* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
  • Original Book Title: WHATEVER YOU DO, DONT RUN
  • Availability : Available
  • Translators : MANDAR GODBOLE
  • ISBN : 9788184986242
  • Edition : 2
  • Publishing Year : JANUARY 2015
  • Weight : 0.00 gms
  • Pages : 232
  • Language : Translated From ENGLISH to MARATHI
  • Category : MEMOIR
Quantity
Buying Options:
  • Ebooks:
  • Print Books:
A HILARIOUS, HIGHLY ORIGINAL COLLECTION OF ESSAYS BASED ON THE BOTSWANA TRUISM: “ONLY FOOD RUNS!” WITH A NEW INTRODUCTION AND NEW MATERIAL FROM THE AUTHOR IN THE TRADITION OF BILL BRYSON, A NEW WRITER BRINGS US THE LIVELY ADVENTURES AND BITING WIT OF AN AFRICAN SAFARI GUIDE. PETER ALLISON GIVES US THE GUIDE’S-EYE VIEW OF LIVING IN THE BUSH, CONFRONTING THE WORLD’S FIERCEST TERRAIN OF WILD ANIMALS AND, MOST CHALLENGING OF ALL, MANAGING HERDS OF GAPING TOURISTS. PASSIONATE FOR THE ANIMALS OF THE KALAHARI, ALLISON WORKS AS A TOP SAFARI GUIDE IN THE WILDLIFE-RICH OKAVANGO DELTA. AS HE SERVES THE WHIMS OF HIS WEALTHY CLIENTS, HE OFTEN HAS TO STOP THE IMPULSE TO RUN AS FAR AWAY FROM THEM AS HE CAN, AS THESE TOURISTS ARE SOMETIMES MORE DANGEROUS THAN A PRIDE OF LIONS. NO ONE COULD MAKE UP THESE OUTRAGEOUS-BUT-TRUE TALES: THE YOUNG WOMAN WHO REJECTED THE RECOMMENDED SAFARI-FRIENDLY KHAKI TO WEAR A MORE “FASHIONABLE” HOT PINK ENSEMBLE; THE LOST TOURIST WHO HAPPENED TO BE DRUNK, HALF-NAKED, AND A MEMBER OF THE BRITISH ROYAL FAMILY; ESTABLISHING A REAL FRIENDSHIP WITH THE CONTINENT’S MOST VICIOUS ANIMAL; THE JAPANESE TOURIST WHO REQUESTED A REPEAT PERFORMANCE OF ALLISON’S BEING CHARGED BY A LION SO HE COULD VIDEOTAPE IT; AND SPENDING A CRAZY NIGHT IN THE WILD AFTER BLOWING A TIRE ON A TOUR BUS, REVEALING THAT ALLISON HAS AS MUCH GOOD-NATURED SCORN FOR HIMSELF. THE AUTHOR’S HUMOR IS EXCEEDED ONLY BY HIS LOVE AND RESPECT FOR THE ANIMALS, AND HIS GOAL IS TO LIMIT ANY NEGATIVE EXPOSURE TO HUMANS BY PLANNING TRIPS THAT ARE MINIMALLY INVASIVE—UNFORTUNATELY IT DOESN’T ALWAYS WORK OUT THAT WAY! NEW STORY: PEOPLE OFTEN ASK SAFARI GUIDES ABOUT THE EXPERIENCE THAT FRIGHTENED THEM THE MOST. IN THIS STORY PETER ALLISON TELLS OF THE TIME HE BECAME AWARE OF UNSEEN DANGER, AND KNEW THAT SOMEWHERE WITHIN METERS OF HIM WAS A HUNTING LIONESS. PETER ALLISON IS ORIGINALLY FROM SYDNEY, AUSTRALIA. HIS SAFARIS HAVE BEEN FEATURED IN NATIONAL GEOGRAPHIC, CONDE NAST TRAVELER, AND ON TELEVISION PROGRAMS SUCH AS JACK HANNA’S ANIMAL ADVENTURES. HE TRAVELS FREQUENTLY TO SPEAKING APPEARANCES, AND SPLITS MOST OF HIS TIME BETWEEN BOTSWANA, SYDNEY, AND SAN FRANCISCO.
