A PLAYWRIGHT PENS DOWN THE PROBLEMS IN THE SOCIETY AND A VETERAN ACTOR LIKE GANPATRAO JOSHI PERFORMS THE ROLE APTLY. I STRONGLY BELIEVE THAT A GOOD ACTOR IS EQUALLY IMPORTANT LIKE A GOOD WRITER. GANPATRAO WAS ONE SUCH ACTOR. YEARS BACK, ACTORS WERE LOOKED DOWN BY THE SOCIETY. GANPATRAO STOOD FIRMLY TO PROVE HIS ABILITY AND HELPED THE ACTORS TO GAIN PRESTIGE IN THE SOCIETY. FOR THE THIRTY-SIX LONG YEARS THAT HE PERFORMED ON THE STAGE, HE SUCCEEDED IN KEEPING HIS PROBLEMS AT BAY. HE MIGHT HAVE EMBRACED A PEG OR TWO DURING THIS JOURNEY, BUT IT NEVER HAMPERED HIS ACTING SKILLS. ALL THE WHILE, EACH OF HIS PERFORMANCES GAVE IMMENSE HAPPINESS TO PEOPLE ALL AROUND. HE ENJOYED THEATER AND SPREAD HAPPINESS DURING HIS CAREER AS AN ACTOR WHICH ITSELF IS A HERCULEAN TASK. STICKING AROUND TO THE THEATRE IS NOT AN EASY JOB, IT CAN BE COMPARED ONLY WITH THE DILIGENCE THAT ONE TAKES TO FEEL THE PRESENCE OF ALMIGHTY. THE ONCE WHO PERFORMANCE IT IS SIMPLE GREAT. GANPATRAO JOSHI WAS INDEED ONE SUCH PERSON.
लेखक वुंÂभोजकरांचा पहिलाच व्यक्तिचित्र संग्रह. यात जसे चित्रपटांत भूमिका करणारे नट आहेत, तसे नाटकात नामवंत ठरलेले कलावंत आहेत आणि गायिकाही आहेत. उषा चव्हाणसारखी नर्तिकाही आहे. कथालेखक, नाटककार, कवी सर्वांचे व्यक्तिचित्र आत्मीयतेने व रसिकतेने साकारले आहे. जे लिहायचे ते ललित अंगाने लिहायचे, असा कटाक्ष त्यांनी ठेवला आहे.
नाटककार हा समाजाची दु:खे मांडतो आणि गणपतराव जोशी यांच्यासारखा कलावंत ती तेवढ्याच ताकदीने प्रेक्षकांच्या मनात उतरवतो. म्हणून मला वाटते, चांगला नट चांगल्या नाटककाराइतकाच श्रेष्ठ असतो. गणपतराव ही तेवढेच श्रेष्ठ होते. नटांना समाज जेव्हा मानत नव्हता, तेव्हा त्यांना प्रतिष्ठा मिळवून दिली ती गणपतरावांनी. ज्या रंगभूमीच्या जगात ते सतत छत्तीस वर्षे वावरले, त्या जगात शिरताना स्वत:चे कौटुंबिक दु:ख ते विसरले. कधीतरी हे दु:ख मदिरेच्या प्याल्यात त्यांनी बुडविले असेल; नाही असे नाही. पण लाखो लोकांना कलेचा निर्भेळ आनंद त्यांनी दिला. त्यांचे जीवन आनंदी बनविले. असा आनंद देणे आणि घेणे, ही सामान्य गोष्ट नव्हे. परमेश्वराच्या साधनेइतकीही श्रेष्ठ साधना आहे. अशी साधना करणाNया कलावंताला श्रेष्ठ म्हणायचे नाही, तर काय! गणपतराव जोशी यांना तो मान दिलाच पाहिजे!