* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
  • Availability : Available
  • ISBN : 9788177660517
  • Edition : 12
  • Publishing Year : NOVEMBER 1973
  • Weight : 100.00 gms
  • Pages : 120
  • Language : MARATHI
  • Category : BIOGRAPHY
  • Available in Combos :V. P. KALE COMBO SET-52 BOOKS.
Quantity
Buying Options:
  • Ebooks:
  • Print Books:
OT;GAUTAM BUDDHA, LAOTSE AND CONFUCIUS WERE SITTING TOGETHER IN THE HEAVEN. THE TIMEFAIRY CAME OVER THERE WITH THREE GLASSE. ALL THE THREE GLASSES WERE FULL UP TO BRIM. SHE OFFERED THEM TO THE TRIO. GAUTAM BUDDHA REFUSED THE GLASS SAYING THAT LIFE IS FULL OF SADNESS. LAOTSE ACCEPTED THE GLASS SAYING THAT “NOW THE GLASS IS ALREADY BEEN OFFERED, LET ME TASTE IT”. CONFUCIUS JUST ACCEPTED THE GLASS.”IF “ASHTAVAKR” REACHES THE HEAVEN THEN WHAT WOULD BE HIS REACTION?”, ONE DISCIPLE ASKED OSHO. OSHO ANSWERED, HE WILL ACCEPT THE DRINK AND THEN FINISH OFF THE TIMEFAIRY TOO AS SHE HERSELF IS TIME, “SAMAY”. THE JUICE IN THE GLASS IS LIFE ITSELF. THE FULLNESS OF THE GLASS INDICATES THAT LIFE IS FULL OF JUICES OR THE JUICE IS FILLED IN THE GLASS OF LIFE. TO ENJOY THE JUICE MEANS TO ENJOY LIFE, TO CONQUER OVER TIME. EVERY MOMENT OF OUR LIVING IS FULL OF VIGOUR AND VITALITY, TO ENJOY IT MEANS TO WIN OVER LIFE. IF YOU MISS EVEN A SINGLE SECOND THEN YOU MISS THE HAPPINESS IN IT TOTALLY, FOREVER. J. KRISHNMURTI CALLS THIS AS AWARENESS. IF WE ARE AWARE THEN WE CAN KEEP OUR EYES OPEN TO EACH AND EVERY MOMENT OF PRESENT. THAT SINGLE MOMENT WILL TEACH US TO INVEST AND SPEND PROPERLY. THOSE PEOPLE WHO COME ACROSS SUCH AWARENESS NEVER REPENT IN LIFE FOR ANYTHING. I CONSIDER MYSELF TO BE VERY LUCKY AS I GOT AN OPPORTUNITY TO MEET SUCH A PERSON IN MY LIFE; FIRST IT WAS MY FATHER AND LATER ON IT WAS DR. SURESHCHANDRA NADKARNI WHO ACTUALLY FINISHED THE TIMEFAIRY. I NEVER CAME ACROSS THE TIMEFAIRY, BUT MY FATHER HAD DRANK TO THE LAST DROP OF LIFEJUICE FROM THE GLASS OF LIFE, HAD ENJOYED IT, HAD STRIVED FOR IT; AND ME? I HAD WITNESSED IT. IT WAS DR. NADKARNI WHO WAS DITTO LIKE MY FATHER; THIS BOOK WHICH IS WRITTEN IN THE MEMORIES OF MY FATHER IS DEDICATED TO HIM." VA