जंगल हे ठिकाण असे असते जिथे तुम्ही जरा चुकीचे वागल्यास कोनाच्या तरी तोंडचा घास होऊ शकता! कारण या जंगलात असतात, घातक शिकारी प्राणी, चिडलेले हत्ती आणि जगातले सर्वात बेभरवशाचे प्राणी - म्हणजे, बेलगाम पर्यटक आणि अविचाराने धाडस करणारे सफारी गाईड! या सगळ्यांचे चित्रण लेखकाने या पुरतकात केले आहे. अंगावर धावून येणार-या सिंहाचा लेखकाने दोन वेळा कसा सामना केला, ब्रिटिश राजघराण्यातून आलेल्या झिंगलेल्या अर्धनग्न पर्यटकांचा रात्रीच्या अंधारात कसा शोध घेतला, पर्यटकांनी भरलेली लँडरोव्हर गाडी पाणघोडे असलेल्या जलप्रवाहात घेऊन गेल्यावर कशी तारांबळ उडाली, आणि आफ्रिकेतल्या सर्वात धोकादायक प्राण्याला त्याने आपला पाळीव प्राणी कसे बनवले, असे विविध अनुभव लेखक गोष्टीरूपात सांगतो. नर्मविनोदी शैलीतले हे अनुभव वाचताना कधी भीतीने अंगावर काटा उभा राहतो, तर कधी कधी हसून-हसून पुरेवाट होते, तर कधी डोळ्यात पाणी उभे राहते. चला तर, आफ्रिकेतल्या जंगलातली शब्दसफरी अनुभवायला!
Video not available
No Records Found
No Records Found
Keywords
"#MARATHIBOOKS#ONLINEMARATHIBOOKS#TRANSLATEDMARATHIBOOKS#TBC#TRANSLATEDBOOKS@50% #SAFARIAFRIKETALI #WHATEVERYOUDODONTRUN #सफारीआफ्रिकेतली #MEMOIR #TRANSLATEDFROMENGLISHTOMARATHI #MANDARGODBOLE #PETERALLISON "
Customer Reviews
  • Rating StarDAINIK SAMANA 07-02-2016

    आफ्रिकेतल्या जंगलातलं थ्रिल!... पर्यटन हा माणसाचा आवडता छंद. मनोरंजनासाठी तर माणसे प्रवास करतातच. पण निसर्ग, वन्यजीवन यांच्या बदलाचे कुतूहल, आकर्षण व प्रेमही त्याला असते. याच ओढीमुळे निसर्गप्रेमी वन्यजीवन सफारीस जात असतात. अशा निसर्गप्रेमींसाठी पीटरअ‍ॅलिसन लिखित व मंदार गोडबोले अनुवादित ‘सफारी आफ्रिकेतली’ हे पुस्तक मार्गदर्शक व रोमांचक अनुभव देणारे ठरेल. लेखकाने आफ्रिकेत वन्यजीवन सफारीसीठी गाईड म्हणून अनेक वर्षे काम केले. सुरुवातीस सिंहाला पाहून त्याची भीतीने गाळण उडाली होती. पण कुत्री अंगावर आली तरी पळून जाऊ नये ही लहानपणाची शिकवण त्यास पुढे उपयोगी पडली. पर्यटकांना जंगलात सफारीस नेण्यासाठी सफारींचा लॅण्डरोव्हर गाडी चालवण्यास लेखक शिकला. पर्यटकांना घेऊन जंगल सफारीस जाताना कित्येकदा सिंह, चित्ते, हत्ती, गेंडे, रेडे यासयाख्या रानटी व हल्लेखोर प्राण्यांना तोंड द्यावे लागते. एकदा हत्तीला उंदीर समजण्याची चूक लेखकाने केली होती. अशा काही चुका त्याच्या हातून नकळत झाल्या होत्या. प्रचंड रेड्याने हल्ला केल्यावर