जिज्ञासू आणि धडपड्या नायक आपल्या फास्टर फेणेसारखा साहसवीर आहे. त्याचे आईवडील कट्टर पर्यावरणवादी आहेत. त्यांना आधुनिक विज्ञानाचा तिटकाराच आहे. त्याउलट अ‍ॅनीचे वडील डॉ. एरिक विज्ञानाने झपाटलेले संशोधक आहेत. जॉर्जच्या लाडक्या डुकरामुळे जॉर्जची अ‍ॅनीच्या कुटुंबाशी आणि पर्यायाने विज्ञानाच्या अद्भुत जगाशीही ओळख होते. कॉसमॉस हा डॉ. एरिक यांचा सर्वशक्तिमान कॉम्प्युटर या मुलांना जगभरात कुठेही पाठवू शकतो. जगाला वाचवायच्या इराद्याने ती शूर मुलं धोका पत्करून जगाच्या कुठल्याही कानाकोपऱ्यात जातात आणि मग अनेक चित्रविचित्र घटना घडतात. ‘जॉर्जेस कॉस्मिक ट्रेझर हॅट’च्या सुरुवातीलाच डॉ. एरिक यांनी मंगळावर पाठवलेल्या यंत्रमानवाला वेड लागतं. तो त्याचं ठरवून दिलेलं काम सोडून भलतेच अनर्थसूचक संदेश पाठवायला लागतो. मग कॉसमॉसच्या मदतीने जॉर्ज आणि अ‍ॅनी त्या संदेशाच्या मागावर अवकाशात वणवण भटकतात, थोडे भरकटतात, भयानक संकटांशी झुंजतात. ‘जॉर्ज अ‍ॅण्ड द बिग बँग’मध्ये स्वित्झर्लंडमध्ये डॉ. एरिक यांचा एक भव्यदिव्य प्रयोग सुरू व्हायचा असतो. काही दुष्ट लोकांचा त्या प्रयोगावर राग असतो. ते तिथे घातपात करणार असतात. जॉर्ज आणि अ‍ॅनी जीव धोक्यात घालून तो प्रयोग, तिथले वैज्ञानिक आणि त्या वैज्ञानिकांचे मुख्य म्हणजे डॉ. एरिक यांना वाचवायला जातात. त्या साहसी मोहिमेत त्यांना वेगळ्याच शक्तिमान संगणकांची साथ मिळते, एक अनपेक्षित खलनायक, एक संशयास्पद दोस्त आणि एक विक्षिप्त मांजर भेटते, या सगळ्या धडपडीत जॉर्जच्या जिवावरही बेततं. त्या गोष्टी वाचताना उत्कंठतेने पानामागून पानं उलटली जातात. वाचकांच्या कल्पनाशक्तीला मदत करायला त्या सुरस कथांना मजेशीर कार्टून्सची जोड आहे. शिवाय त्या सगळ्या प्रवासात जॉर्ज आणि अ‍ॅनी सूर्यमालेतली किंवा तिच्याही पार जाऊन आल्फा सेंटॉरी, अ‍ॅण्ड्रोमीडा वगैरेच्या ग्रहमालांमधली जी ठिकाणं पाहतात. त्यांचेही मोठे, रंगीत फोटो पुस्तकात आहेत. गोष्टीतल्या सगळ्या चमत्कारिक घडामोडींच्या मागचं विज्ञान बालवयात कळलं नाही तरीसुद्धा गोष्ट व्यवस्थित समजते. किशोरवयात मुलांचं कुतूहल जागं होतं. ते शमवायला ती वैज्ञानिक माहिती सोप्या शब्दात समजावाला दुपानी टिपा पुस्तकभर, अगदी नजरेच्या टप्प्यात विखरून ठेवलेल्या आहेत. अंतराळप्रवास, त्यामागचं भौतिकशास्त्र, खगोलशास्त्र सारं त्या टिपांमधून समजावलेलं आहे. सर्नच्या लार्ज हॅड्रॉन कोलायडरच्या प्रयोगासोबत रेड शिफ्ट, श्रोडिंगर मांजरी, सापेक्षता यांचीही गमतीत ओळख करून दिली आहे. न्यूटनच्या नियमांपासून सुरुवात करून आइनस्टाइनच्या