PU. "VASANTA; ANNA KALE”S LUCKY SON. ANNA HIMSELF WAS A VERY LUCKY PERSON. HE HAD A BEAUTIFUL COMMAND OVER BRUSH AND THE PEN. VASANTA WAS ALWAYS MORE CLOSE TO THE PEN. BUT BOTH FATHER AND SON HAD SAME ADDICTION; DRAMA AND THE PEOPLE RELATED TO IT. I AM NOT SURPRISED TO SEE THAT THE THIRD GENERATION HAS CONTINUED WITH THE TREND. ANNA”S GRANDSON SUHAS IS ACQUIRING NAME AND FAME AS AN ACTOR AT THE VERY YOUNG AGE AND ALSO HAS A SMOOTH HAND OVER THE BRUSH. SUHAS MIGHT BECOME A SINGER IF PURSUED PROPERLY. ANNA WILL BE 87 YEARS OLD NOW AND WE WISH THAT VERY SOON WE GET A CHANCE TO CELEBRATE THE CENTURY. THOUGH HE IS VASANTA”S FATHER, FOR ALL OF US DRAMATIST HE IS NO LESS THAN OUR FATHER.HE MAINLY WORKED AS A DRAPER AND MANY OF US HAD HAD IT AS THE BACKGROUND. OVER THE YEAR, ANNA AND HIS DRAPERY BOTH HAVE STOOD FIRMLY BEHIND US. HE ALWAYS PASSESSED EVER FRESH ATTITUDE. VASANTA IS LUCKY TO HAVE A FATHER WHO GAVE HIM NOT ONLY GUIDANCE, SUPPORT, BUT A WHOLE LOT OF FRIENDSHIP. HE WAS THE BEST FRIEND OF HIS SON. HE WAS HIS SON”S ROOM PARTNER IN ALL SENSE. HE TRAVELLED BETWEEN PUNE AND MUMBAI THROUGHOUT HIS LIFE. WITH DUE RESPECT, HIS DAUGHTER AND DAUGHTERINLAW ALSO ENJOY TEASING HIM, CAN BE FRIENDS WITH HIM. HE IS SO SWEET BY NATURE THAT HIS KIDS HAVE FORGOTTEN THAT HE CAN SCOLD TOO. EVEN TODAY, MANY A FAMILIES WONDER WHAT IT IS LIKE FOR THE “PA” TO BE FRIENDLY WITH THEM. HIS APPEARANCE IS VERY SIMPLE; THE ART STUDENTS DRESS UP MORE COLOURFULLY THAN HIS PAINTINGS. HE DRESSES ACCORDING TO THE OLD TRENDS BUT COLOURS BEYOND THE SET NORMS. DRAPERY COLOURING IS TIRING MENTALLY AS WELL AS PHYSICALLY; BUT AT THE AGE OF 80, ANNA COLOURED THE DRAPERY FOR THE JUNGLE, PALACE ETC. FOR BALGANDHARVA NATYA MANDIR AT PUNE, IN HIS OWN STYLE. ART ITSELF HAS A FLOW, CREATIVITY, AN INNOVATIVE TREND. ANNA FOLLOWS THE STYLE OF ANANDRAOJI PAINTER. THE STAGE RECOGNIZES THE IMPORTANCE OF TRENDS IN DRAMA AND IN DRAPERY TOO. ANNA IS A MASTER OF IT. I AM VERY MUCH FOND OF ANNA”S DRAPERY AND WRITING. HIS HAND MOVES SWIFTLY AND DELICATELY OVER THE CANVAS AND THE PAPER BUT EQUALLY OVER HIS FRIENDS” BACKS”“. "PU. LA. DESHPANDE".  
