* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
  • Original Book Title: MIRACULOUS EFFECTS OF ACUPRESSURE
  • Availability : Available
  • Translators : MUGDHA GOKHALE
  • ISBN : 9788184984163
  • Edition : 3
  • Publishing Year : OCTOBER 2012
  • Weight : 0.00 gms
  • Pages : 268
  • Language : Translated From ENGLISH to MARATHI
  • Category : HEALTHCARE & PSYCHOLOGY
Quantity
Buying Options:
  • Ebooks:
  • Print Books:
ACUPRESSURE TECHNIQUE, WHICH HAS BEEN DERIVED DIRECTLY FROM THE PUNCTURE TECHNIQUE, HAS NOT BEEN AN UNKNOWN PROCEDURE BEFORE. ACUPRESSURE IS ONE OF THE SIMPLEST, EFFECTIVE AND SAFEST METHODS UNDER WHICH CERTAIN REFLEX POINTS ARE STIMULATED BY GIVING PRESSURE WITH THE HELP OF THUMB OR FINGERS OR WITH THE HELP OF SOME INSTRUMENTS SPECIALLY DESIGNED FOR THE PURPOSE WITH A VIEW TO RELIEVE THE BODY FROM ACHES, TENSION, FATIGUE, PAINS AND DISEASE WITHOUT ADMINISTERING ANY MEDICINE. WHENEVER ONE FALLS SICK, ONE HAS TO TAKE RECOURSE TO MEDICAL SCIENCE FOR THE TREATMENT OF THE DISEASE. IT IS OF IMMENSE IMPORTANCE TO EXPLAIN/UNDERSTAND IN THIS CONTEXT THAT THERE IS NO POINT OR EFFORT IN UNDERMINING THE EFFECTIVENESS OR SUITABILITY OF ONE PATHY OVER THE OTHER. ACUPRESSURE IS ONE OF THE OLDEST AND EFFECTIVE METHOD OF HEALING. IT IS BASED ON NATURE CURE. THE SIMPLE THEORY ADOPTED AND PRACTICED WHILE HANDLING A PATIENT IS THAT THE POWER TO HEAL ALL THE DISEASES IS PRESENT IN THE HUMAN BODY ITSELF. ALL THAT IS REQUIRED IS TO ACTIVATE THIS ENERGY AND DIRECT IT IN THE RIGHT DIRECTION. TO ACHIEVE IT, REFLEXOLOGY IS FOLLOWED WHILE HEALING THROUGH ACUPRESSURE.
विविध रोगांशी लढा देण्यासाठी आपल्या शरीरात पुरेशी आंतरिक शक्ती असते. या शक्तीस ओळखा, विविध व्याधींवर मात करण्यासाठी या शक्तीचा योग्य दिशेने वापर करण्यास शिका. यामुळे तुम्ही औषधांशिवाय तंदुरुस्त राहू शकाल. अ‍ॅक्युप्रेशर ही फक्त उपचारात्मक उपचार पद्धती नसून ती मोठ्या प्रमाणात प्रतिबंधात्मक व निदानात्मक उपचारपद्धती देखील आहे. या पद्धतीमुळे रोगाचे मूळ कारण नष्ट होते. ही पद्धती शिकावयास सोपी आहे व याचे कोणतेही अतिरिक्त परिणाम दिसून येत नाहीत.
