* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
  • Original Book Title: CHEATING DEATH
  • Availability : Available
  • Translators : GAURI GADEKAR
  • ISBN : 9788184989502
  • Edition : 1
  • Publishing Year : JANUARY 2016
  • Weight : 0.00 gms
  • Pages : 220
  • Language : Translated From ENGLISH to MARATHI
  • Category : BIOGRAPHY & TRUE STORIES
Quantity
Buying Options:
  • Print Books:
IN THIS RIVETING BOOK, DR. SANJAY GUPTA--NEUROSURGEON, CHIEF MEDICAL CORRESPONDENT FOR CNN, AND BESTSELLING AUTHOR--CHRONICLES THE ALMOST UNBELIEVABLE SCIENCE THAT HAS MADE THESE SEEMINGLY MIRACULOUS RECOVERIES POSSIBLE. A BOLD NEW BREED OF DOCTORS HAS ACHIEVED AMAZING RESCUES BY REFUSING TO ACCEPT THAT ANY LIFE IS IRRETRIEVABLY LOST. EXTENDED CARDIAC ARREST, "BRAIN DEATH," NOT BREATHING FOR OVER AN HOUR--ALL THESE CONDITIONS USED TO BE CONSIDERED INEVITABLY FATAL, BUT THEY NO LONGER ARE. TODAY, REVOLUTIONARY ADVANCES ARE BLURRING THE TRADITIONAL LINE BETWEEN LIFE AND DEATH IN FASCINATING WAYS. DRAWING ON REAL-LIFE STORIES AND USING HIS UNPRECEDENTED ACCESS TO THE LATEST MEDICAL RESEARCH, DR. GUPTA DRAMATICALLY PRESENTS EXCITING ACCOUNTS OF HOW PIONEERING PHYSICIANS AND RESEARCHERS ARE ALTERING OUR UNDERSTANDING OF HOW THE HUMAN BODY FUNCTIONS WHEN IT COMES TO SURVIVAL--AND WHY MORE AND MORE PATIENTS WHO ONCE WOULD HAVE DIED ARE NOW ALIVE. FROM EXPERIMENTS WITH THERAPEUTIC HYPOTHERMIA TO SAVE COMATOSE STROKE OR HEART ATTACK VICTIMS TO LIFESAVING OPERATIONS IN UTERO TO THE STUDY OF ANIMAL HIBERNATION TO HELP WOUNDED SOLDIERS ON FAR-OFF BATTLEFIELDS, THESE REMARKABLE CASE HISTORIES TRANSFORM AND ENRICH ALL OUR ASSUMPTIONS ABOUT THE TRUE NATURE OF DEATH AND LIFE.
‘अद्याप न जन्मलेल्या बाळाच्या हृदयात प्राणघातक दोष...‘नॉर्वेतील गोठलेल्या तलावात तासभर बुडालेली स्कीअर...डॉक्टरांनी `व्हेजिटेबल` ठरवलेला कोमातील रुग्ण...वीस वर्षांपूर्वी यासर्वांना वाचण्याची आशा नाही म्हणून मृत समजून सोडून दिलं असतं; पण अविश्वसनीय अशा नवीन वैद्यकीय प्रगतीमुळे हे सर्वजण आज जिवंत आणि धडधाकट आहेत. चित्त खिळवून ठेवणा-या या पुस्तकात न्यूरोसर्जन,सीएनएन चे प्रमुख वैद्यकीय बातमीदार आणि लोकप्रिय पुस्तकांचे लेखक डॉ. संजयगुप्ता, हे चमत्कार प्रत्यक्षात आणणा-या असामान्य विज्ञानाचं इतिवृत्त नोंदवतात. जेव्हा मृत्यूपासून बचावकरण्याचा प्रश्न येतो, तेव्हा मानवी शरीर ज्या प्रकारे कार्यकरतं, त्या विषयीच्या आपल्या समजुती, हे अग्रेसर डॉक्टर आणि संशोधक कशा बदलून टाकतात, त्याचे वास्तव जीवनातील केसेस वरआधारित असलेले थरारक वृत्तान्त डॉ. गुप्ता सादर करतात. पूर्वी जे रुग्ण मृत्युमुखी पडण्याची दाट शक्यता होती, त्या रुग्णांचं जिवंत राहाण्याचं प्रमाण दिवसेंदिवस का वाढत आहे, यावर ते प्रकाश पाडतात. पक्षाघात विंवाहृदयविकाराच्या झटक्यानंतर कोमात गेलेल्या रुग्णांना वाचवण्यासाठी च्या रोगनिवारक हायपोथर्मिआच्या प्रयोगापासून ते गर्भाला जीवदान देणा-या शस्त्रक्रिया आणि रणांगणांवरील जखमी सैनिकांना वाचवण्याच्या उद्देशाने करण्यात येणा-या प्राण्यांमधील सुप्तनिद्रेच्या अभ्यासापर्यंतच्या या सर्व विलक्षण गोष्टी वाचून जीवन-मृत्यूच्या वास्तव स्वरूपा विषयीची आपली गृहीतवं पार पालटून जातात.