सिद्धांतवरून थेट अद्ययावत वर्महोल्स, कालप्रवासापर्यंत सारं पुस्तकात सोपं करून सांगितलं आहे. कुमारवयातील मुलांनी ही पुस्तकं वाचली तर वर्गात शिकवताना त्या विज्ञानाची उजळणी होईल. पण मुलांनाच नव्हे तर कॉलेजात भौतिकशास्त्र न शिकलेल्या प्रौढांनी या पुस्तकांतून बरंच शिकायला मिळेल. पन्नाशीच्या लोकांना अंतराळाच्या सैर सपाट्यासोबत मनाने पुणे-फुरसुंगीची नॉस्टाल्जिक सफरही घडेल. जॉर्जच्या आईवडिलांच्या निमित्ताने विज्ञानकथेसोबत मुलांना पर्यावरणाची, त्याच्या विज्ञानाशी असलेल्या मैत्रीची कल्पना दिली गेली आहे. जॉर्ज आणि अ‍ॅनीकडे वैज्ञानिक जाण तर होतीच, पण सोबत अक्कलहुशारी, सुसंस्कृतपणा आणि पक्की दोस्तीही होती. शत्रूचाही माणूस म्हणून विचार करायची कुवत होती. तो मोलाचा संदेशही या पुस्तकांमधून मुलांपर्यंत पोहोचतो. – डॉ. उज्ज्वला दळवी ...Read more

  • Rating StarKIRAN BORKAR

    जॉर्ज आणि अँनी खास मित्र दोघेही नऊ वर्षाचे. अँनीचे वडील अंतराळ शास्त्रज्ञ. त्यांना अमेरिकेत अंतराळ संशोधनाची संधी मिळते. तिथे त्यांनी बनविलेला यंत्रमानव मंगळावर जातो आणि त्याच्यात बिघाड होतो. अँनीला वाटते तिला अवकाशातून कोणीतरी संदेश पाठवितो आहे . आण ते पृथ्वी नष्ट करण्याची धमकी देतायत . म्हणून ती जॉर्जला इ मेल पाठवून अमेरिकेत बोलावून घेते .दोघेही त्यांचा नवीन मित्र एमिटच्या मदतीने अंतराळात जातात आणि वेगवेगळ्या ग्रहांवर त्या संदेशाचा माग काढीत फिरतात.खरेच पृथ्वीला धोका आहे का ....?? कोण असतील हे लोक ??? कोणत्या ग्रहावरून येणार आहेत ....?? चला तर मग जॉर्ज आणि अँनीच्या अंतराळ सफारीचा माग काढीत या प्रश्नांची उत्तरे मिळवू . एक सुंदर बाल विज्ञानकथा असे या पुस्तकाबद्दल सांगता येईल . जगप्रसिद्ध शास्त्रज्ञ स्टीफन हॉकिंग आणि त्यांची मुलगी ल्यूसी यांनी मिळून हे लहान मुलांसाठी पुस्तक लिहिले आहे . मुलांना विज्ञान रंजकतेने कळण्यासाठी आणि त्यांना गोडी लागण्यासाठी या पुस्तकांची निर्मिती आहे.अतिशय सोप्या भाषेत विज्ञानाची ओळख हे पुस्तकाचे वैशिष्ट्य. जोगळेकरांनी अनुवादही सोपा आणि सर्वाना समजेल असा केला आहे.जॉर्ज सिरीजमधील हे दुसरे पुस्तक आहे . स्टीफन हॉकिंग यांची वेगळी ओळख करून द्यायची गरज नाही .आईन्स्टाईन यांच्यानंतर भौतिकशास्त्रात सैद्धांतिक काम करण्याबद्दल ते जगप्रसिद्ध आहेत . या पुस्तकातील वैज्ञानिक माहिती अव्वल दर्जाच्या वैज्ञानिकांनी लिहिली असून ती अद्यावत आहे . ही माहिती अतिशय सोप्या पद्धतीत आणि सोप्या भाषेत मांडली आहे . ...Read more

Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

