* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
  • Original Book Title: MY NAME IS SALMA
  • Availability : Notify Me
     
  • Translators : SNEHAL JOSHI
  • ISBN : 9788184980370
  • Edition : 1
  • Publishing Year : AUGUST 2009
  • Weight : 0.00 gms
  • Pages : 243
  • Language : Translated From ENGLISH to MARATHI
  • Category : BIOGRAPHY & TRUE STORIES
Quantity
Buying Options:
  • Print Books:
AS CONTEMPORARY AS TODAY`S HEADLINES, AS TIMELESS AS LOVE AND HATE - A YOUNG MUSLIM ASYLUM-SEEKER IN ENGLAND RUNS FROM A BROTHER WHO WANTS TO KILL HER TO SAVE THE FAMILY`S HONOUR WHEN SALMA BECOMES PREGNANT BEFORE MARRIAGE IN HER SMALL VILLAGE IN THE LEVANT, HER INNOCENT DAYS SWIMMING IN THE SPRING ARE GONE FOR EVER. SHE IS SWEPT INTO PRISON FOR HER OWN PROTECTION. TO THE SOUND OF HER SCREAMS, HER NEWBORN BABY DAUGHTER IS SNATCHED AWAY. IN THE MIDDLE OF THE MOST ENGLISH OF TOWNS, EXETER, SHE LEARNS GOOD MANNERS FROM HER LANDLADY, AND SETTLES DOWN WITH AN ENGLISHMAN. BUT DEEP IN HER HEART THE CRIES OF HER BABY DAUGHTER STILL ECHO. WHEN SHE CAN BEAR THEM NO LONGER, SHE GOES BACK TO HER VILLAGE TO FIND HER. IT IS A JOURNEY THAT WILL CHANGE EVERYTHING - AND NOTHING. SLIPPING BETWEEN THE OLIVE GROVES OF THE LEVANT AND THE RAIN-SLICKED PAVEMENTS OF EXETER, MY NAME IS SALMA IS A SEARING PORTRAYAL OF A WOMAN`S COURAGE IN TH_. FACE OF INSURMOUNTABLE ODDS.
आजच्या समकालीन वृतपत्रांच्या मथळ्यांसारखे, काळाचे बंधन नसलेल्या प्रेम आणि द्वेष ह्या भावनांसारखे... घराण्याचा मान आणि इभ्रतीसाठी तिला ठार मारायला निघालेल्या भावाच्या तावडीतून सुटून एक तरुण मुलगी इंग्लंडच्या आश्रयाला येते. जेव्हा सल्मा लग्नाआधी गरोदर राहते, त्या वेळी लेव्हांटमधील तिच्या त्या छोट्याशा खेड्यातील तिचं निव्र्याज आयुष्य, ओढ्यात पोहणं सारं कायमचं संपतं. तिच्या संरक्षणासाठी तिला तुरुंगात टाकलं जातं. ती किंचाळत असताना तिची नवीन जन्मलेली मुलगी तिच्यापासून हिरावून घेतली जाते. इंग्लिश शहरांच्या मध्यभागी असलेल्या एक्स्टर ह्या भागात ती येते. आपल्या घरमालकिणीकडून ती वागण्याबोलण्याच्या रितीभाती शिकते आणि नंतर एका इंग्लिश माणसाशी लग्न करून स्थिरस्थावर होते; परंतु तिच्या हृदयात खोलवर तिच्या छोट्या मुलीचं रडणं अजूनही घुमत असतं. जेव्हा हे सर्व सहन करणं तिला अशक्य होतं, तेव्हा ती तिला शोधण्यासाठी आपल्या खेड्यात परत जाते. हा प्रवास सर्वच बदलून टाकील... की काहीही होणार नाही. लेव्हांटच्या ऑलिव्हच्या झाडीतून आणि एक्स्टरमधील पावसानं भिजलेल्या फरसबंदीवरील एकूण हा प्रवास... पुढे येणा-या अनुल्लंघनीय अशा अडथळ्यांशी झुंजणा-या स्त्रीच्या असामान्य धैर्याचं ‘माय नेम इज सल्मा’ हे ज्वलंत शब्दचित्र आहे.