Video not available
No Records Found
No Records Found
Keywords
"#MARATHIBOOKS#ONLINEMARATHIBOOKS#TRANSLATEDMARATHIBOOKS#TBC#TRANSLATEDBOOKS@50% #MIRACULOUSEFFECTSOFACCUPRESSURE #MIRACULOUSEFFECTSOFACCUPRESSURE #मिरॅक्युलसइफेक्टस्ऑफअ‍ॅक्युप्रेशर #HEALTHCARE&PSYCHOLOGY #TRANSLATEDFROMENGLISHTOMARATHI #MUGDHAGOKHALE #मुग्धागोखले #DR.L.C.GUPTA "
Customer Reviews
  • Rating StarLOKPRABHA - JULY 2016

    अनेक विकारांचा रोगविलय नैसर्गिक उपचारांद्वारे... रोजच्या धबडग्यात अचानक एखाद्या आजाराला सामोरं जावं लागतं आणि दैनंदिन जगण्याचा ताल-तोल बिघडून जातो. वेगवेगळ्या उपचारपद्धतींचे प्रयोग केले जातात, पण काही वेळा गुण पडतो, तर काही वेळा पडत नाही. कधी कधी शरर कोणत्याच उपचारपद्धतीला दाद देत नाही. त्यामुळे योग्य उपचारांचा शोध सुरू होतो. अशा वेळी कुणीतरी अ‍ॅक्युप्रेशर ही उपचारपद्धती घेऊन बघा असं सुचवतं, हेही करून बघू असं म्हणून माणसं त्याकडे वळतात आणि थोड्याच काळात त्यांचं शरीर अ‍ॅक्युप्रेशरच्या उपचारांना दाद द्यायला लागतं. आपल्या आसपास असं घडताना आपण अनेकदा बघतो. आजाराच्या मुळाशी जात, आपल्याला त्या आजाराशी लढायला आंतरिक बळ देत अ‍ॅक्युप्रेशर ही उपचारपद्धती आपल्याला वेदनामुक्त करू शकते. ही उपचारपद्धती नेमकी काय आहे, तिची मुलभूत तत्त्वे कोणती, ती आपल्या शरीरावर कशी काम करते, अ‍ॅक्युप्रेशरच्या दृष्टिकोनातून आपली शरीररचना कशी आहे, अ‍ॅक्युप्रेशर आणि अ‍ॅक्युपंक्चर यात फरक काय आहे. अ‍ॅक्युप्रेशरच्या दृष्टिकोनातून शरीरातल्या विविध बिंदूंची ओळख, कोणकोणत्या आजारात अ‍ॅक्युप्रेशर पद्धतीचा वापर केला जातो, तो कसा केला जातो, अशी सगळी तपशीलवार माहिती या पुस्तकात आहे. ...Read more

  • Rating StarDAINIK AIKYA 25-06-2017

    रोगाना बरे करणारी जीवनऊर्जा... ‘आरोग्यम् धनसंपदा!’ असे प्राचीन कालापासून समजले जाते. ही बाब आपण सर्वांनाच माहीत आहे. निरोगी व्यक्तीच निरोगी समाज घडवू शकतात. आपल्या समाजातील व पर्यायाने देशातील प्रत्येक व्यक्ती निरोगी असेल याची काळजी घेणे फार महत्त्वचे ठरते. जेव्हा एखादी व्यक्ती आजारी पडते तेव्हा अ‍ॅलोपॅथी, होमिओपॅथी, आयुर्वेद, युनानी यांपैकी कोणत्यातरी एका शाखेचे औषधोपचार सुरू करावेत, हे प्रत्येक व्यक्तीच्या इच्छेवर आणि त्या विशिष्ट शाखेवरील विश्वासावर अवलंबून असते. पुरातन कालापासून निर्माण झालेल्या किंवा कालौघात विकसित झालेल्या अनेक वैद्यकीय शाखांपैकी अ‍ॅक्युप्रेशर ही सर्वांत जुनी आणि परिणामकारक अशी उपचारपद्धती आहे, असे म्हणणे अनुचित ठरणार नाही. ही उपचार पद्धती पूर्णपणे निसर्गोपचारावर