* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
  • Original Book Title: GROWING UP BIN LADEN
  • Availability : Available
  • Translators : BAL BHAGWAT
  • ISBN : 9788184982534
  • Edition : 2
  • Publishing Year : JUNE 2011
  • Weight : 0.00 gms
  • Pages : 408
  • Language : Translated From ENGLISH to MARATHI
  • Category : BIOGRAPHY & TRUE STORIES
Quantity
Buying Options:
  • Print Books:
OSAMA BIN LADEN IS THE WESTERN WORLD’S MOST WANTED TERRORIST. INTENT ON SECRECY AT ALL COSTS, HIS PERSONAL LIFE HAS BEEN SHROUDED IN MYSTERY — UNTIL NOW. FOR THE FIRST TIME, OSAMA FIRST WIFE AND FOURTH SON BREAK THE SILENCE TO REVEAL THE TRUTH ABOUT THE CHARACTER AND LIFE OF A MAN BOTH FEARED AND REVERED AROUND THE GLOBE. OSAMA MARRIED HIS FIRST COUSIN NAJWA WHEN HE WAS JUST 17. HERE SHE DESCRIBES THE QUIET, SERIOUS YOUNG MAN SHE FELL IN LOVE WITH, WHO WOULD TAKE HER FROM A LIFE OF EXTRAORDINARY WEALTH IN SAUDI ARABIA TO A REMOTE MOUNTAINTOP IN AFGHANISTAN. AS HIS SENIOR WIFE, SHE WOULD BEAR HIM ELEVEN CHILDREN AND WATCH HIM BECOME EVER STRICTER, UNTIL HIS GROWING FANATICISM TORE THE FAMILY APART. THEIR SON, OMAR, GIVES A DETAILED ACCOUNT OF HIS CHILDHOOD, VYING FOR HIS FATHER’S LOVE IN A HOUSEHOLD OF MORE THAN 20 BROTHERS AND SISTERS — AND A YOUTH SPENT LEARNING DESERT SURVIVAL SKILLS AND HANDLING KALASHNIKOVS. HERE WE SEE OSAMA THE AUTHORITARIAN HUSBAND AND STERN FATHER, THE ENTREPRENEUR, AND THE LEADER OF A COMPLEX TERRORIST NETWORK. TOGETHER, IN GRIPPING DETAIL, MOTHER AND SON REVEAL THEIR LIFE ON THE RUN — FORCED TO FLEE FROM COUNTRY TO COUNTRY IN RESPONSE TO OSAMA’S INCREASINGLY MILITANT ACTIVITIES — UNTIL THEIR EVENTUAL ESCAPE FROM AFGHANISTAN JUST BEFORE THE TRAGIC EVENTS OF 9/11 THAT WOULD CHANGE THE WORLD FOREVER. NEVER BEFORE HAS OSAMA’S OWN FAMILY GONE BEYOND THE HEADLINES TO SHOW US OSAMA THE MAN. NOW, WITH UNPRECEDENTED ACCESS, AND COMPLETE WITH EXCLUSIVE FAMILY PHOTOGRAPHS, JEAN SASSON, AUTHOR OF THE BESTSELLING PRINCESS: A TRUE STORY OF LIFE BEHIND THE VEIL IN SAUDI ARABIA, TAKES US INSIDE THE SECRET WORLD OF OSAMA BIN LADEN.