Video not available
No Records Found
No Records Found
Keywords
#MEHTAPUBLISHINGHOUSE #MARATHIBOOKS #TRANSLATEDBOOKS #ONLINEBOOKS #BIOGRAPHYA&TRUESTORIES #FADIYAFAKIR #SNEHALJOSHI #MYNAMEISSALMA
Customer Reviews
  • Rating StarDAINIK NAVSHAKTI 25 -10 -2009

    दैनिक नवशक्ती २५.१०.२००९ अलीकडच्या काळात विविध भाषांतील साहित्य मराठीत मोठ्या प्रमाणावर अनुवादित झालं आहे. त्यातही इंग्रजीतील साहित्याचा वाटा मोठा आहे. मेहता पब्लिशिंग हाऊसने इंग्रजीतील गाजलेल्या, कादंबऱ्यांचा अनुवाद प्रकाशित करून मराठी वाचकांसाठी सहित्याचा मोठा खजिनाच उपलब्ध करून दिला आहे. प्रत्येक भाषेचं, त्या प्राताचं, तेथील लोकजीवनाचं आगळं सौंदर्य असतं. अनुवादित साहित्यामुळे रसिकांना या सौंदर्याचा मनमुराद आस्वाद घेता येतो. अलीकडच्या काळात इंग्रजीतील अनेक गाजलेली पुस्तकं अनुवादित झाली. त्यामुळे मराठी वाचकांसाठी मोठा नजराणाच लाभला आहे. अलीकडेच मेहता पब्लिशिंग हाऊसने अशीच काही उत्तमोत्तम अनुवादित पुस्तकं बाजारात आणून या खजिन्यात भर घातली आहे. ‘माय नेम इज सल्मा’ ही एका स्त्रीच्या आयुष्याची ही कहाणी अंतर्मुख करणारी आहे. फादिया फकीर लिखित या पुस्तकाचा अनुवाद स्नेहल जोशी यांनी केला आहे. विवाहापूर्वी गर्भवती राहिलेल्या सल्मा नावाच्या तरुणीची ही करुण कहाणी आहे. खेड्यात राहणाऱ्या सल्माचं आयुष्य एखाद्या खळाळत्या झऱ्यासारखं निव्र्याज, निखळ आहे. पण एका प्रसंगाने तिचं आयुष्य बदलतं. सल्मा एका बाळाला जन्म देते. ती किंचाळत, ओरडत असताना तिची नवजात मुलगी तिच्यापासून हिरावून घेतली जाते. घराण्याची इभ्रत, इज्जत अबाधित राखण्यासाठी सल्माचा भाऊ तिला ठार मारायला निघतो. भावाच्या तावडीतून सुटून सल्मा थेट इंग्लंड गाठते. इंग्लंडमध्ये एक्सटर भागात राहात असताना आपल्या घरमालकिणीकडून ती वागण्याबोलण्याच्या रीतीभाती शिकते आणि पुढे एका इंग्रज माणसाशी लग्न करून स्थिरस्थावर होते. तथापि, तिच्या हृदयात आपल्या मुलीचं रडणं खोलवर रुजलेलं असतं. सल्मामधील आईला ते सतत साद घालत असतं. आपल्या मुलीचा शोध घेण्याचा ती प्रयत्न करते. त्यामध्ये ती यशस्वी होते का? तिची मुलगी तिला भेटते का? या प्रश्नांची उत्तरं शोधण्यासाठी माय नेम इज सल्मा वाचायला हवं. २४० पृष्ठसंख्या असणाNया या पुस्तकाची किंमत २०० रुपये आहे. ‘माय नेम इज सल्मा’ ही फादिया यांची तिसरी कादंबरी असून आतापर्यंत ती सोळा राष्ट्रांमध्ये प्रकाशित झाली तर १३ भाषांमध्ये तिचे अनुवाद झाले. लेखिकेची शैली कायम ठेवत स्नेहल जोशी यांनी तिचा मराठी अनुवाद केला आहे. मुखपृष्ठाच्या मांडणीपासूनच हे पुस्तक वाचकाला खिळवून ठेवतं. ...Read more

  • Rating StarTARUN BHARAT AKSHARYATRA 1-08-2010