कशावर तरी उंच चढायचे किंवा जमिनीवर पडून राहायचे हे माहित नसल्याने लेखक धावपळीत बाभळीच्या दाट झुडपात पडला व त्यामुळे वाचला असे काही प्रसंग त्याच्यावर आले. पण त्याला स्वत:च्या जीवापेक्षा पर्यटकांची अधिक काळजी होती. त्याने प्रसंगावधान राखून त्यातून निभावून नेले. असे करताना मोठे धाडस करावे लागले. ते सारे भयंकर अनुभव लेखकाने सांगितले आहेत. एक उदमांजर व वॉर्टहॉग हे प्राणी पाळीव कसे बनले त्याची सुरसकथा लेखक सांगतो. अजिंक्य असलेल्या हत्ती बॅजर कोल्ह्याच्या आकाराच्या प्राण्यास गाईडही घाबरून असतात. एकदा सिंहाच्या कळपामागे जाण्यासाठी लेखकाने पाण्यातून, चिखलातून गाडी नेली. अखेर गाडी त्यात अडकली. सिंहाचा पाठलाग करण्याची मोठी चूक त्याने केली होती. लेखक पाण्यात उतरला तेव्हा मगरीपासून कशीबशी सुटका करून घेतली. कॅम्पवर जाऊन इतरांच्या मदतीने त्याने पर्यटकांची सुटका करून घेतली. असे अनेक प्रसंग, चुका घडल्या. पण तरी वरिष्ठांकडे त्याच्याबद्दल चांगले मत होत होते. वन्यजीवन सफारीचे, कठीण प्रसंगाचे वर्णन करताना लेखकाची हलकीफुलकी शैली असल्याचे जाणवते. काही वेळा हास्यास्पद प्रसंगही उद्भवले. बोटस्वानमधील अप्रतिम परिसरात वन्यजीवन तर आहेच, पण विविध प्रकारचे रंगाचे, विपुल संख्येने पक्षी पण आहेत. हा नवा छंद लेखकास जडला. पर्यटकांनाही प्राण्यांबरोबर पक्ष्यांच्या निरिक्षणास नेम लागला. कित्येक पर्यटकांना पक्षी निरिक्षणात विलक्षण रस असतो अशा पर्यटकांचे गट येत असतात. सफारीवर जाताना गाईड पर्यटकांना धोकादायक प्राण्यांची यादी व सूचनाही देतो. गाईड म्हणून रुळल्यानंतर अशा प्राण्यांचा मित्रच तो बनून जातो. पण तरीही कित्येकदा जिवावरच्या प्रसंगांना तोंड देताना, साहस करताना अत्यंत भीषण पद्धतीने आयुष्य संपू शकते याचीही जाणीव असते. लेखकालाही ही जाणीव होतीच तरी याच जीवनाची ओढ असल्याने त्याने ऑफिसमधील चाकोरीबद्ध नोकरी नाकारून आफ्रिकेत गाईड म्हणून पर्याय निवडला. आता फ्लोरिडातील आफ्रिका अ‍ॅडव्हेंचर कंपनी व सिडनीतील क्लासिक सफारी कंपनीद्वारे लेखक दरवर्षी आफ्रिकेस जातो.प्रस्तुत पुस्तक वाचून सफारी जीवन अनुभवण्याचा मोह पर्यटकांना होईल निश्चित. ...Read more

  • Rating StarMANOJ

    MAST

Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

NAGZIRA
NAGZIRA by VYANKATESH MADGULKAR Rating Star
कृष्णा DIWATE