११ सप्टेंबर, २००१ रोजी आजपर्यंतच्या सर्वात मोठ्या दहशतवादी हल्ल्यात अमेरिकेत चार प्रवासी विमानांचे अपहरण करून ती अमेरिकन लक्ष्यांवर आदळवतात. त्या पैकी दोन विमाने वल्र्ड ट्रेड सेंटरच्या गगनचुंबी इमारतींना धडक देतात आणि त्या कोसळतात हे जगभर प्रसारित झालेले दृश्य कोणीच विसरू शकत नाही. तीन एक हजार निरपराध लोक जीव गमावतात. त्या वेळेपासून दहशतवाद हा शब्द उच्चारताच प्रथम एकच चेहरा डोळ्यांसमोर येतो, ओसामा बिन लादेन! हा इतका कट्टर दहशतवादी बनला कसा हे कळणे अवघड होते; कारण अत्यंत धनाढ्य अशा कुटुंबात त्याचा जन्म झाला होता. पण आता त्याला ओळखणारे त्याच्या कुटुंबामधले कुणीही त्याच्याबद्दल बोलायला तोंड उघडायलाच तयार नव्हते. आणि मग खरे तर आश्चर्यच घडले, ओसामाची पहिली पत्नी नज्वा आणि त्यांचा चौथा मुलगा ओमर यांनी बोलण्याची तयारी दर्शवली. कट्टर धर्मवेडा, दहशतवादी, स्वत:च्या मुलांनीही आत्मघातकी हल्लेखोर बनावे अशी आशा बाळगणा-या ओसामा बिन लादेनच्या व्यक्तिमत्त्वाचे वेगळेच पैलू उलगडले. त्यांनी सांगितलेली चित्तवेधक कथा म्हणजेच ग्रोर्इंग अप बिन लादेन!

No Records Found
No Records Found
Keywords
#GROWINGUPBINLADEN # SAUDIAREBIATILSURUVATICHE DIWAS # AAMCHE KHARTUMMADHALE AAYUSHYA #AAFGANISTHAN # OSAMABINLADENCHEKUTUMB #GHATANAKRAM #ALKAYADAGHATANAKRAM #
Customer Reviews
  • Rating Starबाळ भागवत, मुंबई

    ``ग्रोर्इंग अप बिन लादेन`` या पुस्तकाचा अनुवाद करायची संधी मला दिल्याबद्दल मी मेहता प्रकाशनाचा अत्यंत आभारी आहे. इतक्या मोठ्या संख्येने हजर असणाऱ्या लोकांसमोर नुसते उभे रहाण्याचाही पहिलाच अनुभव. पुस्तक प्रकाशन सोहळा संस्मरणीय ठरावा असाच अप्रतिम होत. कधी अपेक्षाच केली नव्हती अशा व्यक्तींबरोबर काही काळ घालवता आला. पुस्तक प्रकाशनाचा वर्तमानपत्रातला फोटो आणि सर्वांच्या सह्या घेतलेली पुस्तकाची प्रत या दोन मौल्यवान गोष्टी आयुष्यभर आनंद देणार आहेत. या पुस्तकाचा अनुवाद केल्यापासून कुठल्याही पुस्तकाच्या दुकानात गेल्यावर नॉन फिक्शन विभागाकडे वळायची सवय लागलेली आहे. `द अफगाण`च्या अर्पण पत्रिकेत लिहिले आहे तेच खरे आहे. तुम्हा दोघांची ओळख झाल्यापासून आयुष्य सुखासमाधानात जाते आहे . मेहता प्रकाशनाच्या सर्व जणांचे कष्ट बघता इतर सर्वांचे आभार किती मानायचे, कौतुक किती करायचे कळत नाही. ...Read more

  • Rating StarDAINIK LOKSATTA LOKRANG