    सुखाच्या संधीतही दु:स्वप्नात गुरफटलेली माता डॉ. शैलजा यादवाड प्रेमाला असलेली मनाई, त्यातून प्रतिष्ठेला गेलेला तडा आणि त्यासाठी हद्दपार केलेल्या मुलीचा वनवास म्हणजेच ‘‘माय नेम इज सल्मा...’’ ही कादंबरी. फादिया फकीर यांनी ही कादंबरी लिहिली आहे. स्वतं्र वृत्तीच्या अभ्यासक व मानवी हक्कांच्या रक्षणकत्र्या म्हणून ओळखल्या जाणाऱ्या फादिया फकीर एक जॉर्डेनियन ब्रिटिश लेखिका आहेत. १९९० साली प्रकाशित झालेल्या ‘निसानित’ या त्यांच्या पहिल्या कादंबरीचा अरेबिक भाषेत अनुवाद झाला आहे. १९९६ साली प्रकाशित झालेल्या ‘‘पिलर्स ऑफ सॉल्ट’’ या त्यांच्या दुसऱ्या कादंबरीचा जर्मन, डच आणि डॅनिश या भाषांमध्ये अनुवाद झाला आहे. त्यांनी काही लघुकथा आणि नाटकेही लिहिली आहेत. फादिया फकीर यांची ही तिसरी कादंबरी. एकूण सोळा राष्ट्रांमध्ये प्रकाशित झाली असून या कादंबरीचा तेरा भाषांमध्ये अनुवाद झाला आहे. गार्नेट प्रकाशन संस्थेकडून प्रकाशित होणाऱ्या ‘अरब विमेन रायटर्स’ मालिकेच्या त्या ज्येष्ठ संपादिका होत्या. त्या कार्याबद्दल त्यांना १९९५ मध्ये ‘न्यू व्हेंचर’ पुरस्काराने सन्मानित करण्यात आले. जेव्हा सल्मा लग्नाआधी गरोदर राहते, त्यावेळी छोट्याशा खेड्यातलं तिचं निव्र्याज आयुष्य कायमचं संपतं. ती किंचाळत असताना तिची नवजात मुलगी तिच्यापासून हिरावून घेतली जाते. घराण्याचा मान आणि इभ्रतीसाठी ठार मारायला निघालेल्या भावाच्या तावडीतून सुटून सल्मा इंग्लंडच्या आश्रयाला येते. इंग्लंडमध्ये एक्स्टर भागात राहताना आपल्या घरमालकिणीकडून ती वागण्याबोलण्याच्या रीतीभाती शिकते आणि नंतर एका इंग्लिश माणसाशी लग्न करून स्थिरस्थावर होते. परंतु तिच्या हृदयात खोलवर तिच्या छोट्या मुलीचं रडणं अजूनही घुमत असतं. सल्माचा हा सर्व प्रवास अत्यंत खडतर आहे. अनेक टक्केटोणपे खात ती थोडी स्थिर होण्याचा प्रयत्न करते आहे. परंतु दु:खद भूतकाळ शेवटपर्यंत तिचा पिच्छा सोडत नाही. स्वत:ला एक मुलगा झाला तरी दुरावलेल्या मुलीला ती विसरू शकत नाही. कादंबरीचे कथानक भूतकाळ आणि वर्तमानकाळ या दोन्हीतून समांतर पुढे सरकते आहे. एक-दोन परिच्छेद भूतकाळातील नंतर पुन्हा एक दोन परिच्छेद वर्तमानातील त्यामुळे सुरुवातीला कथानकामध्ये थोडा विस्कळीतपणा जाणवतो. भाषाही थोडी रटाळच वाटते. चटकन मनाची पकड घेणारी नाही वाटत. मात्र तिचे दु:ख नायिकेचे, अंत:करणाला भिडणारे आहे. आत्मकथनात्मक शैलीचा उपयोग केला गेला आहे. नायिका सल्मा एक मेंढपाळीण. वर्षा ऋतूत हिमा खेड्यात उंट, घोडे, गाई, कुत्री, मांजरं यांच्या बरोबर फुलपाखरं आणि मधमाशांचीही झुंबड उडायची. वसंत ऋतू म्हणजे साखरपुड्यांचा हंगाम. लग्न मात्र पिकं हातात आल्यावरच. अशाच लग्नाळू तरुणींच्या तांड्यातील एक सल्मा. हमदान तिचा प्रियकर. लग्नासाठीच आलेले गरोदरपण. गर्भ पाडण्यासाठी झालेला प्रयत्नही विफलच. त्यामुळे