व.पु. काळे हे महाराष्ट्राला एक कथालेखक आणि कथाकथनकार म्हणून सुपरिचित आहेत. व.पु.ंचे वडील पुरुषोत्तम श्रीपत काळे यांचं रूढ अर्थाने चरित्र म्हणता येईल अशा पद्धतीने वपुंनी चरित्र लिहिलं नसलं तरी वडिलांना केंद्रस्थानी ठेवून अंत:करणपूर्वक लिहिलेलं पुस्तक आहे, ’वपु सांगे वडिलांची कीर्ती.’ वपुंचे वडील उत्कृष्ट नेपथ्यकार होते. नाटक आणि चित्रपटांसाठी पडदे रंगवणं हे त्यांचं काम. वपुंची आई (वपु आणि त्यांची बहीण आईला ताई म्हणत), त्यांची मोठी बहीण सिंधूताई आणि वपु स्वत: असं हे चौकोनी कुटुंब. वपु आणि सिंधूताई वडिलांना ’अण्णा’ असं संबोधत. अण्णा मुंबईला व्ही. शांताराम यांच्या राजकमल कलामंदिरमध्ये नोकरी करत. मुंबईला मित्राच्या घरी ते राहत. कुटुंब मात्र पुण्याला होतं. महिन्या दोन महिन्यांनी दोन दिवस रजा घेऊन किंवा एखाद्या शनिवार-रविवारी ते पुण्याला येत. त्यावेळेला वपु आणि त्यांची बहीण शाळकरी वयात होते. नंतर त्यांच्या वडिलांनी मुंबईच्या एका चाळीत घर घेतलं आणि वपु, सिंधूताई व ताई मुंबईला रवाना झाले. आता सगळं कुटुंब एका ठिकाणी राहू लागलं. वपु अणणांबद्दल सांगताना कधी वर्तमानात असतात, तर कधी भूतकाळात जातात; मात्र अण्णांच्या जीवनातील घटना-प्रसंगांचं वर्णन करण्यापेक्षा अण्णांची स्वभाववैशिष्ट्यं सांगण्याकडे त्यांचा कल दिसतो. नेपथ्याचं काम अण्णा किती तन्मयतेने आणि कुशलतेने करत याबद्दल ते सांगतात. तसेच एक वडील म्हणून त्यांचं आपल्याशी कसं नातं होतं, हेही सांगतात. मिश्किलपणा, काहीसा हळवेपणा, ओढठास्तीच्या आर्थिक परिस्थितीतही त्यांचं आनंदी राहणं, काटकसरीपणा, कष्टाळूपणा, वक्तशीरपणा, कधीही कोणाबद्दलही तक्रार करायची नाही किंवा केलीच तर ती वेगळ्या पद्धतीने करायची . त्यांची स्वभाववैशिष्ट्ये वपु नोंदवतात. अण्णा केवळ नेपथ्यकारच नव्हते तर ते लेखनही करायचे, मंगलाष्टकं रचायचे. वेगवेगळे अल्बम्स करायचा छंद त्यांना होता. वपुंच्या काही कथांची शीर्षकंही अण्णांनी सुचवली आहेत. ते रोजनिशी लिहित. त्यांच्या नेपथ्यातील बारकावे, जिवंतपणा आणि कुशलता दर्शवणारे काही प्रसंग वपुंनी सांगितले आहेत. ललितकलादर्शसाठी अण्णांनी केलेल्या कामाचा उल्लेख आणि त्यांचा त्या संस्थेशी असलेला ऋणानुबंध याबद्दलही वपुंनी लिहिले होते. राजकमल आणि ललितकलादर्श या दोन्ही संस्थांच्या यशस्वितेमध्ये अण्णांचंही योगदान महत्त्वाचं होतं; पण त्या संस्थांनी अण्णांची म्हणावी तेवढी दखल घेतली नाही; उलट व्ही. शांताराम आणि भालचंद्र पेंढारकर यांनी अण्णांच्या बाबतीत जी अनास्था दाखवली त्याबाबतची नाराजी वपुंनी व्यक्त केली आहे.