No Records Found
No Records Found
Keywords
"#MARATHIBOOKS#ONLINEMARATHIBOOKS#TRANSLATEDMARATHIBOOKS#TBC#TRANSLATEDBOOKS@50% #MRUTYUVARMAAT #CHEATINGDEATH #मृत्युवरमात #BIOGRAPHY&TRUESTORIES #TRANSLATEDFROMENGLISHTOMARATHI #GAURIGADEKAR #SANJAY GUPTA "
Customer Reviews
  • Rating StarDAINIK SAKAL 12-01-2020

    कधीकधी एखादे पुस्तक किचकट विषयावर भाष्य करणारे असते ... वाचायला रटाळ वाटू शकते मात्र ज्ञानाचे भांडार असते.हे असेच एक पुस्तक.जन्म आणि मृत्यू ह्यात एका श्वासाच अंतर असतं.. असं आपण नेहमी म्हणतो. श्वास बंद झाले, हृदय थांबले की मृत्यू झाला मानले जाते... मत्र जिवंत असणे आणि प्रत्यक्ष मृत्यू ह्यातही बरेच काही असते... मृत म्हणून घोषित केलेल्या अनेक पेशंटला चमत्कृतीपूर्ण पद्धतीने जिवंत केल्याच्या वास्तव घटना आणि संशोधन ह्या पुस्तकात नमूद केले आहे. वैज्ञानिक संशोधनाची, शोधांची आवड असणाऱ्या वाचकांना नक्कीच आवडू शकेल. पुस्तकाची प्रस्तावना आणि मुखपृष्ठ आवडले... :- यशश्री रहाळकर ...Read more

  • Rating StarKiran Borkar

    ऍना बागनहॉम नार्वेतील बर्फाळ शिखरावर स्कीईग करायला गेली आणि अपघातात सापडली .ती बर्फात एक तासांपेक्षा जास्त वेळ अडकली होती . क्लीनिकली ती मृत होती . माईक मर्ट्झ एका शाळेत बस ड्रायव्हर होता .एका अपघातात सापडला आणि त्याचे हृद बंद झाले . अफगाणिस्तानाती खिंडीत डोंगरात जखमी झालेल्याना भर युद्धात वैद्यकीय मदत कशी मिळेल. भरपूर रक्तस्त्राव होऊनही तो सैनिक कसा वाचेल??? त्याचे हृदयातचे ठोके थांबवून परत चालू करता येतील का ???? अजून त्या बाळाचा जन्मही झाला नाही पण त्याच्या हृदयात प्राणघातक दोष आहे . डॉक्टरांनी आशा सोडलेला कोमातील रुग्ण केवळ हृदयाचे ठोके बंद पडले आणि श्वास थांबला म्हणजे माणूस मृत झाला नाही . काही वर्षांपूर्वी अश्या रुग्णाची आशा डॉक्टरांनी सोडून दिली असती .पण नवीन वैद्यकीय संशोधनामुळे आज हे जिवंत आहेत तर धडधाकट ही आहेत . लेखक प्रसिद्ध न्यूरो सर्जन आणि लेखक डॉ. संजय गुप्ता विज्ञानाचा आधार घेऊन हे चमत्कार नोंदवतात . जेव्हा मृत्यू जवळ येतो तेव्हा मानवी शरीराची आत काय हालचाल सुरू असते ते सर्व आपल्याला हे डॉक्टर सांगतात. ...Read more

  • Rating StarDAINIK AIKYA 03-04-2016

    ‘अद्याप न जन्मलेल्या बाळाच्या हृदयात प्राणघातक दोष...’ ‘नॉर्वेतील गोठलेल्या तलावात तासभर बुडालेली स्कीअर...’ ‘डॉक्टरांनी व्हेजिटेबल’ ठरवलेला कोमातील रुग्ण... ‘वीस वर्षांपूर्वी या सर्वांना वाचवण्याची आशा नाही म्हणून मृत समजून सोडून दिलं असतं; पण अविशवसनीय अशा नवीन वैद्यकीय प्रगतीमुळे हे सर्वजण आज जिवंत आणि धटधाकट आहेत. चित्त खिळवून ठेवणाऱ्या या पुस्तकात न्यूरोसर्जन, सीएनएनचे प्रमुख वैद्यकीय बातमीदार आणि लोकप्रिय पुस्तकांचे लेखक डॉ. संजय गुप्ता, हे चमत्कार प्रत्यक्षात आणणाऱ्या असामान्य विज्ञानाचं इतिवृत्त नोंदवतात. जेव्हा मृत्यूपासून बचाव करण्याचा प्रश्न येतो, तेव्हा मानवी शरीर ज्या प्रकारे कार्य करतं, त्या विषयीच्या आपल्या समजुती हे अग्रेसर डॉक्टर आणि संशोधक कशा बदलून टाकतात, त्याचे वास्तव जीवनातील केसेसवर आधारीत असलेले थरारक वृत्तांत डॉ. गुप्ता सादर करतात. ...Read more

  • Rating StarTARUN BHARAT BELGAO 20-03-2016

    मृत्यूला चकवा दिलेल्या रुग्णांच्या कथा संजय गुप्ता एम. डी. असून ‘न्यूरोसर्जन’ म्हणून प्रक्टिस करतात. शिवाय अ‍ॅटलांटामधील ‘एमरी युनिव्हर्सिटी हॉस्पिटल’मध्ये ते साहाय्यक प्राध्यापक आहेत. सीएनएन आणि सीबीएसवरील कार्यक्रमातही त्यांच मोठं योगदान आहे. २००६मध्ये त्यांच्या आरोग्यविषयक रिपोटर्सना तीन पारितोषिके मिळाली. या व्यतिरिक्त ‘एमी’ ‘पीचडी’ आणि ‘द ड्यूपॉन्ट’ पारितोषिके मिळाली. २००४ मध्ये अ‍ॅटलांटा प्रेस क्लबने डॉ. गुप्तांना ‘जर्नलिस्ट ऑफ द इयर’ म्हणून गौरवलं. ‘द नॅशनल हेल्थकेअर कम्युनिकेटर्स’चं ‘गोल्ड अ‍ॅवॉर्ड’ आणि ‘द इंटरनॅशनल हेल्थ अँड मेडिकल मीडीआ’’चं ‘फेडी’ नावाचं पारितोषिकही त्यांना मिळालं आहे. ‘चेसिंग लाइफ’या त्यांच्या पहिल्या पुस्तकाला न्यूयॉर्क टाइम्सच्या ‘सर्वाधिक खपाच्या पुस्तका’च्या यादीत स्थान मिळालं आहे. डॉ. गुप्ता ‘द अमेरिकन असोसिएशन ऑफ न्यूरॉलॉजिकल सर्जन्स,’ ‘काँग्रेस ऑफ न्यूरॉलॉजिकल सर्जन्स’, ‘द कौन्सिल ऑफ फॉरिन रिलेशन्स’ अशा अनेक संघटनांचे सदस्य आहेत. डॉ. संजय गुप्ता ‘द लान्स आर्मस्ट्राँग फाऊंडेशन’चे बोर्ड सदस्य आहेत. ‘मृत्यूवर मात’ हे ‘चीटिंग डेथ’ या इंग्रजी पुस्तकाचा मराठी अनुवाद आहे. प्रतिकूल परिस्थितीशी झगडून रुग्णांची आयुष्य वाचवणारे डॉक्टर आणि त्यांचे वैद्यकीय चमत्कार’ पुस्तकात वाचायला मिळतात. हृदयाची धडधड थांबते, तो अंत नसतो. खरंतर ती फक्त संकटाची नांदी असते, असं आढळून आले आहे की, जीवन आणि मृत्यू हे फक्त काळ्या आणि पांढऱ्या रंगांच चित्र नाही. त्या दोन्ही रंगांच्यामध्ये एक करडा रंगही असतो. एक पुसटसा तटस्थ प्रदेश. तिथे माणूस धड मेलेलाही नसतो की, धड जिवंतही नसतो. यावर ताबा मिळवून मृत्यूला चकवण्यासाठी प्रथम आपल्याला ती प्रक्रिया समजून घेतली पाहिजे. मृत्यूविषयी मृत किंवा जिवंत अशा ठाम शब्दांत विचार करायची आपल्याला सवय आहे. मॉनिटरवर वर खाली होणाऱ्या रेषा सपाट होतात. जीवन निसटून जायला काही मिनिटांचा कालावधीही पुरेसा आहे. हृदयाचे टोके थांबले की रक्तप्रवाह थांबतो. दोन मिनिटातच सगळं मंदावत. गंमत म्हणजे शरीराच्या आत चाललेल्या या प्रचंड उलथापालथीची आपल्याला जाणीवही नसते. रक्ता