* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
Quantity
Buying Options:
  • Ebooks:
  • Print Books:
FIRST NOVEL WRITTEN BY WORLD-FAMOUS WRITER JEFFERY ARCHER. IT IS BASED ON A TRUE EXPERIENCE IN HIS OWN LIFE. HE INVESTED 10 LAKH DOLLARS IN A CANADIAN COMPANY. LATER HE CAME TO KNOW THAT THE COMPANY WAS BOGUS AND THAT HE HAD LOST ALL HIS MONEY. HE BECOME BANKRUPT AND HAD TO RESIGN FROM POSITION AS MEMBER OF THE BRITISH PARLIAMENT. INSTEAD OF MOURNING OVER HIS LOSS, HE WROTE A NOVEL BASED ON THE INCIDENT AND IT BECAME A BEST-SELLER! TODAY, JEFFEREY ARCHER IS ONE OF THE WORLD`S BEST KNOWN WRITERS.THE GIST OF THE STORY - THE NOVEL`S MAIN CHARACTER IS HARVEY METCALF, SON OF A POLISH REFUGEE. HE GROWS UP IN NEW YORK AND AS HE STRUGGLES TO EARN MONEY, HE BECOMES A VERY CRAFTY, WILY, DISHONEST PERSON, READY TO COMMIT ANY FRAUD TO BECOME RICH. HE HAS NO REGARD FOR ETHICAL BUSINESS PRACTICES, EARNS A LOT OF MONEY BY ALL SORTS OF TRICKS AND FOUL MEHTODS IN NEW YORK STOCK EXCHANGE AND BECOMES RICH. AT A LATE AGE, HE MARRIES AND GETS A BEAUTIFUL DAUGHER WHO IS EVERYTHING IN THE WORLD TO HIM. AS TIME GOES BY, HE DEVELOPS TASTES FOR EXPENSIVE HOBBIES. HE STARTS LIKING PAINTINGS BY GREAT ARTISTCS AND COLLECTS THEM, HE LOVES ORCHIDS AND MAKES A GARDEN OF THE MOST EXOTIC ORCHIDS. HIS THIRD HOBBY IS BUYING RACE HORSES AND ATTENDING RACES IN GREAT STYLE. FOURTH HOBBY IS TO WATCH CENTRE COURT WIMBLEDON TENNIS MATCHES. HOWEVER, HIS HABIT OF DOING UNETHICAL BUSINESS CONTINUES. HE FLOATS AN OIL PROSPECTING COMPANY IN ENGLAND, REGISTERED IN CANADA, EMPLOYS DAVID KESKAR, A FRESH BRIGHT HARVARD BUSINESS GRADUATE AS A MANAGER OF THE COMPANY. THIS DAVID KESLAR HAS NO EXPERIENCE, IS NOT VERY BRIGHT BUT IS VERY HARD-WORKING AND KEEN TO SHOW RESULTS ON HIS FIRST JOB. HIS FRIEND FROM HARVARD - STEPHEN BRADLEY, IS TEACHING IN OXFORD, WHOM HE MEETS FOR DINNER. STEPHEN HAS RECENTLY INHERITED A LOT OF MONEY AND IS WONDERING WHERE TO INVEST IT. HE DECIDES TO INVEST 2,50,000 DOLLARS IN PROSPECOIL - DAVID’S COMPANY. DAVID GOES FOR A CHECK-UP TO HARVEY STREET TO DOCTOR ADRIAN TRYLET WHO IS BORED OF HIS HARVEY STREET PRACTICE. WHEN HE HEARS ABOUT PROSPECTA OIL FROM DAVID HE DECIDES TO PUT 3, 50, 000 DOLLARS IN THE COMPANY. DAVID WANTS TO BUY A GOOD PAINTING FOR HIS COMPANY GIVEN FLAT IN LONDON. SO HE GOES TO THE ART-GALLERY OF JEAN PIERE LAMONS - A FRENCHMAN. DAVID TELLS ABOUT PROSPECTA OIL TO HIM ALSO, AND PIERE LAMONS DECIDES TO BUY SHARES WORTH 2, 50, 000- DOLLARS WITH THE OBJECT OF SELLING THEM WHEN THE PRICE GOES UP. DAVID GOES WITH HIS BOSS TO A FAMOUS NIGHT CLUB AND MEETS LORD JAMES BRIGSLY. WHEN DAVID TELLS HIM ABOUT PROSPECTA OIL, HE IS ALSO TEMPTED TO INVEST MONEY IN PROSPECTA OIL. HE KNOWS HIS FATHER WOULD NOT APPROVE OF HIS VENTURE, SO HE