ओढावलेला गाव सोडायचा. प्रसंग जीव वाचवण्यासाठी हे सर्व अपरिहार्यच होते. स्वत:च्या संरक्षणासाठी सल्माला हिमा खेड्यानजीकच्या इस्लाह तुरुंगाचा आधार घ्यावा लागतो आणि सुरू होते तिच्या आयुष्याची परवड. मुलीला जन्म दिल्यानंतर तुरुंगाचा त्याग. बरोबर फक्त आईचं पत्र आणि मुलीच्या लैलाच्या केसांचा झुबका घेऊन पुढील वाटचाल सुरु. एक दिवस बातमी येते की सल्माचा भाऊ महमूद तिचा शोध घेत आहे. तिला मारण्यासाठी, त्यामुळे स्वत:चा जीव वाचविण्यासाठी सिस्टर अ‍ॅशरबरोबर तिचे ब्रिटनला प्रयाण. सल्मा इब्राहिमचे सॅली अ‍ॅशरमध्ये रूपांतर. इंग्लंडच्या एक्स्टर भागात लिझकडे राहायला आल्यानंतर पुन्हा सर्वांची नव्याने सुरुवात. अनेक अडचणी, अगदी भाषेपासून ते जात पात यापर्यंत. उपजीविकेसाठी उपसलेले काबाडकष्ट. जॉनशी झालेली ओळख व नंतर ओळखीचे विवाहात रूपांतर. जॉनच्या मिठीत सल्मा सर्व विसरण्याचा, विस्मृतीत जाण्याचा आणि नवीन बीजाला शोधण्याचा प्रयत्न करत राहिली. इम्रानचा जन्म झाला. जॉनने तिच्यासाठी मुस्लीम धर्म स्वीकारला. परंतु सल्मा खरोखरच सुखी झाली? ती आपला भूतकाळ विसरली? पहिले प्रेम आणि लग्नाआधी जन्म दिलेल्या मुलीला विसरू शकली? कधीच नाही. तिला सतत वाटत राहायचं. आपली मुलगी संकटात आहे. तिला शोधले पाहिजे. तिची मदत केली पाहिजे. परंतु ते आता कधी शक्य होणार नव्हते. कारण लैलाच्या उनाड मामाने महमूदने तिला लाँगवेलमध्ये फेकले होते. जशी आई तशी मुलगी असे तो म्हणाला होता. तिच्या वडिलांनी आणि तिचे अवशेष जमातीच्या इच्छेविरुद्ध दफनभूमीत पुरले होते. शेवटपर्यंत सल्मा द्विधा मन:स्थितीत जगत राहिली, तिचे मन तिला म्हणत राही, ‘ह्या दु:स्वप्नामुळे तू आपल्या सर्वांच्या आयुष्याचा नाश करत आहेस. तुला सुखाची संधी मिळाली आहे आणि तू काय करतेस? तू ते सर्व दूर सारत आहेस.’ हे सर्व तिला कळत होते पण वळत नव्हते. एकच कल्पनेने रंगवलेले चित्र सतत तिच्या म:पटलावर कोरले गेले होते. ते म्हणजे ‘एका रात्री एका माणसाला त्यानं एखादी गोष्ट करू नये म्हणून विनवत होती. तो तरुण मनुष्य म्हणत होता, ते त्याचं कर्तव्य आहे. त्याला मानानं जगायचं आहे. अपकीर्तीचा डाग हा फक्त रक्ताने धुतला जातो. ‘मला सोड, बुद्धिभ्रष्ट म्हातारे, मला सोड!’ तो माणूस ओरडला, मला वाटतं की माझ्या आईला हे म्हणताना मी ऐकले ‘तुला सर्व शेत देते. माझी सर्व मालमत्ता देते. तिच्या अंगावर तिचे पिते मूल आहे. मी तुझ्या पाया पडते...’ ही आहे सल्माची करुण कहाणी. ...Read more

  • Rating StarSUNDAY, GAOKARI 30-5-2010