आजच्या पुस्तकाचा विषय माझ्या आवडीचा - जंगलाचा... *जंगल - काय असतं ?* म्हटलं तर फक्त झाडे, नदी-नाले, प्राणी पक्षी यांनी भरलेला जमिनीचा एक तुकडा .... की वन-देवता? की पशु-पक्ष्यांचं घर? की जीवनचक्रातील अति-महत्वाचा घटक? की आपल्यातल्या दांभिकपणाला - दिखव्याला - व्यवहाराला गाळून टाकणारं आणि आपल्यालाही त्याच्यासारखाच सर्वसमावेशक, निर्मळ बनवणारं आणि आपल्यातल्या originality ला बाहेर आणणारं, असं एक अजब रसायन? *जंगल भटक्यांना विचारा एकदा... बोलतानाच त्यांच्या चेहऱ्यावर आणि डोळ्यात जी चमक दिसेल ना, त्यातून फार वेळ वाट न बघता सरळ जंगल गाठण्याची इच्छा न होईल तरच नवल!* आमचा एक मित्र- ज्याने असंच जंगलांचं वेड लावलं आणि अजून एक भटकी मैत्रीण - जिने त्या वेडात भरच घातली..... आणि असे अजून अनेक भटके निसर्गप्रेमी ... आणि मुळातूनच निसर्गाची ओढ , या सर्व गोष्टी माझ्या जंगल -प्रेमासाठी कारणीभूत ठरल्या. *आणि मग अरण्यऋषी श्री. मारुती चितमपल्ली, शंकर पाटील (कथा), डॉ. सलीम अली, जिम कॉर्बेट, व्यंकटेश माडगूळकर इत्यादींनी या निसर्गदेवतेकडे बघण्याची एक वेगळी दृष्टी दिली. त्या सर्वांनाच आजचा हा पुस्तक-परिचय सादर अर्पण!!* कथांसाठी प्रसिद्ध असणाऱ्या लेखकाने हे नागझिरा पुस्तक का बरे लिहिले असावे? मनोगतात ते स्वतः म्हणतात - *"महाराष्ट्रातील एखाद्या आडबाजूच्या जंगलात जाऊन महिना दोन महिने राहावे, प्राणी जीवन, पक्षी जीवन, झाडेझुडे पाहत मनमुराद भटकावे आणि या अनुभवाला शब्दरूप द्यावे हा विचार गेली काही वर्षे माझ्या मनात घोळत होता. काही परदेशी प्राणी शास्त्रज्ञांनी असा उद्योग करून लिहिलेली उत्तम पुस्तके माझ्या वाचण्यात आल्यापासून ही इच्छा फारच बळवली. मी इथे तिथे प्रयत्न करून पाहिले आणि निराश झालो. हे काम आपल्या आवाक्यातले नाही असे वाटले. मग शेल्लरने कुठेतरी लिहिल्याचे वाचले की भारतातील लोक प्राणी जीवनाच्या अभ्यासात उदासीन आहेत, आफ्रिकेच्याही फार मागे आहेत. त्यांना वाटते अशा संशोधनासाठी प्रचंड खर्च करावा लागतो, पाण्यासारखा पैसा लागतो. पण तसे नाही. गळ्यात दुर्बीण, मनात अमाप उत्साह आणि आस्था असली की अभ्यास होतो. मी शक्य तेव्हा एकट्यानेच उठून थोडेफार काम करत राहायचे ठरवले. कधी काझीरंगा, मानस या अभयारण्यावर, कधी नवेगाव-बांधावर तर कधी कोरेगावच्या मोरावर लिहित राहिलो.* *मला चांगली जाणीव आहे की हा प्रयत्न नवशिक्याचा आहे. तो अपुरा आहे, भरघोस नाही. त्यात बऱ्याच त्रुटी आहेत, पण नव्या रानात शिरण्यासाठी पहिल्यांदा कोणीतरी वाट पाडावी लागते. पुढे त्या वाटेने ये-जा सुरू होते. मी लहानशी वाट पाडली आहे एवढेच!"