MORTAGAGES HIS HUGE LAND AND GETS A LOAN FROM A BANK TO INVEST 3,50,000 DOLLARS. HARVEY HAD PURCHASED SHARES NOT IN HIS NAME, BUT DIFFERENT NAMES, HE SELLS THEM ALL AND MAKES 70 LAKH DOLLARS, HIS NAME HAS NOT APPEARED IN ANY OF THE TRANSACTIONS, THERE IS NO EVIDENCE CONNECTING HIM TO THE COMPANY. ALL PEOPLE WHO HAD BOUGHT THE SHARES, BECOME BANKRUPT OVERNIGHT. DAVID KASLER HAS LOST HIS JOB AND THE MONEY HE INVESTED HIMSELF. TOTALLY RUINED, HE RUNS AWAY TO AMERICA. THE FOUR PEOPLE WHO HAVE SUFFERED THE MOST, ARE STEPHEN BRADLEY, JEAN PIERE LAMONS, ADRIAN TRYLER AND JAMES BRIGSLEY. STEPHEN MANAGES TO FIND OUT WHO IS BEHIND THE FRAUD, LEARNS THAT IT IS HARVEY METCALF, GETS AS MUCH INFORMATION AS POSSIBLE ABOUT HIM, THEN FINDS OUT ABOUT THE OTHER THREE MAJOR LOSERS, CALLS THEM OVER TO OXFORD AND TOGETHER THEY DECIDE ON A COMPLICATED PLAN TO GET EVERY PENNY OF THEIR MONEY BACK. THE WHOLE STORY BECOMES MORE INTRIGUING BECAUSE JAMES HAS FALLEN IN LOVE WITH A MODEL ANNE SUMMERTON. HE DOES NOT KNOW THAT SHE HAS TAKEN THIS NAME IN ENGLAND BUT IS ACTUALLY METCALF`S DAUGHTER, NOR DOES SHE KNOW THAT IT IS HER FATHER WHO HAS DUPED JAMES AND HIS FRIENDS!HOW THEIR COMPLICATED PLANS DEVELOP AND HOW THEY GET ALL THEIR MONEY BACK MAKES AN EXTREMELY INTERESTING, AMUSING, OFTEN HILARIOUS STORY TILL THE END, WHEN ANNE SUMMERTON ALIAS ROSALIE METCALF WEDS JAMES BRIGSLEY IN A GRAND WEDDING CEREMONY IN AMERICA AT METCALF`S PALATIAL HOUSE.JEFFERY ARCHER CONTINUES WRITING ENGROSSING SUSPENSE STORIES AND NOVELS, BUT "NOT A PENNY MORE, NOT A PENNY LESS` STILL REMAINS AN ALL TIME FAVOURITE OF HIS READERS ALL OVER THE WORLD.
सिद्धहस्त कथालेखक जेफ्री आर्चर ह्यांच्या वाचकांना खिळवून ठेवणाऱ्या कादंबऱ्यांपैकी ही एक अत्युत्तम कादंबरी. फसवेगिरीच्या आणि बदनामी होऊ शकेल, अशा गुंतागुंतीच्या घटना घडतात आणि मग त्यांचा व्यवस्थित बदला घेतला जातो, तो कसा; ह्याची अत्यंत कौशल्यपूर्ण गुंफण.ऑक्सफर्डचा एक प्रोफेसर, लंडनमधील एक प्रतिष्ठित उच्चभ्रू डॉक्टर, एक फेशनेबल फ्रेंच आर्ट - डीलर आणि मोहक व्यक्तिमत्त्व असलेला एक इंग्लिश लॉर्ड - ह्या सगळ्यांमध्ये समान धागा तो काय असणार? तसं पाहिलं, तर कुठलाच नाही! पण ह्या सगळ्यांना हार्वे मेट्काफ नावाच्या, आंतरराष्ट्रीय शेअरबाजारात अफाट उलाढाल्या करणाऱ्या लपंग्यानं संपूर्णपणे लुंगवलेलं असतं! आणि त्यांचे पैसे परत मिळण्याची त्यांना थोडीही आशा नसते! - की असते? –आणखी नुकसान होणं शक्यच नसतं, म्हणून ही चार अगदी आगळी-वेगळी माणसं एकत्र येतात, आणि काही अफाट, भन्नाट योजना आखतात. त्या योजना पार पाडता-पाडता, ते ऑक्सफर्ड युनिव्हर्सिटीच्या विख्यात इमारती, जुगाराचे जगप्रसिद्ध अड्डे असलेलं माँटे कार्लो, पॅरिसमधल्या एका हॉस्पिटलचं ऑपरेशन थिएटर, लंडनच्या उच्चभ्रू आर्ट गॅलऱ्या , अ‍ॅस्कॉटच्या घोड्यांचं रेसकोर्स, तसंच, विम्बल्डनच्या टेनिस कोर्टावरही जाऊन पोचतात! हे सगळं कशासाठी? हार्वे मेट्काफनं चोरलेले त्यांचे पैसे परत मिळवण्यासाठी! – अगदी एक न् एक पैसा!