    ओसामा बिन लादेन हा जागतिक दहशत वादाचा `चेहरा` समजाला जातो. अमेरिकेवरील दहशदवादी हल्ल्यानंतर ओसामाला ठार करण्यासाठी अमेरिका गेली १०वर्षे प्रयत्न करत होती. ज्या प्रयत्नांना अखेर यश मिळालं. आणि लादेनचा शेवट झाला. अमेरिकेसारख्या बलाढ्य राष्ट्राला सतावण-य लादेन बद्दल कायमचा एक प्रकारचं औत्सुक्य राहिलेलं आहे. ज्यांच्या शेवटाकडे सर्व जगाचे डोळे लागून राहिले होते, ज्याचा मृत्यूची बातमी ऐकण्यासाठी सर्वांचे कान आतुर झाले होते. आणि ज्याला मारण्यासाठी अमेरिका जिवाचं रान करत होती, त्या ओसामानं आपल्या वैयक्तिक जीवनाबद्दल कमालीची गुप्तता पाळली होती. त्याच्या मृत्यूनंतर थोड्याफार प्रमाणात त्याचं व्यक्तिगत जीवन लोकासमोर आलं असलं तरी ओसामा या व्यक्तीबद्दल अजून सविस्तरपणे वाचावसं वाटत असेल तर `ग्रोइंग अप बिन लादेन` हे पुस्तक वाचावयास हवं. ओसामाची पहिली पत्नी नज्वा बिन लादेन यांनी जीन ससन यांच्या मदतीने ओसामाचे आयुष्य शब्दबद्ध केले आहे. ओसामा आणि त्याची अल कायदा दहशदवादी संघटना यांच्याबद्दल आजपर्यंत अनेक पुस्तके प्रसिद्ध झाली आहेत, पण खुद्द ओसामाच्या कुटुंबीयांनी लिहिलेलं हे पहिलच पुस्तक आणि म्हणूनच वेगळं. ज्या व्यक्तिबद्दल आज प्रत्येकाच्या मनात घृणा, चीड , राग, द्वेष, या भावनांखेरीज काही नाही, या प्रार्श्वभूमीवर त्या व्यक्तीची बायको आणि मुलाने हे पुस्तक लिहण्यात हा पुढाकार घ्यावा, त्याचं आयुष्य लोकांसमोर मांडण्याचा प्रयत्न करावा, हेच विशेष आहे. आणि ओसामाचा शेवट झाल्यानंतर अल्पावधीतच हे पुस्तक प्रसिद्ध झालं आहे. ओसामाने आपल्या कुटुंबीयाबद्दल बाहेरच्या जगाला काहीही न कळू देण्याची दक्षता घेतली होती तशीच आपल्या कुटुंबीयांपासून अतिरेकी कारवाया लपवून ठेवल्या होत्या. त्यामुळे हे पुस्तक वैयाक्तिक आयुष्यातील घटनांचाच आढावा घेतं, त्याचप्रमाणे धनाढय कुटुंबात जन्मलेल्या उच्चशिक्षित व्यक्तीचं क्रूरकर्मा सैतनात कसं रुपांतर होतं, याच चित्रण करतं. मध्यमवर्गीय संस्कारात वाढलेला आणि सर्वसामान्य आयुष्य जगलेला ओसामा कालौघात कट्टर दहशतवादी बनतो आणि ओसामाच्या हिंसक कारवायांच्या छायेत वाढलेला ओमर मात्र शांततेचा मार्ग अवलंबतो, हा या पुस्तकात अधोरेखित होणारा परस्पर विरोध कोड्यात टाकणारा आहे. वास्तविक ओसामा हा नज्वाच्या आत्याचा मुलगा. म्हणजे तिचा आत्ये भाऊ. महोम्मद आवद बिन लादेन यांच्या बावीस मुलांपैकी अठरावा मुलगा. चौदा वर्षाची नज्वा सोळा वर्षाच्या मृदू, स्वभावाच्या शांत, करारी, धार्मिक आणि रूढीप्रिय अशा ओसामाच्या प्रेमात पडली होती. ओसमाचेही नज्वावर मनापासून प्रेम होते. मुस्लिमांमध्ये नात्यातील विवाहाला विरोध नाही. उलट जवळच्या दोन कुटुंबात घानिष्ठ संबंध निर्माण होतात. म्हणून अशी लग्ने सर्रास होतात. त्यामुळे ओसामाचं आणि नज्वाचं लग्नही झाला झालं आणि टेनिस खेळणा-या, सायकल दामटणा-या, चित्र काढणा-या नज्वाने ओसामाच्या प्रेमाखातर या सा-याला तिलांजली दिली. ओसामाचा प्रेमात