आधारित आहे. या उपचार पद्धतीत कोणतीही औषधे घ्यावी लागत नसल्यामुळे त्याचे अतिरिक्त परिणामही (Side effects) नसतात. अ‍ॅक्युप्रेशरच्या जोडीने इतर कोणत्याही पॅथीचे औषधोपचार चालू ठेवता येतात. काही कालावधीनंतर ही औषधे वैद्यकीय सल्ला घेऊन कमी करता येतात अथवा बंद करता येतात. साधारणपणे पाच हजार वर्षांपूर्वी भारतात या उपचार पद्धतीचा उगम झाला व नंतर चीनमध्ये या पद्धतीचा शास्त्रशुद्ध विकास झाला, असे मानले जाते. नंतर या उपचार पद्धतीची परिणामकारकता लक्षात आल्याने तिचा प्रसार व अवलंब जपान, इंडोनेशिया, थायलंड, कोरिया, श्रीलंका, इंग्लंड, अमेरिका, कॅनडा इत्यादी अनेक देशात झाला. अ‍ॅक्युप्रेशर ही उपचारपद्धती ज्या तत्त्वावर आधारित आहे. ते तत्त्व म्हणजे सर्व प्रकारच्या रोगांना बरे करणारी जीवन ऊर्जा (Vital force) होय. ही जीवन ऊर्जा आपल्या शरीरातच असते. याच जीवन ऊर्जेस कार्यान्वित करून योग्य दिशा देण्याची गरज असते. हे उद्दिष्ट साध्य करण्यासाठी अ‍ॅक्युप्रेशरचे तंत्र रिफ्लेक्सॉलॉजीच्या (Reflexology) तत्त्वावर आधारित केलेले आहे. या तत्त्वानुसार शरीरातील जवळजवळ सर्व महत्त्वाच्या अवयवांशी निगडित असलेले प्रतिक्षिप्त बिंदू (Reflexpoints) हाताच्या व पायाच्या तळव्यांवर असतात. या बिदूंना ‘उत्तेजक बिंदू’ असेही म्हणतात. एखादा आजार झाल्यास त्या विशिष्ट अवयवाशी निगडित असलेले हे बिंदू संवेदनशील (Sensitive) व थोडेसे दुखरे बनतात. हे बिंदू दाबल्यास त्याठिकाणी थोडेसे दुखते. जपानमध्ये अ‍ॅक्युप्रेशरला शिआत्सु (Shiatsu) असे म्हणतात. या शब्दातील ‘शि’ (Shi) या शब्दाचा अर्थ ‘हाताचे बोट’ असा असून ‘आत्सु’ (Atsu) या शब्दाचा अर्थ ‘दाब’ असा आहे. थोडक्यात अ‍ॅक्युप्रेशर म्हणजे हाताची बोटे किंवा अंगठ्याच्या साहाय्याने विशिष्ट बिंदूवर दिलेला दाब. दाब देणे सोयीचे व्हावे म्हणून विविध साधनांची निर्मिती करण्यात आली. या उपकरणाविषयी विस्तृत माहिती स्वतंत्र विभागात दिलेली आहे. आयुर्वेदाच्या महत्त्वाच्या अध्वर्यूपैकी चरक या ऋषींनी ग्रीस येथील युनान, इजिप्त येथील मिस्त्रा, तुर्कस्थान व रोम येथील विविध चिकित्सकांच्या मदतीने अ‍ॅक्युप्रेशरचा वापर करून मज्जसंस्थेशी निगडित, रक्ताभिसरण संस्थेशी निगडित अशा रोगांचे निवारण करण्याचे प्रतिपादन केले आहे. तसेच शरीर निरोगी ठेवण्यासाठी व स्नायूंना बळकटी आणण्यासाठी अ‍ॅक्युप्रेशरच्या वापराचे समर्थन केलेले आहे. अ‍ॅक्युप्रेशरची परिणामकारकता व त्याचे फायदे लक्षात आल्यामुळे विविध वैद्यकीय शाखांचे अनेक तज्ज्ञ यामध्ये रस घेऊ लागले आहेत. अ‍ॅक्युप्रेशर या उपचार पद्धतीचा महत्त्वाचा फायदा म्हणजे ही उपचार पद्धती फक्त रोग निवारण