Video not available
No Records Found
No Records Found
Keywords
"#MEHTAPUBLISHINGHOUSE #MARATHIBOOKS #TRANSLATEDBOOKS #ONLINEBOOKS #BIOGRAPHYA&TRUESTORIES #जेफ्रीआर्चर #JEFFREYARCHER #ANJANINARAVANE #AJITTHAKUR #SUDHAKARLAWATE #LEENASOHONI #NOTAPENNYMORENOTAPENNYLESS #नॉटअपेनीमोअरनॉटअपेनीलेस #SONSOFFORTUNE #सन्सऑफफॉर्च्युन #FALSEIMPRESSION #फॉल्सइम्प्रेशन #APRISONEROFBIRTH #अप्रिझनरऑफबर्थ #KANEANDABLE #केनअँडएबल #CATONINETALES #कॅटओनाइनटेल्स #TOCUTALONGSTORYSHORT #टूकटअलाँगस्टोरीशॉर्ट #ANDTHEREBYHANGSATALE #अ‍ॅण्डदेअरबायहँग्जअटेल PATHS OF GLORY पाथ्स् ऑफ ग्लॉरी "
Customer Reviews
  • Rating StarBhagwatkinkar AakashRajnath

    केवळ अप्रतिम, जेफ्री आर्चर म्हणजे कथानक कसं लिहावं याचा वस्तुपाठ

Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

NAGZIRA
NAGZIRA by VYANKATESH MADGULKAR Rating Star
कृष्णा DIWATE

आजच्या पुस्तकाचा विषय माझ्या आवडीचा - जंगलाचा... *जंगल - काय असतं ?* म्हटलं तर फक्त झाडे, नदी-नाले, प्राणी पक्षी यांनी भरलेला जमिनीचा एक तुकडा .... की वन-देवता? की पशु-पक्ष्यांचं घर? की जीवनचक्रातील अति-महत्वाचा घटक? की आपल्यातल्या दांभिकपणाला - दिखव्याला - व्यवहाराला गाळून टाकणारं आणि आपल्यालाही त्याच्यासारखाच सर्वसमावेशक, निर्मळ बनवणारं आणि आपल्यातल्या originality ला बाहेर आणणारं, असं एक अजब रसायन? *जंगल भटक्यांना विचारा एकदा... बोलतानाच त्यांच्या चेहऱ्यावर आणि डोळ्यात जी चमक दिसेल ना, त्यातून फार वेळ वाट न बघता सरळ जंगल गाठण्याची इच्छा न होईल तरच नवल!* आमचा एक मित्र- ज्याने असंच जंगलांचं वेड लावलं आणि अजून एक भटकी मैत्रीण - जिने त्या वेडात भरच घातली..... आणि असे अजून अनेक भटके निसर्गप्रेमी ... आणि मुळातूनच निसर्गाची ओढ , या सर्व गोष्टी माझ्या जंगल -प्रेमासाठी कारणीभूत ठरल्या. *आणि मग अरण्यऋषी श्री. मारुती चितमपल्ली, शंकर पाटील (कथा), डॉ. सलीम अली, जिम कॉर्बेट, व्यंकटेश माडगूळकर इत्यादींनी या निसर्गदेवतेकडे बघण्याची एक वेगळी दृष्टी दिली. त्या सर्वांनाच आजचा हा पुस्तक-परिचय सादर अर्पण!!* कथांसाठी प्रसिद्ध असणाऱ्या लेखकाने हे नागझिरा पुस्तक का बरे लिहिले असावे? मनोगतात ते स्वतः म्हणतात - *"महाराष्ट्रातील एखाद्या आडबाजूच्या जंगलात जाऊन महिना दोन महिने राहावे, प्राणी जीवन, पक्षी जीवन, झाडेझुडे पाहत मनमुराद भटकावे आणि या अनुभवाला शब्दरूप द्यावे हा विचार गेली काही वर्षे माझ्या मनात घोळत होता. काही परदेशी प्राणी शास्त्रज्ञांनी असा उद्योग करून लिहिलेली उत्तम पुस्तके माझ्या वाचण्यात आल्यापासून ही इच्छा फारच बळवली. मी इथे तिथे प्रयत्न करून पाहिले आणि निराश झालो. हे काम आपल्या आवाक्यातले नाही असे वाटले. मग शेल्लरने कुठेतरी लिहिल्याचे वाचले की भारतातील लोक प्राणी