    मानवी हक्कांच्या रक्षणकत्र्या जागतिक स्तरावर ज्या अभ्यासक ओळखल्या जातात त्यातील एक महत्त्वाचे नाव फादिया फकिर हे होय. त्यांच्या माय नेम इज सल्मा या पुस्तकाचा स्नेहल जोशी यांनी मराठी अनुवाद केला आहे. लग्नाआधी गरोदर राहिलेली सल्मा एका मुलीला जन्म देते.ती मुलगी घराण्याची इभ्रत, मान या नावाखाली तिचा भाऊ ठार मारायला निघतो. त्याच्या तावडीतून निघून सल्मा इंग्लंडला जाते. काम करते. तिथल्या घरमालकिणीकडून रीतभात शिकते. आणि एका इंग्रज व्यक्तीशी लग्न करते. स्थिरस्थावर होते. मात्र तिच्या हृदयात लग्नापूर्वीच्या त्या लहानग्या मुलीचा जगण्यासाठीचा आक्रोश सतत ऐकू येत राहतो. त्याचीच ही विस्तृत अशी कहाणी आहे. अत्यंत हृदयद्रावक अशी कथा आहे. वाचकाला सैरभैर करून सोडते. ...Read more

Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

NAGZIRA
NAGZIRA by VYANKATESH MADGULKAR Rating Star
कृष्णा DIWATE

आजच्या पुस्तकाचा विषय माझ्या आवडीचा - जंगलाचा... *जंगल - काय असतं ?* म्हटलं तर फक्त झाडे, नदी-नाले, प्राणी पक्षी यांनी भरलेला जमिनीचा एक तुकडा .... की वन-देवता? की पशु-पक्ष्यांचं घर? की जीवनचक्रातील अति-महत्वाचा घटक? की आपल्यातल्या दांभिकपणाला - दिखव्याला - व्यवहाराला गाळून टाकणारं आणि आपल्यालाही त्याच्यासारखाच सर्वसमावेशक, निर्मळ बनवणारं आणि आपल्यातल्या originality ला बाहेर आणणारं, असं एक अजब रसायन? *जंगल भटक्यांना विचारा एकदा... बोलतानाच त्यांच्या चेहऱ्यावर आणि डोळ्यात जी चमक दिसेल ना, त्यातून फार वेळ वाट न बघता सरळ जंगल गाठण्याची इच्छा न होईल तरच नवल!* आमचा एक मित्र- ज्याने असंच जंगलांचं वेड लावलं आणि अजून एक भटकी मैत्रीण - जिने त्या वेडात भरच घातली..... आणि असे अजून अनेक भटके निसर्गप्रेमी ... आणि मुळातूनच निसर्गाची ओढ , या सर्व गोष्टी माझ्या जंगल -प्रेमासाठी कारणीभूत ठरल्या. *आणि मग अरण्यऋषी श्री. मारुती चितमपल्ली, शंकर पाटील (कथा), डॉ. सलीम अली, जिम कॉर्बेट, व्यंकटेश माडगूळकर इत्यादींनी या निसर्गदेवतेकडे बघण्याची एक वेगळी दृष्टी दिली. त्या सर्वांनाच आजचा हा पुस्तक-परिचय सादर अर्पण!!* कथांसाठी प्रसिद्ध असणाऱ्या लेखकाने हे नागझिरा पुस्तक का बरे लिहिले असावे? मनोगतात ते स्वतः म्हणतात - *"महाराष्ट्रातील एखाद्या आडबाजूच्या जंगलात जाऊन महिना दोन महिने राहावे, प्राणी जीवन, पक्षी जीवन, झाडेझुडे पाहत मनमुराद भटकावे आणि या अनुभवाला शब्दरूप द्यावे हा विचार गेली काही वर्षे माझ्या मनात घोळत होता. काही परदेशी प्राणी शास्त्रज्ञांनी असा उद्योग करून लिहिलेली उत्तम पुस्तके माझ्या वाचण्यात आल्यापासून ही इच्छा फारच बळवली. मी इथे तिथे प्रयत्न करून पाहिले आणि निराश झालो. हे काम आपल्या आवाक्यातले नाही असे वाटले. मग शेल्लरने कुठेतरी लिहिल्याचे वाचले की भारतातील लोक प्राणी जीवनाच्या अभ्यासात उदासीन आहेत, आफ्रिकेच्याही फार मागे आहेत. त्यांना वाटते अशा संशोधनासाठी प्रचंड खर्च करावा लागतो, पाण्यासारखा पैसा लागतो. पण तसे नाही. गळ्यात दुर्बीण, मनात अमाप उत्साह आणि आस्था असली की अभ्यास होतो. मी शक्य तेव्हा एकट्यानेच उठून थोडेफार काम करत राहायचे ठरवले. कधी काझीरंगा, मानस या अभयारण्यावर, कधी नवेगाव-बांधावर तर कधी कोरेगावच्या मोरावर लिहित राहिलो.