NAGZIRA
NAGZIRA by VYANKATESH MADGULKAR Rating Star
कृष्णा DIWATE

आजच्या पुस्तकाचा विषय माझ्या आवडीचा - जंगलाचा... *जंगल - काय असतं ?* म्हटलं तर फक्त झाडे, नदी-नाले, प्राणी पक्षी यांनी भरलेला जमिनीचा एक तुकडा .... की वन-देवता? की पशु-पक्ष्यांचं घर? की जीवनचक्रातील अति-महत्वाचा घटक? की आपल्यातल्या दांभिकपणाला - दिखव्याला - व्यवहाराला गाळून टाकणारं आणि आपल्यालाही त्याच्यासारखाच सर्वसमावेशक, निर्मळ बनवणारं आणि आपल्यातल्या originality ला बाहेर आणणारं, असं एक अजब रसायन? *जंगल भटक्यांना विचारा एकदा... बोलतानाच त्यांच्या चेहऱ्यावर आणि डोळ्यात जी चमक दिसेल ना, त्यातून फार वेळ वाट न बघता सरळ जंगल गाठण्याची इच्छा न होईल तरच नवल!* आमचा एक मित्र- ज्याने असंच जंगलांचं वेड लावलं आणि अजून एक भटकी मैत्रीण - जिने त्या वेडात भरच घातली..... आणि असे अजून अनेक भटके निसर्गप्रेमी ... आणि मुळातूनच निसर्गाची ओढ , या सर्व गोष्टी माझ्या जंगल -प्रेमासाठी कारणीभूत ठरल्या. *आणि मग अरण्यऋषी श्री. मारुती चितमपल्ली, शंकर पाटील (कथा), डॉ. सलीम अली, जिम कॉर्बेट, व्यंकटेश माडगूळकर इत्यादींनी या निसर्गदेवतेकडे बघण्याची एक वेगळी दृष्टी दिली. त्या सर्वांनाच आजचा हा पुस्तक-परिचय सादर अर्पण!!* कथांसाठी प्रसिद्ध असणाऱ्या लेखकाने हे नागझिरा पुस्तक का बरे लिहिले असावे? मनोगतात ते स्वतः म्हणतात - *"महाराष्ट्रातील एखाद्या आडबाजूच्या जंगलात जाऊन महिना दोन महिने राहावे, प्राणी जीवन, पक्षी जीवन, झाडेझुडे पाहत मनमुराद भटकावे आणि या अनुभवाला शब्दरूप द्यावे हा विचार गेली काही वर्षे माझ्या मनात घोळत होता. काही परदेशी प्राणी शास्त्रज्ञांनी असा उद्योग करून लिहिलेली उत्तम पुस्तके माझ्या वाचण्यात आल्यापासून ही इच्छा फारच बळवली. मी इथे तिथे प्रयत्न करून पाहिले आणि निराश झालो. हे काम आपल्या आवाक्यातले नाही असे वाटले. मग शेल्लरने कुठेतरी लिहिल्याचे वाचले की भारतातील लोक प्राणी जीवनाच्या अभ्यासात उदासीन आहेत, आफ्रिकेच्याही फार मागे आहेत. त्यांना वाटते अशा संशोधनासाठी प्रचंड खर्च करावा लागतो, पाण्यासारखा पैसा लागतो. पण तसे नाही. गळ्यात दुर्बीण, मनात अमाप उत्साह आणि आस्था असली की अभ्यास होतो. मी शक्य तेव्हा एकट्यानेच उठून थोडेफार काम करत राहायचे ठरवले. कधी काझीरंगा, मानस या अभयारण्यावर, कधी नवेगाव-बांधावर तर कधी कोरेगावच्या मोरावर लिहित राहिलो.* *मला चांगली जाणीव आहे की हा प्रयत्न नवशिक्याचा आहे. तो अपुरा आहे, भरघोस नाही. त्यात बऱ्याच त्रुटी आहेत, पण नव्या रानात शिरण्यासाठी पहिल्यांदा कोणीतरी वाट पाडावी लागते. पुढे त्या वाटेने ये-जा सुरू होते. मी लहानशी वाट पाडली आहे एवढेच!"