जीवनाच्या अभ्यासात उदासीन आहेत, आफ्रिकेच्याही फार मागे आहेत. त्यांना वाटते अशा संशोधनासाठी प्रचंड खर्च करावा लागतो, पाण्यासारखा पैसा लागतो. पण तसे नाही. गळ्यात दुर्बीण, मनात अमाप उत्साह आणि आस्था असली की अभ्यास होतो. मी शक्य तेव्हा एकट्यानेच उठून थोडेफार काम करत राहायचे ठरवले. कधी काझीरंगा, मानस या अभयारण्यावर, कधी नवेगाव-बांधावर तर कधी कोरेगावच्या मोरावर लिहित राहिलो.* *मला चांगली जाणीव आहे की हा प्रयत्न नवशिक्याचा आहे. तो अपुरा आहे, भरघोस नाही. त्यात बऱ्याच त्रुटी आहेत, पण नव्या रानात शिरण्यासाठी पहिल्यांदा कोणीतरी वाट पाडावी लागते. पुढे त्या वाटेने ये-जा सुरू होते. मी लहानशी वाट पाडली आहे एवढेच!"* लेखक आत्ता असते तर त्यांना नक्की सांगितले असते की तुम्ही पाडलेली पायवाट आता जवळ-पास राजमार्ग बनत चालली आहे. आज अनेक वन्य-जीव अभ्यासक, जंगल भटके सुजाण व सतर्क झाले आहेत, जंगले आणि प्राणी वाचले पाहिजेत यासाठी प्रयत्न सुरु आहेत. ह्या प्रयत्नांमागे लेखकासारख्या अनेक वनांचा अभ्यास करून ते आपल्यासमोर आणणाऱ्यांचा मोठा हात आहे. आज पक्षी-निरीक्षक किरण पुरंदरेंसारखे व्यक्ती शहरातील सगळा गाशा गुंडाळून जंगलात राहायला गेलेत ... काय नक्की thought -process झाली असेल त्यांची? फक्त जंगल-भटकंती करताना पाळावयाचे नियम अत्यंत महत्वाचे आहे. मुख्यत्वे-करून कुठल्याही वृक्षांचे, प्राणी-पक्ष्यांचे आपल्या असण्याने कुठलाही त्रास किंवा धोका - हानी संभवू नये, याची काळजी आपल्यासारख्या सुज्ञ भटक्यांनी नक्की घ्यावी. तरच हे भटकणे आनंद-दायी होईल. *भंडारा जिल्यातील नागझिरा हे एक अभयारण्य! फार सुंदर आहे.* हे पुस्तक फक्त लेखकाच्या दृष्टीने त्यांना भावलेलं जंगल आहे का? फक्त जंगलाचं वर्णन आहे का? तर नाही. एक पट्टीचा कथालेखक आणि मानव-स्वभाव चितारणारा लेखक केवळ वर्णन करू शकत नाही. माझ्या मते ही एक प्रक्रिया आहे, त्यांच्या अंतर्बाह्य बदलाची, जी त्यांना जाणवली, अगदी प्रकर्षाने. आणि तोच स्वतःचा शोध त्यांनी आपल्यासमोर मांडण्याचा प्रयत्न केलाय. बाकी प्रत्येकाचं जंगल वेगळं, खरं जंगल नाही तर स्वतःच्या आतलं एक जंगल. ते ज्याचं त्याने शोधायचं, त्यात डुंबायच, विहार करायचा आणि काही गवसत का ते बघायचं .... लेखकानेही तेच केलं... एक स्वगत मांडलं आहे.... आणि त्यातून संवादही साधला आहे. हे पुस्तक ललित म्हणावे की कादंबरी, वर्णन म्हणावे की आत्मकथन, अशा हिंदोळ्यावर हे वाचताना मी सतत राहते. अतिशय आशयपूर्ण गहिऱ्या अर्थाचे लिखाण आहे यात. लेखकाने नागझिरा आणि त्याचे वर्णन कसे केले आहे ते आपण रसिक वाचकांनी हे पुस्तक वाचूनच त्याचा आनंद घ्यावा. ते इथे मी सांगत बसणार नाही, उगाच तुमचं आनंद का हिरावून घेऊ? मी इथे मला भावलेले लेखकच मांडण्याचा अल्पसा प्रयत्न करत आहे, ते ही या पुस्तकाच्या माध्यमातून... पहिल्याच पानावर ते काय लिहितात बघा - *"गरजा