* *मला चांगली जाणीव आहे की हा प्रयत्न नवशिक्याचा आहे. तो अपुरा आहे, भरघोस नाही. त्यात बऱ्याच त्रुटी आहेत, पण नव्या रानात शिरण्यासाठी पहिल्यांदा कोणीतरी वाट पाडावी लागते. पुढे त्या वाटेने ये-जा सुरू होते. मी लहानशी वाट पाडली आहे एवढेच!"* लेखक आत्ता असते तर त्यांना नक्की सांगितले असते की तुम्ही पाडलेली पायवाट आता जवळ-पास राजमार्ग बनत चालली आहे. आज अनेक वन्य-जीव अभ्यासक, जंगल भटके सुजाण व सतर्क झाले आहेत, जंगले आणि प्राणी वाचले पाहिजेत यासाठी प्रयत्न सुरु आहेत. ह्या प्रयत्नांमागे लेखकासारख्या अनेक वनांचा अभ्यास करून ते आपल्यासमोर आणणाऱ्यांचा मोठा हात आहे. आज पक्षी-निरीक्षक किरण पुरंदरेंसारखे व्यक्ती शहरातील सगळा गाशा गुंडाळून जंगलात राहायला गेलेत ... काय नक्की thought -process झाली असेल त्यांची? फक्त जंगल-भटकंती करताना पाळावयाचे नियम अत्यंत महत्वाचे आहे. मुख्यत्वे-करून कुठल्याही वृक्षांचे, प्राणी-पक्ष्यांचे आपल्या असण्याने कुठलाही त्रास किंवा धोका - हानी संभवू नये, याची काळजी आपल्यासारख्या सुज्ञ भटक्यांनी नक्की घ्यावी. तरच हे भटकणे आनंद-दायी होईल. *भंडारा जिल्यातील नागझिरा हे एक अभयारण्य! फार सुंदर आहे.* हे पुस्तक फक्त लेखकाच्या दृष्टीने त्यांना भावलेलं जंगल आहे का? फक्त जंगलाचं वर्णन आहे का? तर नाही. एक पट्टीचा कथालेखक आणि मानव-स्वभाव चितारणारा लेखक केवळ वर्णन करू शकत नाही. माझ्या मते ही एक प्रक्रिया आहे, त्यांच्या अंतर्बाह्य बदलाची, जी त्यांना जाणवली, अगदी प्रकर्षाने. आणि तोच स्वतःचा शोध त्यांनी आपल्यासमोर मांडण्याचा प्रयत्न केलाय. बाकी प्रत्येकाचं जंगल वेगळं, खरं जंगल नाही तर स्वतःच्या आतलं एक जंगल. ते ज्याचं त्याने शोधायचं, त्यात डुंबायच, विहार करायचा आणि काही गवसत का ते बघायचं .... लेखकानेही तेच केलं... एक स्वगत मांडलं आहे.... आणि त्यातून संवादही साधला आहे. हे पुस्तक ललित म्हणावे की कादंबरी, वर्णन म्हणावे की आत्मकथन, अशा हिंदोळ्यावर हे वाचताना मी सतत राहते. अतिशय आशयपूर्ण गहिऱ्या अर्थाचे लिखाण आहे यात. लेखकाने नागझिरा आणि त्याचे वर्णन कसे केले आहे ते आपण रसिक वाचकांनी हे पुस्तक वाचूनच त्याचा आनंद घ्यावा. ते इथे मी सांगत बसणार नाही, उगाच तुमचं आनंद का हिरावून घेऊ? मी इथे मला भावलेले लेखकच मांडण्याचा अल्पसा प्रयत्न करत आहे, ते ही या पुस्तकाच्या माध्यमातून... पहिल्याच पानावर ते काय लिहितात बघा - *"गरजा शक्य तेवढ्या कमी करायच्या, दोनच वेळा साधे जेवण घ्यायचे, त्यात पदार्थ सुद्धा दोन