आकंठ बुडालेली नज्वा ओसामाच्या आदेशानुसार चढायला लागली आणि त्यात काही गैर आहे असेही तिला वाटत नव्हते. ओसामाचं पूर्व आयुष्य पहिला तरं त्यात दहशतवादाची मुळं सापडत नाहीत. त्याने अर्थशास्त्र आणि मॅनेजमेंट केल्यानंतर वडीलांच्या `सौदी बिन लादेन गृप` या सौदी अरेबियातील अग्रगण्य कंपनीत काम करायला सुरुवात केली होती. त्याच्या खाजगी पुस्तक संग्रहालयात अरेबिक आणि इंग्लिश भाषेतील धार्मिक आणि लष्करी विषयांमधील शेकडो पुस्तके होती. तो उत्कृष्ट इंग्लिश बोलत आणि लिहित असे. याशिवाय सगळ्यात महत्वाचं म्हणजे तो कुटुंबवत्सल होता. सगळ्या बायकांवर आणि मुलांवर त्याचं प्रेम होतं. मुलांबरोबर घालवायला त्याला फारसा वेळ मिळत नसे. पण जो काही वेळ मिळत असे, त्यात तो अनेक गोष्टी बगण्यासाठी मुद्दाम मुलांना घेऊन जात असे. माहिती देत असे. मुलांनी कणखर आणि शूर बनावे यासाठी तो प्रशिक्षणाच्या वेगवेगळ्या क्लृप्त्या काढत असे. याचबरोबर दुस-या बाजूला मुस्लिम म्हणून जास्तीत जास्त साधे राहायला हवे, आधुनिक गोष्टीचा त्याग करायला हवा, अशा हेकट भूमिकांचा मुलानांही त्रास होत असे. पण त्यातून मुलं त्यांच्या पद्धतीने मार्ग काढून स्वत:ला हवं ते मिळवत असत. बालपणीच्या या आठवणी वाचताना एक गोष्ट मात्र स्पष्ट होते की असं असलं तरी मुलांच्या मनात ओसमाविषयी आदर होता, प्रेम होतं. तीच गोष्ट नज्वाची. ओसामाच्या बाहेरचा हालचालींविषयी अनभिज्ञ असण्या-या नज्वाने ओसामा सांगेल तसे जगायचे, ठेवेल तसे राहायचे हे मनाशी निश्चित केले होते. त्यामुळे ती कुठल्याही गोष्टीला विरोध करत नसे. कमालीच्या बाहेर पतीनिष्ठ आणि आज्ञाधारक. त्यातच एकापाठोपाठ एक मुलांचा जन्म होत गेल्यानंतर मुलांचं संगोपन करण्यात नज्वाचा चार भिंती पलीकडच्या आयुष्याशी संपर्कच तुटला. याच काळात मध्यपूर्वेत होणा-या हालचालीचा ओसमावर परिणाम व्हायला लागला होता. जिहादबद्दल त्याच्या भावना तीव्र होत चालल्या होत्या. अब्दुल्लाह अझामच्या विचारांचा त्याच्यावर पगडा बसत चालला होता. लादेन कुटुंबाची संपत्ती वाढवण्यापेक्षा आयुष्यात दुसरं काहीतरी ध्येय निर्माण करावं आणि त्यासाठी प्रयत्न करावेत, या आझमच्या विचरांनी प्रेरित झालेला ओसामा अफगाणिस्थान मधील रशियन आक्रमकांविरूद्ध लढण्यासाठी तयार झाला होता. तिथूनच ओसामा आणि नज्वा यांच्या विचारामधील दरी वाढत गेली होतीच पण कुटुंबवत्सल ओसामाची मानसिकताही बदलत चालली होती. मुस्लीम राष्ट्रावरचा मुस्लीमेतर राष्ट्रांचा प्रभाव नष्ट करणं, या विचाराने तो पछाडला होता. घराबाहेरच्या कारवायांना वेग आला होता. त्याच्या शिकवणुकीवर श्रद्धा बाळगणा-यांच्या संख्येत वेगाने वाढ होत होती. अत्यंत कडवटपणे ते ओसामाचे रक्षण करत असत. त्यामध्ये १९९४मध्ये सौदी सरकारने ओसामा आणि त्याच्या कुटुंबियाचे नागरिकत्व रद्द केले. त्याची मालमत्ता गोठवली. त्याच्या मुलांचा वारसाहक्क काढून घेतला. यात ओसामाने काही कोट्यावधी डॉलर्सची मालमत्ता गमावली होती. श्रीमंतीत लोळणारा ओसामा आर्थिक अडचणीत सापडला होता. पाच बायका वीस मुलं अशा प्रचंड मोठ्या कुटुंबाची जबाबदारी त्याचावर होती. अशा प्रत्येक वैयक्तिक धक्यावर सौदी अरेबिया आणि अमेरिकेवर दहशतवादी हल्ले चढवण्याची ओसामाची इच्छा तीव्र होत गेली. त्यासाठी त्याने अल कायद्याची लष्करी ताकद वाढवण्याचा निर्णय घेतला. या युद्धासाठी त्याने माणसे गोळा करायला सुरवात केली. त्यांच्या प्रशिक्षणाची सोय केली. डॉ. अयमान अल जवाहिरीचा अल जीहाद गट आणि ओमर आब्दोल रहमानचा अल गम अल इस्लामिया गट यांनीही अल कायदा बरोबर हातमिळवणी केली. ओसामाच्या मनातील सैतनाने त्याचा पूर्णपणे ताबा घेतला होता. `उच्चशिक्षित आणि आवाजात बोलणारे माझे वडील असल्या गुंड आणि क्रूर प्रवृतीच्या माणसांच्यात कसे राहू शकतात हा प्रश्न वाढत्या वयाच्या ओमरला त्रास देत होता. जे काय चाललं आहे, ते बरोबर नाही, याची जाणीव व्हायला लागली होती. अशा वातावरणात राहणं नकोसं वाटायला लागलं होतं. पण वय लहान असल्यानं येणारी अगतिकता त्रासदायक ठरत होती. त्यात मोठा भाऊ अब्दुल्ला घर सोडून निघून गेल्यानं वडिलांची गादी चालवायची जवाबदारी आपल्यावर तर येणार नाही, याचं भय होतं. मोठ्या भावाप्रमाणे हे सर्व सोडून जाण्याची इच्छा परत परत मनात डोकवत होती. पण आई आणि लहान भावंड यानां सोडून जाववत नाही, अशा कात्रीत सापडलेल्या ओमर ओसामा बरोबर भरकटत आयुष्य घालवत होता, ते एक न एक दिवस हे सगळं सोडायचचं, हे मनाशी ठरवून. आपल्या आयुष्यातील हा चढ-उतारांचा आलेख लोकांसमोर मांडण्याचं धाडस ओमरने आणि नज्वाने या पुस्तकाद्वारा केलं आहे. ओसमासारख्या व्यक्तीची बायको आणि मुलगाच त्याच्या अत्यंत गुप्त ठेवल्या गेलेल्या आयुष्याचा पट उलगडून दाखवत आहेत म्हटल्यानंतर या पुस्तकाला एक वेगळं परिमाण अपोआपच लाभतं. एक प्रकरण ओमरचे आणि एक प्रकरण नज्वाचे, आणि मधून मधून जीनने दिलेली जोड असा आकृतिबंध स्वीकारल्यानं माहितीची पुनरुक्ती होऊन पसरटपणा वाढत गेल्याचं जाणवतं. सध्याच्या घाई-गर्दी गडबडीच्या काळात लोकांच वाचन-अवकाश आक्रसत चाललं आहे. मोठ्या दांडग्या पुस्तकांकडे बहुतांशी वाचक पाठ फिरवतात. अशा परिस्थितीत पुस्तकाची पृष्ठसंख्या आटोक्यात ठेवणं गरजेचं झालं आहे. दुस-या महायुद्धाच्या शेवटी विन्स्टन चर्चिल यांनी असं म्हटलं होत ` सर्व थांबल्यावर आपण मागे बघतो.` अत्यंत लहानसहान बाबींकडे काळजीपूर्वक लक्ष देऊन गुन्हेगार आणि शूर वीरांचा शोध घेतो. कुठे आहेत युद्ध सुरु करणारे खलनायक? माहित पाहिजे आपल्याला. दु:खाने जळफळत असताना , जखमांनी राग अनावर होत असताना, आम्हाला सत्य समजावण्याचा, या गुन्ह्याची जबाबदारी कुणाची आहे, हे शोधण्याचा हक्कच आहे.` हीच भावना हे पुस्तक वाचताना मनाचा ताबा घेते. ...Read more

Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

NAGZIRA
NAGZIRA by VYANKATESH MADGULKAR Rating Star
कृष्णा DIWATE

आजच्या पुस्तकाचा विषय माझ्या आवडीचा - जंगलाचा... *जंगल - काय असतं ?* म्हटलं तर फक्त झाडे, नदी-नाले, प्राणी पक्षी यांनी भरलेला जमिनीचा एक तुकडा .... की वन-देवता? की पशु-पक्ष्यांचं घर? की जीवनचक्रातील अति-महत्वाचा घटक? की आपल्यातल्या दांभिकपणाला - दिखव्याला - व्यवहाराला गाळून टाकणारं आणि आपल्यालाही त्याच्यासारखाच सर्वसमावेशक, निर्मळ बनवणारं आणि आपल्यातल्या originality ला बाहेर आणणारं, असं एक अजब रसायन? *जंगल भटक्यांना विचारा एकदा... बोलतानाच त्यांच्या चेहऱ्यावर आणि डोळ्यात जी चमक दिसेल ना, त्यातून फार वेळ वाट न बघता सरळ जंगल गाठण्याची इच्छा न होईल तरच नवल!* आमचा एक मित्र- ज्याने असंच जंगलांचं वेड लावलं आणि अजून एक भटकी मैत्रीण - जिने त्या वेडात भरच घातली..... आणि असे अजून अनेक भटके निसर्गप्रेमी ... आणि मुळातूनच निसर्गाची ओढ , या सर्व गोष्टी माझ्या जंगल -प्रेमासाठी कारणीभूत ठरल्या. *आणि मग अरण्यऋषी श्री. मारुती चितमपल्ली, शंकर पाटील (कथा), डॉ. सलीम अली, जिम कॉर्बेट, व्यंकटेश माडगूळकर इत्यादींनी या निसर्गदेवतेकडे बघण्याची एक वेगळी दृष्टी दिली. त्या सर्वांनाच आजचा हा पुस्तक-परिचय सादर अर्पण!!* कथांसाठी प्रसिद्ध असणाऱ्या लेखकाने हे नागझिरा पुस्तक का बरे लिहिले असावे? मनोगतात ते स्वतः म्हणतात - *"महाराष्ट्रातील एखाद्या आडबाजूच्या जंगलात जाऊन महिना दोन महिने राहावे, प्राणी जीवन, पक्षी जीवन, झाडेझुडे पाहत मनमुराद भटकावे आणि या अनुभवाला शब्दरूप द्यावे हा विचार गेली काही वर्षे माझ्या मनात घोळत होता. काही परदेशी प्राणी शास्त्रज्ञांनी असा उद्योग करून लिहिलेली उत्तम पुस्तके माझ्या वाचण्यात आल्यापासून ही इच्छा फारच बळवली. मी इथे तिथे प्रयत्न करून पाहिले आणि निराश झालो. हे काम आपल्या आवाक्यातले नाही असे वाटले. मग शेल्लरने कुठेतरी लिहिल्याचे वाचले की भारतातील लोक प्राणी जीवनाच्या अभ्यासात उदासीन आहेत, आफ्रिकेच्याही फार मागे आहेत. त्यांना वाटते अशा संशोधनासाठी प्रचंड खर्च करावा लागतो, पाण्यासारखा पैसा लागतो. पण तसे नाही. गळ्यात दुर्बीण, मनात अमाप उत्साह आणि आस्था असली की अभ्यास होतो. मी शक्य तेव्हा एकट्यानेच उठून थोडेफार काम करत राहायचे ठरवले. कधी काझीरंगा, मानस या अभयारण्यावर, कधी नवेगाव-बांधावर तर कधी कोरेगावच्या मोरावर लिहित राहिलो.