शक्य तेवढ्या कमी करायच्या, दोनच वेळा साधे जेवण घ्यायचे, त्यात पदार्थ सुद्धा दोन किंवा तीनच. स्वतःचे कामे स्वतःच करायची. पाणी आणणे, कपडे धुणे अंथरून टाकणे आणि काढणे या साध्या सुध्या गोष्टींसाठी माणसांनी दुसऱ्यावर का अवलंबून राहावे? एकांत, स्वावलंबन आणि प्रत्येक बाबतीत मितव्यय ही त्रिसूत्री पाळून जंगलात पायी भटकायचे, जंगलाच्या कुशीत राहून निरागस असा आनंद लुटायचा या माफक अपेक्षेने गेलो आणि माझा काळ फार आनंदत गेला . रेडिओ, वृत्तपत्रे, वाङ्मय चर्चा, वाचन, कुटुंब, मित्र, दुसऱ्याच्या घरी जाणे येणे, जेवण देणे आणि घेणे यापैकी काहीही नसताना कधी कंटाळा आला नाही. करमत नाही असे झाले नाही. रोज गाढ झोप आली. स्वप्न पडले असतील तर ती सकाळी आठवली नाही. शिवाय मित आहार आणि पायी हिंडणे यामुळे चरबी झडली. एकूणच मांद्य कमी झाले."* हे वाचून आपल्याला नक्की काय हवे असते, आणि रोजच्या रहाटगाडग्यात आपण काय करतो, याची मनातल्या मनात तुलना व्हावी. खरंच काय हवं असतं आपल्याला? आपण सतत प्रेम, शांती, समाधान आणि मनःशांती याच्याच तर शोधात असतो ना? आणि नेमक्या ह्याच सर्व गोष्टी बाजूला पडून आपण नुसते धावतच असतो... कशासाठी?? जीवनाचं तत्वज्ञान हे फार गंभीर नाहीये, अगदी छोट्या छोट्या गोष्टीतून आपण ते समजून घेऊन शकतो. फक्त ती जाण असली पाहिजे. थोडासा थांबून विचार झाला पाहिजे. मनःचक्षु उघडे पाहिजे आणि मुख्य म्हणजे मी कुणीतरी मोठा , हा भाव पहिल्यांदा गाळून पडला पाहिजे. *अगदी तसंच जसं पानगळीच्या मोसमात जुनं पान अगदी सहज गळून पडतं ... नव्यासाठी जागा करून देतं ... जंगल आपल्याला हेच शिकवतं ... न बोलता ... त्याच्या कृतीतून ... आपली ते समजून घेण्याची कुवत आहे का?* शेवटच्या प्रकरणात लेखक परतीसाठी रेल्वे फलाटावर येतो. तेव्हाचचं त्यांचं स्वगत फार विचार करायला भाग पाडतं - *"ह्या दोन तासात करण्याजोगे असे काहीच महत्त्वाचे कार्य नसल्यामुळे मी आरशासमोर बसून दाढी केली, मिशा काढून टाकल्या. सतत अंगावर होते ते हिरवे कपडे काढून टाकले आणि इतके दिवस माझ्या कातडी पिशवीच्या तळाशी परिटघडी राहिलेले झुळझुळीत कपडे चढवून पोशाखी बनलो.`* किती साधी वाक्य आहेत, पण `पोशाखी बनलो` यातून किती काय काय सांगायचे आहे लेखकाला... गहिरेपण जाणवते! मला विचार करायला भाग पाडते. ट्रेक करून गड -किल्ल्यांहून परतताना माझीही अवस्था काहीशी अशीच व्हायची... जाड पावलांनी घरी परतणे आणि पुन्हा निसर्गात भटकायला मिळण्याची वाट पाहणे, याशिवाय गत्यंतर नसायचे. *जंगलांवर , निसर्गावर निस्सीम प्रेम करणाऱ्या आणि त्यांच्या संवर्धनासाठी झटणाऱ्या अनेक वेड्यांमुळे आज आपली वसुंधरा टिकली आहे. पुढील पिढ्यांसाठी तिला असच बहरत ठेवायचं असेल, किमान टिकवायचं जरी असेल तरी आपणही थोडेसे निसर्ग-वेडे व्हायला काय हरकत आहे??* *वृक्षवल्ली आम्हा सोयरे... वनचरे ...* धन्यवाद! जय हिंद!!! ...Read more