करण्यापुरतीच मर्यादित नसून अ‍ॅक्युप्रेशरमुळे रोग होण्यासही प्रतिबंध करता येतो. घरच्या घरी, रोज किंवा आठवड्यातून दोन किंवा तीन दिवस दहा ते पंधरा मिनिटे अ‍ॅक्युप्रेशरचा सराव करून अनेक रोगांना प्रतिबंध करता येतो. सुरुवातीस अ‍ॅक्युप्रेशरचे तंत्र एखाद्या तज्ज्ञ चिकित्सकाच्या देखरेखीखाली शिकून घ्यावे. त्यामुळे अ‍ॅक्युप्रेशरचे बिंदू शोधणे, तसेच एखाद्या बिंदूवर किती प्रमाणात व किती कालाकरिता दाब द्यावा या महत्त्वाच्या बाबींचे योग्य ज्ञान होते. बिंदू उपचाराच्या दृष्टीने महत्त्वाचे असून याच बिंदूंवर दाब दिल्यास रोगनिवारण होते. उपचार करताना नवशिक्या चिकित्सकाने हाता-पायांच्या तळव्यांवरील हे बिंदू योग्य प्रकारे ओळखल्यानंतर त्या बिंदूंवर स्केचपेनच्या साहाय्याने एखादी खूण करून ठेवल्यास उपचार करणे अधिक सोपे जाते. अशा प्रकारे या विशिष्ट बिंदूंवर दाब दिल्यास दुखणे, हे त्या बिंदूशी निगडित अशा विशिष्ट अवयवाचे कार्य नीट चालत नसल्याचे निदर्शक असते. अशा प्रकारे रोगाची लखणे दिसू लागण्याआधीच अ‍ॅक्युप्रेशरच्या मदतीने निदान होऊ शकते. या दुखणाऱ्या विशिष्ट बिंदूंवर योग्य प्रकारे दाब दिल्याने तो रोग दूर होतो. दाब देणे सुरू केल्यानंतर काही दिवसात या विशिष्ट बिंदूंचे दुखणे हळूहळू कती होत जाऊन बंद होते. हे रोग बरा झाल्याचे निदर्शक असते. रोग नाहीसा होताच बिंदूंमध्ये होणारी वेदनादेखील बंद होते. अ‍ॅक्युप्रेशरचे तंत्र फक्त रोगनिवारक आणि रोगप्रतिबंधक नसून निदानात्मक सुद्धा आहे, असे म्हणणे अनुचित होणार नाही. या तंत्राच्या साहाय्याने तज्ज्ञ चिकित्सकाच्या देखदेखीखाली रोगनिदान करता येऊ शकते. त्यासाठी प्रयोग शाळेतील विविध चाचण्या करण्याची, तसेच या चाचण्यांवर अधिक पैसा खर्च करण्याचीही गरज नाही. मात्र शरीरातील अति महत्त्वाच्या अवयवांशी संबंधित विकार (उदा. हृदय, मूत्रपिंडे, मेंदू इ.) असल्याची शंका आल्यास इतर तज्ज्ञ डॉक्टरांकडून व्यवस्थित व योग्य त्या तपासण्या करून घेऊन अचूक निदान झाल्यावरच अ‍ॅक्युप्रेशरचे उपचार सुरू करणे सुरक्षित असते, अन्यथा गंभीर परिस्थिती ओढवू शकते. एकदा अचूक निदान झाले की मग अ‍ॅक्युप्रेशरचे उपचार अत्यंत सुरक्षित असतात. आधीपासून अ‍ॅलोपॅथीचे उपचार सुरू असताना अ‍ॅक्युप्रेशरचे उपचार सुरू केल्या अ‍ॅलोपॅथीची औषधे एकदम बंद करू नयेत. ती औषधे चालूच ठेवावीत. अ‍ॅक्युप्रेशरच्या उपचारांचे परिणाम दिसून येऊ लागल्यानंतर डॉक्टरांच्या सल्ल्याने औषधे हळूहळू कमी करावीत. विशेषत: हृदयाशी संबंधित विकारांबाबत अगदी हळूहळू अ‍ैषधे कमी करणे फायदेशीर ठरते. रुग्णाच्या परिस्थितीत लक्षणीय सुधारणा झाल्यानंतरही आठवड्यातून कमीत कमी एकदा तरी अ‍ॅक्युप्रेशरचे उपचार घेत राहावे. तसेच डॉक्टरी सल्ल्याने इतर औषधांचा कमीत कमी डोस घेत राहणे फायद्याचे ठरते. ...Read more

Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

NAGZIRA
NAGZIRA by VYANKATESH MADGULKAR Rating Star
कृष्णा DIWATE

आजच्या पुस्तकाचा विषय माझ्या आवडीचा - जंगलाचा... *जंगल - काय असतं ?* म्हटलं तर फक्त झाडे, नदी-नाले, प्राणी पक्षी यांनी भरलेला जमिनीचा एक तुकडा .... की वन-देवता? की पशु-पक्ष्यांचं घर? की जीवनचक्रातील अति-महत्वाचा घटक? की आपल्यातल्या दांभिकपणाला - दिखव्याला - व्यवहाराला गाळून टाकणारं आणि आपल्यालाही त्याच्यासारखाच सर्वसमावेशक, निर्मळ बनवणारं आणि आपल्यातल्या originality ला बाहेर आणणारं, असं एक अजब रसायन? *जंगल भटक्यांना विचारा एकदा... बोलतानाच त्यांच्या चेहऱ्यावर आणि डोळ्यात जी चमक दिसेल ना, त्यातून फार वेळ वाट न बघता सरळ जंगल गाठण्याची इच्छा न होईल तरच नवल!* आमचा एक मित्र- ज्याने असंच जंगलांचं वेड लावलं आणि अजून एक भटकी मैत्रीण - जिने त्या वेडात भरच घातली..... आणि असे अजून अनेक भटके निसर्गप्रेमी ... आणि मुळातूनच निसर्गाची ओढ , या सर्व गोष्टी माझ्या जंगल -प्रेमासाठी कारणीभूत ठरल्या. *आणि मग अरण्यऋषी श्री. मारुती चितमपल्ली, शंकर पाटील (कथा), डॉ. सलीम अली, जिम कॉर्बेट, व्यंकटेश माडगूळकर इत्यादींनी या निसर्गदेवतेकडे बघण्याची एक वेगळी दृष्टी दिली. त्या सर्वांनाच आजचा हा पुस्तक-परिचय सादर अर्पण!!* कथांसाठी प्रसिद्ध असणाऱ्या लेखकाने हे नागझिरा पुस्तक का बरे लिहिले असावे? मनोगतात ते स्वतः म्हणतात - *"महाराष्ट्रातील एखाद्या आडबाजूच्या जंगलात जाऊन महिना दोन महिने राहावे, प्राणी जीवन, पक्षी जीवन, झाडेझुडे पाहत मनमुराद भटकावे आणि या अनुभवाला शब्दरूप द्यावे हा विचार गेली काही वर्षे माझ्या मनात घोळत होता. काही परदेशी प्राणी शास्त्रज्ञांनी असा उद्योग करून लिहिलेली उत्तम पुस्तके माझ्या वाचण्यात आल्यापासून ही इच्छा फारच बळवली. मी इथे तिथे प्रयत्न करून पाहिले आणि निराश झालो. हे काम आपल्या आवाक्यातले नाही असे वाटले. मग शेल्लरने कुठेतरी लिहिल्याचे वाचले की भारतातील लोक प्राणी जीवनाच्या अभ्यासात उदासीन आहेत, आफ्रिकेच्याही फार मागे आहेत. त्यांना वाटते अशा संशोधनासाठी प्रचंड खर्च करावा लागतो, पाण्यासारखा पैसा लागतो. पण तसे नाही. गळ्यात दुर्बीण, मनात अमाप उत्साह आणि आस्था असली की अभ्यास होतो. मी शक्य तेव्हा एकट्यानेच उठून थोडेफार काम करत राहायचे ठरवले. कधी काझीरंगा, मानस या अभयारण्यावर, कधी नवेगाव-बांधावर तर कधी कोरेगावच्या मोरावर लिहित राहिलो.