अभावी तडफडणारा, पहिला अवयव म्हणजे मेंदू, प्राणवायू अभावी दहा सेकंदातच मेंदूचे काम थंडावते. आकुंचन - प्रसरण बंद होते. अवयव ढासळू लागतात. मूत्रपिंडांच रक्त शुद्धीकरणाचे कार्य थांबते. शरीरातील पेशीमध्ये रासायनिक प्रक्रियांची गुंतागुंतीची शृंखला सुरू होते आणि त्यात त्या पेशी बळी पडतात. मरणाची प्रक्रिया ही अशी आहे. आपल्या हातात आहे, खळबळजनक आणि झपाट्याने बदलत चाललेल्या विज्ञानाच्या क्षेत्राचा शोध घेणारं, रोमांचक वैद्यकीय कहाण्यांच पुस्तक. याच्या पाना-पानातून जाणवेल. जीवन आणि मृत्यूमधील बारीकशी सीमारेषा आणि भेटतील सीमारेषेच्या अलिकडे रोग्यांना थोपवून धरण्यासाठी जीवाचं रान करणारे डॉक्टर. या सीमारेषेवर ‘तळ्यात-मळ्यात’ करून आलेल्या लोकांनी पाहिलेले- ऐकलेले त्यांचे अनुभव वाचून त्या सीमेविषयी अधिक माहिती मिळेल. आश्चर्यकारक आव्हानं स्वीकारणाऱ्या शास्त्रज्ञांशीही आपला परिचय होतो. आपल्याला अजून सगळ्या प्रश्नांची उत्तरे मिळालेली नसली, तरी कधी ना कधी ती नक्कीच मिळतील, असा विश्वास बाळगणारं निग्रही, आद्य संशोधक खरोखरच आशावादी आहेत. अगदी गर्भाशयापासून ते पार मृत्यूशय्येपर्यंत, जीवन मरणाच्या आपल्या समजाला छेद देणारे आधुनिक विज्ञानाचे असंख्य मार्ग या पुस्तकात आढळतील. लक्षात येईल की, आरंभरेषा आणि समाप्तिरेषा या काळ्या दगडावरील रेषा नसतात. त्या वाळूवर काढलेल्या रेषा असतात. वैद्यकीय ज्ञान आणि तंत्रज्ञानाच्या प्रत्येक नव्या लाटेबरोबर त्या सरकत जातात. मृत्यूला जाणून घ्यायच्या आणि त्याला पुढे ढकलायचा मार्ग शोधण्याच्या या प्रवासात आपण जीवन आणि त्या पलीकडे जे काही आहे ते याच्यामधल्या करड्या, तटस्थ प्रदेशाचा थांग लावण्याचा प्रयत्न करणार आहोत. पुस्तकातील निवेदन ८ भागात आहे. १. हिमडॉक्टर्स, २. हृदय थांबण्याचा क्षण, ३. अविश्वासाला स्थगिती, ४. मृत्यूच्या पलीकडे, ५. दो गज जमीन के नीचे, ६. मृत्यूला चकवा गर्भाशयातच, ७. काय हा चमत्कार, ८. वेगळा दिवस. ‘अद्याप न जन्मलेल्या बाळाच्या हृदयात प्राणघातक दोष,’ नार्वेतील गोठवलेल्या तलावात तासभर बुडालेली स्कीअर ‘डॉक्टरांनी व्हेजिटेबल’ ठरवलेला कोमातील रुग्ण...’ वीस वर्षांपूर्वी या सर्वांना वाचण्याची आशा नाही म्हणून मृत समजून सोडून दिलं असतं; पण अविश्वसनीय अशा नवीन वैद्यकीय प्रगतीमुळे हे सर्व जण आज जिवंत आणि धडधाकट आहेत. चित्त खिळवून ठेवणाऱ्या या पुस्तकात न्यूरोसर्जन, सीएनएन चे प्रमुख वैद्यकीय बातमीदार आणि लोकप्रिय पुस्तकांचे लेखक डॉ. संजय गुप्ता हे चमत्कार प्रत्यक्षात आणणाऱ्या असामान्य विज्ञानाचं इतिवृत्त नोंदवतात. जेव्हा मृत्यूपासून बचाव करण्याचा प्रश्न येतो, तेव्हा मानवी शरीर ज्या प्रकारे कार्य करतं, त्याविषयीच्या आपल्या समजुती हे अग्रेसर डॉक्टर आणि संशोधक कशा बदलून टाकतात, त्याचे वास्तव जीवनातील केसेसवर आधारित असलेले थरारक वृत्तांत प्रत्यक्ष पुस्तकातच वाचणे उचित होईल. परीक्षणाच्या सीमारेषेत त्याला बांधणे अशक्यच नाही तर असंभवही आहे. अनुवादाचे काम अगदी उचित व योग्यच झालेले आहे. कुठेही वाचताना अडचण जाणवत नाही. शास्त्रीय संज्ञांचे सुबोध विवेचन आढळते. मृत्यूवर मात! ...Read more

Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

NAGZIRA
NAGZIRA by VYANKATESH MADGULKAR Rating Star
कृष्णा DIWATE

आजच्या पुस्तकाचा विषय माझ्या आवडीचा - जंगलाचा... *जंगल - काय असतं ?* म्हटलं तर फक्त झाडे, नदी-नाले, प्राणी पक्षी यांनी भरलेला जमिनीचा एक तुकडा .... की वन-देवता? की पशु-पक्ष्यांचं घर? की जीवनचक्रातील अति-महत्वाचा घटक? की आपल्यातल्या दांभिकपणाला - दिखव्याला - व्यवहाराला गाळून टाकणारं आणि आपल्यालाही त्याच्यासारखाच सर्वसमावेशक, निर्मळ बनवणारं आणि आपल्यातल्या originality ला बाहेर आणणारं, असं एक अजब रसायन? *जंगल भटक्यांना विचारा एकदा... बोलतानाच त्यांच्या चेहऱ्यावर आणि डोळ्यात जी चमक दिसेल ना, त्यातून फार वेळ वाट न बघता सरळ जंगल गाठण्याची इच्छा न होईल तरच नवल!* आमचा एक मित्र- ज्याने असंच जंगलांचं वेड लावलं आणि अजून एक भटकी मैत्रीण - जिने त्या वेडात भरच घातली..... आणि असे अजून अनेक भटके निसर्गप्रेमी ... आणि मुळातूनच निसर्गाची ओढ , या सर्व गोष्टी माझ्या जंगल -प्रेमासाठी कारणीभूत ठरल्या. *आणि मग अरण्यऋषी श्री. मारुती चितमपल्ली, शंकर पाटील (कथा), डॉ. सलीम अली, जिम कॉर्बेट, व्यंकटेश माडगूळकर इत्यादींनी या निसर्गदेवतेकडे बघण्याची एक वेगळी दृष्टी दिली. त्या सर्वांनाच आजचा हा पुस्तक-परिचय सादर अर्पण!!* कथांसाठी प्रसिद्ध असणाऱ्या लेखकाने हे नागझिरा पुस्तक का बरे लिहिले असावे? मनोगतात ते स्वतः म्हणतात - *"महाराष्ट्रातील एखाद्या आडबाजूच्या जंगलात जाऊन महिना दोन महिने राहावे, प्राणी जीवन, पक्षी जीवन, झाडेझुडे पाहत मनमुराद भटकावे आणि या अनुभवाला शब्दरूप द्यावे हा विचार गेली काही वर्षे माझ्या मनात घोळत होता. काही परदेशी प्राणी शास्त्रज्ञांनी असा उद्योग करून लिहिलेली उत्तम पुस्तके माझ्या वाचण्यात आल्यापासून ही इच्छा फारच बळवली. मी इथे तिथे प्रयत्न करून पाहिले आणि निराश झालो. हे काम आपल्या आवाक्यातले नाही असे वाटले. मग शेल्लरने कुठेतरी लिहिल्याचे वाचले की भारतातील लोक प्राणी जीवनाच्या अभ्यासात उदासीन आहेत, आफ्रिकेच्याही फार मागे आहेत. त्यांना वाटते अशा संशोधनासाठी प्रचंड खर्च करावा लागतो, पाण्यासारखा पैसा लागतो. पण तसे नाही. गळ्यात दुर्बीण, मनात अमाप उत्साह आणि आस्था असली की अभ्यास होतो. मी शक्य तेव्हा एकट्यानेच उठून थोडेफार काम करत राहायचे ठरवले. कधी काझीरंगा, मानस या अभयारण्यावर, कधी नवेगाव-बांधावर तर कधी कोरेगावच्या मोरावर लिहित राहिलो.