किंवा तीनच. स्वतःचे कामे स्वतःच करायची. पाणी आणणे, कपडे धुणे अंथरून टाकणे आणि काढणे या साध्या सुध्या गोष्टींसाठी माणसांनी दुसऱ्यावर का अवलंबून राहावे? एकांत, स्वावलंबन आणि प्रत्येक बाबतीत मितव्यय ही त्रिसूत्री पाळून जंगलात पायी भटकायचे, जंगलाच्या कुशीत राहून निरागस असा आनंद लुटायचा या माफक अपेक्षेने गेलो आणि माझा काळ फार आनंदत गेला . रेडिओ, वृत्तपत्रे, वाङ्मय चर्चा, वाचन, कुटुंब, मित्र, दुसऱ्याच्या घरी जाणे येणे, जेवण देणे आणि घेणे यापैकी काहीही नसताना कधी कंटाळा आला नाही. करमत नाही असे झाले नाही. रोज गाढ झोप आली. स्वप्न पडले असतील तर ती सकाळी आठवली नाही. शिवाय मित आहार आणि पायी हिंडणे यामुळे चरबी झडली. एकूणच मांद्य कमी झाले."* हे वाचून आपल्याला नक्की काय हवे असते, आणि रोजच्या रहाटगाडग्यात आपण काय करतो, याची मनातल्या मनात तुलना व्हावी. खरंच काय हवं असतं आपल्याला? आपण सतत प्रेम, शांती, समाधान आणि मनःशांती याच्याच तर शोधात असतो ना? आणि नेमक्या ह्याच सर्व गोष्टी बाजूला पडून आपण नुसते धावतच असतो... कशासाठी?? जीवनाचं तत्वज्ञान हे फार गंभीर नाहीये, अगदी छोट्या छोट्या गोष्टीतून आपण ते समजून घेऊन शकतो. फक्त ती जाण असली पाहिजे. थोडासा थांबून विचार झाला पाहिजे. मनःचक्षु उघडे पाहिजे आणि मुख्य म्हणजे मी कुणीतरी मोठा , हा भाव पहिल्यांदा गाळून पडला पाहिजे. *अगदी तसंच जसं पानगळीच्या मोसमात जुनं पान अगदी सहज गळून पडतं ... नव्यासाठी जागा करून देतं ... जंगल आपल्याला हेच शिकवतं ... न बोलता ... त्याच्या कृतीतून ... आपली ते समजून घेण्याची कुवत आहे का?* शेवटच्या प्रकरणात लेखक परतीसाठी रेल्वे फलाटावर येतो. तेव्हाचचं त्यांचं स्वगत फार विचार करायला भाग पाडतं - *"ह्या दोन तासात करण्याजोगे असे काहीच महत्त्वाचे कार्य नसल्यामुळे मी आरशासमोर बसून दाढी केली, मिशा काढून टाकल्या. सतत अंगावर होते ते हिरवे कपडे काढून टाकले आणि इतके दिवस माझ्या कातडी पिशवीच्या तळाशी परिटघडी राहिलेले झुळझुळीत कपडे चढवून पोशाखी बनलो.`* किती साधी वाक्य आहेत, पण `पोशाखी बनलो` यातून किती काय काय सांगायचे आहे लेखकाला... गहिरेपण जाणवते! मला विचार करायला भाग पाडते. ट्रेक करून गड -किल्ल्यांहून परतताना माझीही अवस्था काहीशी अशीच व्हायची... जाड पावलांनी घरी परतणे आणि पुन्हा निसर्गात भटकायला मिळण्याची वाट पाहणे, याशिवाय गत्यंतर नसायचे. *जंगलांवर , निसर्गावर निस्सीम प्रेम करणाऱ्या आणि त्यांच्या संवर्धनासाठी झटणाऱ्या अनेक वेड्यांमुळे आज आपली वसुंधरा टिकली आहे. पुढील पिढ्यांसाठी तिला असच बहरत ठेवायचं असेल, किमान टिकवायचं जरी असेल तरी आपणही थोडेसे निसर्ग-वेडे व्हायला काय हरकत आहे??* *वृक्षवल्ली आम्हा सोयरे... वनचरे ...* धन्यवाद! जय हिंद!!! ...Read more