* लेखक आत्ता असते तर त्यांना नक्की सांगितले असते की तुम्ही पाडलेली पायवाट आता जवळ-पास राजमार्ग बनत चालली आहे. आज अनेक वन्य-जीव अभ्यासक, जंगल भटके सुजाण व सतर्क झाले आहेत, जंगले आणि प्राणी वाचले पाहिजेत यासाठी प्रयत्न सुरु आहेत. ह्या प्रयत्नांमागे लेखकासारख्या अनेक वनांचा अभ्यास करून ते आपल्यासमोर आणणाऱ्यांचा मोठा हात आहे. आज पक्षी-निरीक्षक किरण पुरंदरेंसारखे व्यक्ती शहरातील सगळा गाशा गुंडाळून जंगलात राहायला गेलेत ... काय नक्की thought -process झाली असेल त्यांची? फक्त जंगल-भटकंती करताना पाळावयाचे नियम अत्यंत महत्वाचे आहे. मुख्यत्वे-करून कुठल्याही वृक्षांचे, प्राणी-पक्ष्यांचे आपल्या असण्याने कुठलाही त्रास किंवा धोका - हानी संभवू नये, याची काळजी आपल्यासारख्या सुज्ञ भटक्यांनी नक्की घ्यावी. तरच हे भटकणे आनंद-दायी होईल. *भंडारा जिल्यातील नागझिरा हे एक अभयारण्य! फार सुंदर आहे.* हे पुस्तक फक्त लेखकाच्या दृष्टीने त्यांना भावलेलं जंगल आहे का? फक्त जंगलाचं वर्णन आहे का? तर नाही. एक पट्टीचा कथालेखक आणि मानव-स्वभाव चितारणारा लेखक केवळ वर्णन करू शकत नाही. माझ्या मते ही एक प्रक्रिया आहे, त्यांच्या अंतर्बाह्य बदलाची, जी त्यांना जाणवली, अगदी प्रकर्षाने. आणि तोच स्वतःचा शोध त्यांनी आपल्यासमोर मांडण्याचा प्रयत्न केलाय. बाकी प्रत्येकाचं जंगल वेगळं, खरं जंगल नाही तर स्वतःच्या आतलं एक जंगल. ते ज्याचं त्याने शोधायचं, त्यात डुंबायच, विहार करायचा आणि काही गवसत का ते बघायचं .... लेखकानेही तेच केलं... एक स्वगत मांडलं आहे.... आणि त्यातून संवादही साधला आहे. हे पुस्तक ललित म्हणावे की कादंबरी, वर्णन म्हणावे की आत्मकथन, अशा हिंदोळ्यावर हे वाचताना मी सतत राहते. अतिशय आशयपूर्ण गहिऱ्या अर्थाचे लिखाण आहे यात. लेखकाने नागझिरा आणि त्याचे वर्णन कसे केले आहे ते आपण रसिक वाचकांनी हे पुस्तक वाचूनच त्याचा आनंद घ्यावा. ते इथे मी सांगत बसणार नाही, उगाच तुमचं आनंद का हिरावून घेऊ? मी इथे मला भावलेले लेखकच मांडण्याचा अल्पसा प्रयत्न करत आहे, ते ही या पुस्तकाच्या माध्यमातून... पहिल्याच पानावर ते काय लिहितात बघा - *"गरजा शक्य तेवढ्या कमी करायच्या, दोनच वेळा साधे जेवण घ्यायचे, त्यात पदार्थ सुद्धा दोन किंवा तीनच. स्वतःचे कामे स्वतःच करायची. पाणी आणणे, कपडे धुणे अंथरून टाकणे आणि काढणे या साध्या सुध्या गोष्टींसाठी माणसांनी दुसऱ्यावर का अवलंबून राहावे? एकांत, स्वावलंबन आणि प्रत्येक बाबतीत मितव्यय ही त्रिसूत्री पाळून जंगलात पायी