* *मला चांगली जाणीव आहे की हा प्रयत्न नवशिक्याचा आहे. तो अपुरा आहे, भरघोस नाही. त्यात बऱ्याच त्रुटी आहेत, पण नव्या रानात शिरण्यासाठी पहिल्यांदा कोणीतरी वाट पाडावी लागते. पुढे त्या वाटेने ये-जा सुरू होते. मी लहानशी वाट पाडली आहे एवढेच!"* लेखक आत्ता असते तर त्यांना नक्की सांगितले असते की तुम्ही पाडलेली पायवाट आता जवळ-पास राजमार्ग बनत चालली आहे. आज अनेक वन्य-जीव अभ्यासक, जंगल भटके सुजाण व सतर्क झाले आहेत, जंगले आणि प्राणी वाचले पाहिजेत यासाठी प्रयत्न सुरु आहेत. ह्या प्रयत्नांमागे लेखकासारख्या अनेक वनांचा अभ्यास करून ते आपल्यासमोर आणणाऱ्यांचा मोठा हात आहे. आज पक्षी-निरीक्षक किरण पुरंदरेंसारखे व्यक्ती शहरातील सगळा गाशा गुंडाळून जंगलात राहायला गेलेत ... काय नक्की thought -process झाली असेल त्यांची? फक्त जंगल-भटकंती करताना पाळावयाचे नियम अत्यंत महत्वाचे आहे. मुख्यत्वे-करून कुठल्याही वृक्षांचे, प्राणी-पक्ष्यांचे आपल्या असण्याने कुठलाही त्रास किंवा धोका - हानी संभवू नये, याची काळजी आपल्यासारख्या सुज्ञ भटक्यांनी नक्की घ्यावी. तरच हे भटकणे आनंद-दायी होईल. *भंडारा जिल्यातील नागझिरा हे एक अभयारण्य! फार सुंदर आहे.* हे पुस्तक फक्त लेखकाच्या दृष्टीने त्यांना भावलेलं जंगल आहे का? फक्त जंगलाचं वर्णन आहे का? तर नाही. एक पट्टीचा कथालेखक आणि मानव-स्वभाव चितारणारा लेखक केवळ वर्णन करू शकत नाही. माझ्या मते ही एक प्रक्रिया आहे, त्यांच्या अंतर्बाह्य बदलाची, जी त्यांना जाणवली, अगदी प्रकर्षाने. आणि तोच स्वतःचा शोध त्यांनी आपल्यासमोर मांडण्याचा प्रयत्न केलाय. बाकी प्रत्येकाचं जंगल वेगळं, खरं जंगल नाही तर स्वतःच्या आतलं एक जंगल. ते ज्याचं त्याने शोधायचं, त्यात डुंबायच, विहार करायचा आणि काही गवसत का ते बघायचं .... लेखकानेही तेच केलं... एक स्वगत मांडलं आहे.... आणि त्यातून संवादही साधला आहे. हे पुस्तक ललित म्हणावे की कादंबरी, वर्णन म्हणावे की आत्मकथन, अशा हिंदोळ्यावर हे वाचताना मी सतत राहते. अतिशय आशयपूर्ण गहिऱ्या अर्थाचे लिखाण आहे यात. लेखकाने नागझिरा आणि त्याचे वर्णन कसे केले आहे ते आपण रसिक वाचकांनी हे पुस्तक वाचूनच त्याचा आनंद घ्यावा. ते इथे मी सांगत बसणार नाही, उगाच तुमचं आनंद का हिरावून घेऊ? मी इथे मला भावलेले लेखकच मांडण्याचा अल्पसा प्रयत्न करत आहे, ते ही या पुस्तकाच्या माध्यमातून... पहिल्याच पानावर ते काय लिहितात बघा - *"गरजा शक्य तेवढ्या कमी करायच्या, दोनच वेळा साधे जेवण घ्यायचे, त्यात पदार्थ सुद्धा दोन किंवा तीनच. स्वतःचे कामे स्वतःच करायची. पाणी