* *मला चांगली जाणीव आहे की हा प्रयत्न नवशिक्याचा आहे. तो अपुरा आहे, भरघोस नाही. त्यात बऱ्याच त्रुटी आहेत, पण नव्या रानात शिरण्यासाठी पहिल्यांदा कोणीतरी वाट पाडावी लागते. पुढे त्या वाटेने ये-जा सुरू होते. मी लहानशी वाट पाडली आहे एवढेच!"* लेखक आत्ता असते तर त्यांना नक्की सांगितले असते की तुम्ही पाडलेली पायवाट आता जवळ-पास राजमार्ग बनत चालली आहे. आज अनेक वन्य-जीव अभ्यासक, जंगल भटके सुजाण व सतर्क झाले आहेत, जंगले आणि प्राणी वाचले पाहिजेत यासाठी प्रयत्न सुरु आहेत. ह्या प्रयत्नांमागे लेखकासारख्या अनेक वनांचा अभ्यास करून ते आपल्यासमोर आणणाऱ्यांचा मोठा हात आहे. आज पक्षी-निरीक्षक किरण पुरंदरेंसारखे व्यक्ती शहरातील सगळा गाशा गुंडाळून जंगलात राहायला गेलेत ... काय नक्की thought -process झाली असेल त्यांची? फक्त जंगल-भटकंती करताना पाळावयाचे नियम अत्यंत महत्वाचे आहे. मुख्यत्वे-करून कुठल्याही वृक्षांचे, प्राणी-पक्ष्यांचे आपल्या असण्याने कुठलाही त्रास किंवा धोका - हानी संभवू नये, याची काळजी आपल्यासारख्या सुज्ञ भटक्यांनी नक्की घ्यावी. तरच हे भटकणे आनंद-दायी होईल. *भंडारा जिल्यातील नागझिरा हे एक अभयारण्य! फार सुंदर आहे.* हे पुस्तक फक्त लेखकाच्या दृष्टीने त्यांना भावलेलं जंगल आहे का? फक्त जंगलाचं वर्णन आहे का? तर नाही. एक पट्टीचा कथालेखक आणि मानव-स्वभाव चितारणारा लेखक केवळ वर्णन करू शकत नाही. माझ्या मते ही एक प्रक्रिया आहे, त्यांच्या अंतर्बाह्य बदलाची, जी त्यांना जाणवली, अगदी प्रकर्षाने. आणि तोच स्वतःचा शोध त्यांनी आपल्यासमोर मांडण्याचा प्रयत्न केलाय. बाकी प्रत्येकाचं जंगल वेगळं, खरं जंगल नाही तर स्वतःच्या आतलं एक जंगल. ते ज्याचं त्याने शोधायचं, त्यात डुंबायच, विहार करायचा आणि काही गवसत का ते बघायचं .... लेखकानेही तेच केलं... एक स्वगत मांडलं आहे.... आणि त्यातून संवादही साधला आहे. हे पुस्तक ललित म्हणावे की कादंबरी, वर्णन म्हणावे की आत्मकथन, अशा हिंदोळ्यावर हे वाचताना मी सतत राहते. अतिशय आशयपूर्ण गहिऱ्या अर्थाचे लिखाण आहे यात. लेखकाने नागझिरा आणि त्याचे वर्णन कसे केले आहे ते आपण रसिक वाचकांनी हे पुस्तक वाचूनच त्याचा आनंद घ्यावा. ते इथे मी सांगत बसणार नाही, उगाच तुमचं आनंद का हिरावून घेऊ? मी इथे मला भावलेले लेखकच मांडण्याचा अल्पसा प्रयत्न करत आहे, ते ही या पुस्तकाच्या माध्यमातून... पहिल्याच पानावर ते काय लिहितात बघा - *"गरजा शक्य तेवढ्या कमी करायच्या, दोनच वेळा साधे जेवण घ्यायचे, त्यात पदार्थ सुद्धा दोन किंवा तीनच. स्वतःचे कामे स्वतःच करायची. पाणी आणणे, कपडे धुणे अंथरून टाकणे