THE CHAPEKAR BROTHERS STROVE FOR A JOB IN THE ARMY TO BREAK THE TYRANNY OF THE BRITISH, BUT THERE WAS NO SUCCESS. THEN THEY FOUND THE WEAPONS AND BURIED THEM. SINCE THEN THE FIGHT STARTED... THE CHILDREN WERE BROUGHT TOGETHER AND TAUGHT TO WIELD WEAPONS, SLINGSHOTS AND FORMED AN ORGANIZATION. THE ENVIRONMENT IN WHICH THE CHAPEKAR BROTHERS WERE GROOMED WAS FACING FOREIGN INTERFERENCE. TO ADD TO THESE WOES, WALTER CHARLES RAND WAS APPOINTED AS A PLAGUE CONTROL OFFICER IN PUNE. AFTER HIS ARRIVAL, THE SESSIONS OF UNRELENTING TORTURE BEGAN. THE OPPRESSION OF MEN AND WOMEN UNDER RAND`S RULE WAS A BLATANT INSULT OF THE HUMAN BODY. FACED WITH THIS CRISIS, CHAPEKAR BROTHERS WHO WERE HAUNTED BY THE THOUGHT THAT `THIS TORTURE MUST STOP`` BROUGHT OUT THEIR `SHINING BRIGHT SWORDS` AND WEAPONS. THERE WAS ONLY ONE CALL THAT ECHOED IN THE SKIES- ``GONDYA ALA RE, GONDYA ALA RE!`` BUT DID THE SOCIETY UNDERSTAND THE PURPOSE BEHIND THE LIFE OF SUCH REVOLUTIONARIES? LET`S FIND OUT IN THIS STORY OF JUNE 22, 1897!
ब्रिटिशांचे अत्याचार मोडून काढण्याकरिता चापेकर बंधूंनी सैन्यदलातील नोकरीसाठी अतोनात प्रयत्न केले; पण यश आले नाही. मग त्यांनी हत्यारे शोधून, पुरून ठेवली. इथून सुरू झाला लढा... मुलांना एकत्र आणून शस्त्र चालवणे, गोफणगुंडा फिरवण्याचे शिक्षण दिले व संघटना स्थापन केली. ज्या मुशीत चापेकर बंधू घडले, तो समाज, परकीय भेदांना तोंड देत होता. अशातच पुण्यात प्लेगची साथ व नियंत्रण अधिकारी म्हणून वॉल्टर चार्ल्स रॅन्ड. याच्या आगमनानंतर अनन्वित अत्याचारांचे सत्रच सुरू झाले. रॅन्डच्या हुकुमतीतील स्त्री-पुरुषांवर झालेले अत्याचार म्हणजे निर्लज्जपणाने मानवी देहाची केलेली विटंबना. या संकटाला सामोरं जाताना `आता हे सहन करायचं नाही’ या विचाराने झपाटलेल्या चापेकर बंधूंच्या ‘तेजस्वी तलवारी’ व शस्त्रे बाहेर आली आणि आसमंतात फक्त एकच नाद निनादला, `गोंद्या आला रे, गोंद्या आला रे!’ परंतु, अशा क्रांतिकारकांच्या जगण्यामागचा उद्देश समाजाला कळला होता का? जाणून घेऊ या कहाणी २२ जून, १८९७ची!