आणणे, कपडे धुणे अंथरून टाकणे आणि काढणे या साध्या सुध्या गोष्टींसाठी माणसांनी दुसऱ्यावर का अवलंबून राहावे? एकांत, स्वावलंबन आणि प्रत्येक बाबतीत मितव्यय ही त्रिसूत्री पाळून जंगलात पायी भटकायचे, जंगलाच्या कुशीत राहून निरागस असा आनंद लुटायचा या माफक अपेक्षेने गेलो आणि माझा काळ फार आनंदत गेला . रेडिओ, वृत्तपत्रे, वाङ्मय चर्चा, वाचन, कुटुंब, मित्र, दुसऱ्याच्या घरी जाणे येणे, जेवण देणे आणि घेणे यापैकी काहीही नसताना कधी कंटाळा आला नाही. करमत नाही असे झाले नाही. रोज गाढ झोप आली. स्वप्न पडले असतील तर ती सकाळी आठवली नाही. शिवाय मित आहार आणि पायी हिंडणे यामुळे चरबी झडली. एकूणच मांद्य कमी झाले."* हे वाचून आपल्याला नक्की काय हवे असते, आणि रोजच्या रहाटगाडग्यात आपण काय करतो, याची मनातल्या मनात तुलना व्हावी. खरंच काय हवं असतं आपल्याला? आपण सतत प्रेम, शांती, समाधान आणि मनःशांती याच्याच तर शोधात असतो ना? आणि नेमक्या ह्याच सर्व गोष्टी बाजूला पडून आपण नुसते धावतच असतो... कशासाठी?? जीवनाचं तत्वज्ञान हे फार गंभीर नाहीये, अगदी छोट्या छोट्या गोष्टीतून आपण ते समजून घेऊन शकतो. फक्त ती जाण असली पाहिजे. थोडासा थांबून विचार झाला पाहिजे. मनःचक्षु उघडे पाहिजे आणि मुख्य म्हणजे मी कुणीतरी मोठा , हा भाव पहिल्यांदा गाळून पडला पाहिजे. *अगदी तसंच जसं पानगळीच्या मोसमात जुनं पान अगदी सहज गळून पडतं ... नव्यासाठी जागा करून देतं ... जंगल आपल्याला हेच शिकवतं ... न बोलता ... त्याच्या कृतीतून ... आपली ते समजून घेण्याची कुवत आहे का?* शेवटच्या प्रकरणात लेखक परतीसाठी रेल्वे फलाटावर येतो. तेव्हाचचं त्यांचं स्वगत फार विचार करायला भाग पाडतं - *"ह्या दोन तासात करण्याजोगे असे काहीच महत्त्वाचे कार्य नसल्यामुळे मी आरशासमोर बसून दाढी केली, मिशा काढून टाकल्या. सतत अंगावर होते ते हिरवे कपडे काढून टाकले आणि इतके दिवस माझ्या कातडी पिशवीच्या तळाशी परिटघडी राहिलेले झुळझुळीत कपडे चढवून पोशाखी बनलो.`* किती साधी वाक्य आहेत, पण `पोशाखी बनलो` यातून किती काय काय सांगायचे आहे लेखकाला... गहिरेपण जाणवते! मला विचार करायला भाग पाडते. ट्रेक करून गड -किल्ल्यांहून परतताना माझीही अवस्था काहीशी अशीच व्हायची... जाड पावलांनी घरी परतणे आणि पुन्हा निसर्गात भटकायला मिळण्याची वाट पाहणे, याशिवाय गत्यंतर नसायचे. *जंगलांवर , निसर्गावर निस्सीम प्रेम करणाऱ्या आणि त्यांच्या संवर्धनासाठी झटणाऱ्या अनेक वेड्यांमुळे आज आपली वसुंधरा टिकली आहे. पुढील पिढ्यांसाठी तिला असच बहरत ठेवायचं असेल, किमान टिकवायचं जरी असेल तरी आपणही थोडेसे निसर्ग-वेडे व्हायला काय हरकत आहे??* *वृक्षवल्ली आम्हा सोयरे... वनचरे ...* धन्यवाद! जय हिंद!!! ...Read more