आणि काढणे या साध्या सुध्या गोष्टींसाठी माणसांनी दुसऱ्यावर का अवलंबून राहावे? एकांत, स्वावलंबन आणि प्रत्येक बाबतीत मितव्यय ही त्रिसूत्री पाळून जंगलात पायी भटकायचे, जंगलाच्या कुशीत राहून निरागस असा आनंद लुटायचा या माफक अपेक्षेने गेलो आणि माझा काळ फार आनंदत गेला . रेडिओ, वृत्तपत्रे, वाङ्मय चर्चा, वाचन, कुटुंब, मित्र, दुसऱ्याच्या घरी जाणे येणे, जेवण देणे आणि घेणे यापैकी काहीही नसताना कधी कंटाळा आला नाही. करमत नाही असे झाले नाही. रोज गाढ झोप आली. स्वप्न पडले असतील तर ती सकाळी आठवली नाही. शिवाय मित आहार आणि पायी हिंडणे यामुळे चरबी झडली. एकूणच मांद्य कमी झाले."* हे वाचून आपल्याला नक्की काय हवे असते, आणि रोजच्या रहाटगाडग्यात आपण काय करतो, याची मनातल्या मनात तुलना व्हावी. खरंच काय हवं असतं आपल्याला? आपण सतत प्रेम, शांती, समाधान आणि मनःशांती याच्याच तर शोधात असतो ना? आणि नेमक्या ह्याच सर्व गोष्टी बाजूला पडून आपण नुसते धावतच असतो... कशासाठी?? जीवनाचं तत्वज्ञान हे फार गंभीर नाहीये, अगदी छोट्या छोट्या गोष्टीतून आपण ते समजून घेऊन शकतो. फक्त ती जाण असली पाहिजे. थोडासा थांबून विचार झाला पाहिजे. मनःचक्षु उघडे पाहिजे आणि मुख्य म्हणजे मी कुणीतरी मोठा , हा भाव पहिल्यांदा गाळून पडला पाहिजे. *अगदी तसंच जसं पानगळीच्या मोसमात जुनं पान अगदी सहज गळून पडतं ... नव्यासाठी जागा करून देतं ... जंगल आपल्याला हेच शिकवतं ... न बोलता ... त्याच्या कृतीतून ... आपली ते समजून घेण्याची कुवत आहे का?* शेवटच्या प्रकरणात लेखक परतीसाठी रेल्वे फलाटावर येतो. तेव्हाचचं त्यांचं स्वगत फार विचार करायला भाग पाडतं - *"ह्या दोन तासात करण्याजोगे असे काहीच महत्त्वाचे कार्य नसल्यामुळे मी आरशासमोर बसून दाढी केली, मिशा काढून टाकल्या. सतत अंगावर होते ते हिरवे कपडे काढून टाकले आणि इतके दिवस माझ्या कातडी पिशवीच्या तळाशी परिटघडी राहिलेले झुळझुळीत कपडे चढवून पोशाखी बनलो.`* किती साधी वाक्य आहेत, पण `पोशाखी बनलो` यातून किती काय काय सांगायचे आहे लेखकाला... गहिरेपण जाणवते! मला विचार करायला भाग पाडते. ट्रेक करून गड -किल्ल्यांहून परतताना माझीही अवस्था काहीशी अशीच व्हायची... जाड पावलांनी घरी परतणे आणि पुन्हा निसर्गात भटकायला मिळण्याची वाट पाहणे, याशिवाय गत्यंतर नसायचे. *जंगलांवर , निसर्गावर निस्सीम प्रेम करणाऱ्या आणि त्यांच्या संवर्धनासाठी झटणाऱ्या अनेक वेड्यांमुळे आज आपली वसुंधरा टिकली आहे. पुढील पिढ्यांसाठी तिला असच बहरत ठेवायचं असेल, किमान टिकवायचं जरी असेल तरी आपणही थोडेसे निसर्ग-वेडे व्हायला काय हरकत आहे??* *वृक्षवल्ली आम्हा सोयरे... वनचरे ...* धन्यवाद! जय हिंद!!! ...Read more