भटकायचे, जंगलाच्या कुशीत राहून निरागस असा आनंद लुटायचा या माफक अपेक्षेने गेलो आणि माझा काळ फार आनंदत गेला . रेडिओ, वृत्तपत्रे, वाङ्मय चर्चा, वाचन, कुटुंब, मित्र, दुसऱ्याच्या घरी जाणे येणे, जेवण देणे आणि घेणे यापैकी काहीही नसताना कधी कंटाळा आला नाही. करमत नाही असे झाले नाही. रोज गाढ झोप आली. स्वप्न पडले असतील तर ती सकाळी आठवली नाही. शिवाय मित आहार आणि पायी हिंडणे यामुळे चरबी झडली. एकूणच मांद्य कमी झाले."* हे वाचून आपल्याला नक्की काय हवे असते, आणि रोजच्या रहाटगाडग्यात आपण काय करतो, याची मनातल्या मनात तुलना व्हावी. खरंच काय हवं असतं आपल्याला? आपण सतत प्रेम, शांती, समाधान आणि मनःशांती याच्याच तर शोधात असतो ना? आणि नेमक्या ह्याच सर्व गोष्टी बाजूला पडून आपण नुसते धावतच असतो... कशासाठी?? जीवनाचं तत्वज्ञान हे फार गंभीर नाहीये, अगदी छोट्या छोट्या गोष्टीतून आपण ते समजून घेऊन शकतो. फक्त ती जाण असली पाहिजे. थोडासा थांबून विचार झाला पाहिजे. मनःचक्षु उघडे पाहिजे आणि मुख्य म्हणजे मी कुणीतरी मोठा , हा भाव पहिल्यांदा गाळून पडला पाहिजे. *अगदी तसंच जसं पानगळीच्या मोसमात जुनं पान अगदी सहज गळून पडतं ... नव्यासाठी जागा करून देतं ... जंगल आपल्याला हेच शिकवतं ... न बोलता ... त्याच्या कृतीतून ... आपली ते समजून घेण्याची कुवत आहे का?* शेवटच्या प्रकरणात लेखक परतीसाठी रेल्वे फलाटावर येतो. तेव्हाचचं त्यांचं स्वगत फार विचार करायला भाग पाडतं - *"ह्या दोन तासात करण्याजोगे असे काहीच महत्त्वाचे कार्य नसल्यामुळे मी आरशासमोर बसून दाढी केली, मिशा काढून टाकल्या. सतत अंगावर होते ते हिरवे कपडे काढून टाकले आणि इतके दिवस माझ्या कातडी पिशवीच्या तळाशी परिटघडी राहिलेले झुळझुळीत कपडे चढवून पोशाखी बनलो.`* किती साधी वाक्य आहेत, पण `पोशाखी बनलो` यातून किती काय काय सांगायचे आहे लेखकाला... गहिरेपण जाणवते! मला विचार करायला भाग पाडते. ट्रेक करून गड -किल्ल्यांहून परतताना माझीही अवस्था काहीशी अशीच व्हायची... जाड पावलांनी घरी परतणे आणि पुन्हा निसर्गात भटकायला मिळण्याची वाट पाहणे, याशिवाय गत्यंतर नसायचे. *जंगलांवर , निसर्गावर निस्सीम प्रेम करणाऱ्या आणि त्यांच्या संवर्धनासाठी झटणाऱ्या अनेक वेड्यांमुळे आज आपली वसुंधरा टिकली आहे. पुढील पिढ्यांसाठी तिला असच बहरत ठेवायचं असेल, किमान टिकवायचं जरी असेल तरी आपणही थोडेसे निसर्ग-वेडे व्हायला काय हरकत आहे??* *वृक्षवल्ली आम्हा सोयरे... वनचरे ...* धन्यवाद! जय हिंद!!! ...Read more