* लेखक आत्ता असते तर त्यांना नक्की सांगितले असते की तुम्ही पाडलेली पायवाट आता जवळ-पास राजमार्ग बनत चालली आहे. आज अनेक वन्य-जीव अभ्यासक, जंगल भटके सुजाण व सतर्क झाले आहेत, जंगले आणि प्राणी वाचले पाहिजेत यासाठी प्रयत्न सुरु आहेत. ह्या प्रयत्नांमागे लेखकासारख्या अनेक वनांचा अभ्यास करून ते आपल्यासमोर आणणाऱ्यांचा मोठा हात आहे. आज पक्षी-निरीक्षक किरण पुरंदरेंसारखे व्यक्ती शहरातील सगळा गाशा गुंडाळून जंगलात राहायला गेलेत ... काय नक्की thought -process झाली असेल त्यांची? फक्त जंगल-भटकंती करताना पाळावयाचे नियम अत्यंत महत्वाचे आहे. मुख्यत्वे-करून कुठल्याही वृक्षांचे, प्राणी-पक्ष्यांचे आपल्या असण्याने कुठलाही त्रास किंवा धोका - हानी संभवू नये, याची काळजी आपल्यासारख्या सुज्ञ भटक्यांनी नक्की घ्यावी. तरच हे भटकणे आनंद-दायी होईल. *भंडारा जिल्यातील नागझिरा हे एक अभयारण्य! फार सुंदर आहे.* हे पुस्तक फक्त लेखकाच्या दृष्टीने त्यांना भावलेलं जंगल आहे का? फक्त जंगलाचं वर्णन आहे का? तर नाही. एक पट्टीचा कथालेखक आणि मानव-स्वभाव चितारणारा लेखक केवळ वर्णन करू शकत नाही. माझ्या मते ही एक प्रक्रिया आहे, त्यांच्या अंतर्बाह्य बदलाची, जी त्यांना जाणवली, अगदी प्रकर्षाने. आणि तोच स्वतःचा शोध त्यांनी आपल्यासमोर मांडण्याचा प्रयत्न केलाय. बाकी प्रत्येकाचं जंगल वेगळं, खरं जंगल नाही तर स्वतःच्या आतलं एक जंगल. ते ज्याचं त्याने शोधायचं, त्यात डुंबायच, विहार करायचा आणि काही गवसत का ते बघायचं .... लेखकानेही तेच केलं... एक स्वगत मांडलं आहे.... आणि त्यातून संवादही साधला आहे. हे पुस्तक ललित म्हणावे की कादंबरी, वर्णन म्हणावे की आत्मकथन, अशा हिंदोळ्यावर हे वाचताना मी सतत राहते. अतिशय आशयपूर्ण गहिऱ्या अर्थाचे लिखाण आहे यात. लेखकाने नागझिरा आणि त्याचे वर्णन कसे केले आहे ते आपण रसिक वाचकांनी हे पुस्तक वाचूनच त्याचा आनंद घ्यावा. ते इथे मी सांगत बसणार नाही, उगाच तुमचं आनंद का हिरावून घेऊ? मी इथे मला भावलेले लेखकच मांडण्याचा अल्पसा प्रयत्न करत आहे, ते ही या पुस्तकाच्या माध्यमातून... पहिल्याच पानावर ते काय लिहितात बघा - *"गरजा शक्य तेवढ्या कमी करायच्या, दोनच वेळा साधे जेवण घ्यायचे, त्यात पदार्थ सुद्धा दोन किंवा तीनच. स्वतःचे कामे स्वतःच करायची. पाणी आणणे, कपडे धुणे अंथरून टाकणे आणि काढणे या साध्या सुध्या गोष्टींसाठी माणसांनी दुसऱ्यावर का अवलंबून राहावे? एकांत, स्वावलंबन