* *मला चांगली जाणीव आहे की हा प्रयत्न नवशिक्याचा आहे. तो अपुरा आहे, भरघोस नाही. त्यात बऱ्याच त्रुटी आहेत, पण नव्या रानात शिरण्यासाठी पहिल्यांदा कोणीतरी वाट पाडावी लागते. पुढे त्या वाटेने ये-जा सुरू होते. मी लहानशी वाट पाडली आहे एवढेच!"* लेखक आत्ता असते तर त्यांना नक्की सांगितले असते की तुम्ही पाडलेली पायवाट आता जवळ-पास राजमार्ग बनत चालली आहे. आज अनेक वन्य-जीव अभ्यासक, जंगल भटके सुजाण व सतर्क झाले आहेत, जंगले आणि प्राणी वाचले पाहिजेत यासाठी प्रयत्न सुरु आहेत. ह्या प्रयत्नांमागे लेखकासारख्या अनेक वनांचा अभ्यास करून ते आपल्यासमोर आणणाऱ्यांचा मोठा हात आहे. आज पक्षी-निरीक्षक किरण पुरंदरेंसारखे व्यक्ती शहरातील सगळा गाशा गुंडाळून जंगलात राहायला गेलेत ... काय नक्की thought -process झाली असेल त्यांची? फक्त जंगल-भटकंती करताना पाळावयाचे नियम अत्यंत महत्वाचे आहे. मुख्यत्वे-करून कुठल्याही वृक्षांचे, प्राणी-पक्ष्यांचे आपल्या असण्याने कुठलाही त्रास किंवा धोका - हानी संभवू नये, याची काळजी आपल्यासारख्या सुज्ञ भटक्यांनी नक्की घ्यावी. तरच हे भटकणे आनंद-दायी होईल. *भंडारा जिल्यातील नागझिरा हे एक अभयारण्य! फार सुंदर आहे.* हे पुस्तक फक्त लेखकाच्या दृष्टीने त्यांना भावलेलं जंगल आहे का? फक्त जंगलाचं वर्णन आहे का? तर नाही. एक पट्टीचा कथालेखक आणि मानव-स्वभाव चितारणारा लेखक केवळ वर्णन करू शकत नाही. माझ्या मते ही एक प्रक्रिया आहे, त्यांच्या अंतर्बाह्य बदलाची, जी त्यांना जाणवली, अगदी प्रकर्षाने. आणि तोच स्वतःचा शोध त्यांनी आपल्यासमोर मांडण्याचा प्रयत्न केलाय. बाकी प्रत्येकाचं जंगल वेगळं, खरं जंगल नाही तर स्वतःच्या आतलं एक जंगल. ते ज्याचं त्याने शोधायचं, त्यात डुंबायच, विहार करायचा आणि काही गवसत का ते बघायचं .... लेखकानेही तेच केलं... एक स्वगत मांडलं आहे.... आणि त्यातून संवादही साधला आहे. हे पुस्तक ललित म्हणावे की कादंबरी, वर्णन म्हणावे की आत्मकथन, अशा हिंदोळ्यावर हे वाचताना मी सतत राहते. अतिशय आशयपूर्ण गहिऱ्या अर्थाचे लिखाण आहे यात. लेखकाने नागझिरा आणि त्याचे वर्णन कसे केले आहे ते आपण रसिक वाचकांनी हे पुस्तक वाचूनच त्याचा आनंद घ्यावा. ते इथे मी सांगत बसणार नाही, उगाच तुमचं आनंद का हिरावून घेऊ? मी इथे मला भावलेले लेखकच मांडण्याचा अल्पसा प्रयत्न करत आहे, ते ही या पुस्तकाच्या माध्यमातून... पहिल्याच पानावर ते काय लिहितात बघा - *"गरजा शक्य तेवढ्या कमी करायच्या, दोनच वेळा साधे जेवण घ्यायचे, त्यात पदार्थ सुद्धा दोन किंवा तीनच. स्वतःचे कामे स्वतःच करायची. पाणी आणणे, कपडे धुणे अंथरून टाकणे आणि काढणे या साध्या सुध्या गोष्टींसाठी