आणि प्रत्येक बाबतीत मितव्यय ही त्रिसूत्री पाळून जंगलात पायी भटकायचे, जंगलाच्या कुशीत राहून निरागस असा आनंद लुटायचा या माफक अपेक्षेने गेलो आणि माझा काळ फार आनंदत गेला . रेडिओ, वृत्तपत्रे, वाङ्मय चर्चा, वाचन, कुटुंब, मित्र, दुसऱ्याच्या घरी जाणे येणे, जेवण देणे आणि घेणे यापैकी काहीही नसताना कधी कंटाळा आला नाही. करमत नाही असे झाले नाही. रोज गाढ झोप आली. स्वप्न पडले असतील तर ती सकाळी आठवली नाही. शिवाय मित आहार आणि पायी हिंडणे यामुळे चरबी झडली. एकूणच मांद्य कमी झाले."* हे वाचून आपल्याला नक्की काय हवे असते, आणि रोजच्या रहाटगाडग्यात आपण काय करतो, याची मनातल्या मनात तुलना व्हावी. खरंच काय हवं असतं आपल्याला? आपण सतत प्रेम, शांती, समाधान आणि मनःशांती याच्याच तर शोधात असतो ना? आणि नेमक्या ह्याच सर्व गोष्टी बाजूला पडून आपण नुसते धावतच असतो... कशासाठी?? जीवनाचं तत्वज्ञान हे फार गंभीर नाहीये, अगदी छोट्या छोट्या गोष्टीतून आपण ते समजून घेऊन शकतो. फक्त ती जाण असली पाहिजे. थोडासा थांबून विचार झाला पाहिजे. मनःचक्षु उघडे पाहिजे आणि मुख्य म्हणजे मी कुणीतरी मोठा , हा भाव पहिल्यांदा गाळून पडला पाहिजे. *अगदी तसंच जसं पानगळीच्या मोसमात जुनं पान अगदी सहज गळून पडतं ... नव्यासाठी जागा करून देतं ... जंगल आपल्याला हेच शिकवतं ... न बोलता ... त्याच्या कृतीतून ... आपली ते समजून घेण्याची कुवत आहे का?* शेवटच्या प्रकरणात लेखक परतीसाठी रेल्वे फलाटावर येतो. तेव्हाचचं त्यांचं स्वगत फार विचार करायला भाग पाडतं - *"ह्या दोन तासात करण्याजोगे असे काहीच महत्त्वाचे कार्य नसल्यामुळे मी आरशासमोर बसून दाढी केली, मिशा काढून टाकल्या. सतत अंगावर होते ते हिरवे कपडे काढून टाकले आणि इतके दिवस माझ्या कातडी पिशवीच्या तळाशी परिटघडी राहिलेले झुळझुळीत कपडे चढवून पोशाखी बनलो.`* किती साधी वाक्य आहेत, पण `पोशाखी बनलो` यातून किती काय काय सांगायचे आहे लेखकाला... गहिरेपण जाणवते! मला विचार करायला भाग पाडते. ट्रेक करून गड -किल्ल्यांहून परतताना माझीही अवस्था काहीशी अशीच व्हायची... जाड पावलांनी घरी परतणे आणि पुन्हा निसर्गात भटकायला मिळण्याची वाट पाहणे, याशिवाय गत्यंतर नसायचे. *जंगलांवर , निसर्गावर निस्सीम प्रेम करणाऱ्या आणि त्यांच्या संवर्धनासाठी झटणाऱ्या अनेक वेड्यांमुळे आज आपली वसुंधरा टिकली आहे. पुढील पिढ्यांसाठी तिला असच बहरत ठेवायचं असेल, किमान टिकवायचं जरी असेल तरी आपणही थोडेसे निसर्ग-वेडे व्हायला काय हरकत आहे??* *वृक्षवल्ली आम्हा सोयरे... वनचरे ...* धन्यवाद! जय हिंद!!! ...Read more