माणसांनी दुसऱ्यावर का अवलंबून राहावे? एकांत, स्वावलंबन आणि प्रत्येक बाबतीत मितव्यय ही त्रिसूत्री पाळून जंगलात पायी भटकायचे, जंगलाच्या कुशीत राहून निरागस असा आनंद लुटायचा या माफक अपेक्षेने गेलो आणि माझा काळ फार आनंदत गेला . रेडिओ, वृत्तपत्रे, वाङ्मय चर्चा, वाचन, कुटुंब, मित्र, दुसऱ्याच्या घरी जाणे येणे, जेवण देणे आणि घेणे यापैकी काहीही नसताना कधी कंटाळा आला नाही. करमत नाही असे झाले नाही. रोज गाढ झोप आली. स्वप्न पडले असतील तर ती सकाळी आठवली नाही. शिवाय मित आहार आणि पायी हिंडणे यामुळे चरबी झडली. एकूणच मांद्य कमी झाले."* हे वाचून आपल्याला नक्की काय हवे असते, आणि रोजच्या रहाटगाडग्यात आपण काय करतो, याची मनातल्या मनात तुलना व्हावी. खरंच काय हवं असतं आपल्याला? आपण सतत प्रेम, शांती, समाधान आणि मनःशांती याच्याच तर शोधात असतो ना? आणि नेमक्या ह्याच सर्व गोष्टी बाजूला पडून आपण नुसते धावतच असतो... कशासाठी?? जीवनाचं तत्वज्ञान हे फार गंभीर नाहीये, अगदी छोट्या छोट्या गोष्टीतून आपण ते समजून घेऊन शकतो. फक्त ती जाण असली पाहिजे. थोडासा थांबून विचार झाला पाहिजे. मनःचक्षु उघडे पाहिजे आणि मुख्य म्हणजे मी कुणीतरी मोठा , हा भाव पहिल्यांदा गाळून पडला पाहिजे. *अगदी तसंच जसं पानगळीच्या मोसमात जुनं पान अगदी सहज गळून पडतं ... नव्यासाठी जागा करून देतं ... जंगल आपल्याला हेच शिकवतं ... न बोलता ... त्याच्या कृतीतून ... आपली ते समजून घेण्याची कुवत आहे का?* शेवटच्या प्रकरणात लेखक परतीसाठी रेल्वे फलाटावर येतो. तेव्हाचचं त्यांचं स्वगत फार विचार करायला भाग पाडतं - *"ह्या दोन तासात करण्याजोगे असे काहीच महत्त्वाचे कार्य नसल्यामुळे मी आरशासमोर बसून दाढी केली, मिशा काढून टाकल्या. सतत अंगावर होते ते हिरवे कपडे काढून टाकले आणि इतके दिवस माझ्या कातडी पिशवीच्या तळाशी परिटघडी राहिलेले झुळझुळीत कपडे चढवून पोशाखी बनलो.`* किती साधी वाक्य आहेत, पण `पोशाखी बनलो` यातून किती काय काय सांगायचे आहे लेखकाला... गहिरेपण जाणवते! मला विचार करायला भाग पाडते. ट्रेक करून गड -किल्ल्यांहून परतताना माझीही अवस्था काहीशी अशीच व्हायची... जाड पावलांनी घरी परतणे आणि पुन्हा निसर्गात भटकायला मिळण्याची वाट पाहणे, याशिवाय गत्यंतर नसायचे. *जंगलांवर , निसर्गावर निस्सीम प्रेम करणाऱ्या आणि त्यांच्या संवर्धनासाठी झटणाऱ्या अनेक वेड्यांमुळे आज आपली वसुंधरा टिकली आहे. पुढील पिढ्यांसाठी तिला असच बहरत ठेवायचं असेल, किमान टिकवायचं जरी असेल तरी आपणही थोडेसे निसर्ग-वेडे व्हायला काय हरकत आहे??* *वृक्षवल्ली आम्हा सोयरे... वनचरे ...* धन्यवाद! जय हिंद!!! ...Read more