No Records Found
No Records Found
Keywords
25TH MARCH #SANVADINI #VAPU 85 #NAVRA MHANAVA AAPALA #MODEN PAN VAKNAR NAHI #ONE FOR THE ROAD #ZOPALA #MAYABAJAR #CHATURBHUJ #INTIMATE #GULMOHAR #VAPURVAI #HUNKAR #MI MANUS SHODHATOY #BAI BAYKO CALENDER #SWAR #BHULBHULAIYA #KA RE BHULALASI #VALAY #KARMACHARI #AIK SAKHE #GOSHTA HATATLI HOTI #TAPTAPADI #GHAR HARAVLELI MANASA #DOST #MAHOTSAV #KAHI KHAR KAHI KHOTA #SAKHI #RANG MANACHE #AAPAN SARE ARJUN #THIKARI #TU BHRAMAT AAHASI VAYA #HI VAT EKTICHI #PARTNER #DUNIYA TULA VISAREL #PREMAMAYEE #FANTASY EK PREYASI #PANPOI#NIMITTA #MAZA MAZYAPASHI? #PLEASURE BOX BHAG 1 #PLEASURE BOX BHAG 2 #KATHA KATHANACHI KATHA #VAPURZA #RANGPANCHAMI #SANGE VADILANCHI KIRTI #CHEERS #MANASA #JAPUN TAK PAUL #LALITKALECHYA SAHAWASAT #DAHAVYA RANGETUN #२५ मार्च #संवादिनी #वपु# ८५ # नवरा म्हणावा आपला #मोडेन पण वाकणार नाही #वन फॉर द रोड#झोपाळा #मायाबाजार #चतुर्भुज #इन्टिमेट #गुलमोहर #वपुर्वाई #हुंकार #मी माणूस शोधतोय #बाई, बायको, कॅलेंडर #स्वर #भुलभुलैय्या #का रे भुललासी #वलय #कर्मचारी #ऐक सखे #गोष्ट हातातली होती! #तप्तपदी #घर हरवलेली माणसं #दोस्त #काही खरं काही खोटं #सखी #महोत्सव #रंग मनाचे #आपण सारे अर्जुन #ठिकरी #तू भ्रमत आहासी वाया #"ही वाट एकटीची #(राज्य पुरस्कार १९७०-७१)" #पार्टनर #दुनिया तुला विसरेल #प्रेममयी #फॅण्टसी एक प्रेयसी #पाणपोई #निमित्त #माझं माझ्यापाशी? #प्लेझर बॉक्स भाग-१ #प्लेझर बॉक्स भाग-२ #कथाकथनाची कथा #वपुर्झा #रंगपंचमी #सांगे वडिलांची कीर्ती #चिअर्स #माणसं #जपून टाक पाऊल! # ललितकलेच्या सहवासातून #दहाव्या रांगेतून
Customer Reviews
  • Rating StarNEWSPAPER REVIEW

    व. पु. काळे या नावाच्या माझ्या तरुण मित्राला कसले म्हणून ग्लॅमर नव्हते. अशा काळापासून मी ओळखतो आहे आणि एकपरीने त्याच्या अनोख्या मार्गक्रमणातील चढउतारांचा मी साक्षी आहे. त्याच्या कथाकथनाचे आरंभापासून तो अगदी कालपरवापर्यंतचे अगणित कार्यक्रम मी वेळोवेळीमोठ्या कुतूहलाने पाहिले, ऐकलेले आहेत आणि तो केवळ अव्वल श्रेणीचा लोकप्रिय कथाकथन आहे म्हणून त्याची व त्याच्या कथांची आजवर कधी मी अवहेलना केलेली नाही आणि तूर्त त्याच्या एकपरीने अभूतपूर्व अशा पुस्तकाच्या परिचयासाठी म्हणून मी हे लिहित असलो, तरी गेल्या कित्येक दशकांपासून जपलेले आमचे जिव्हाळ्याचे स्नेहसंबंध लपवण्याचे वा तटस्थ अलिप्तपणाचे सोंग आणण्याचे काही कारण आहे, असे मला वाटत नाही. पहिल्यापासूनच वेळोवेळी वपु आपली कित्येक महत्त्वाची पुस्तके भेट म्हणून मला देत आलेले आहेत आणि त्यांच्या दोन-तीन पुस्तकांची अशीच परिचायक परीक्षणे अधूनमधून केव्हा तरी लिहिल्याचे स्मरते. पण ही घटनाही कित्येक वर्षांपूर्वीची आहे आणि कथाकथक म्हणून अलौकिक असा लौकिक ज्याला तूर्त लाभला आहे. त्याच्या कथापुस्तकांवर काही लिहिण्यापेक्षा त्याच्या तदितर अन्य स्वत्वविशेष अशा पुस्तकांविषयी लिहिण्यात मला अधिक रस व स्वारस्य आहे. वपु सांगे वडिलांची कीर्ती वपु काही दिवसांपूर्वी माझ्या घरी आले ते अशीच वेगळ्या प्रकारची दोन पुस्तके एकदम भेट म्हणून मला देण्यासाठी. ही दोन्ही पुस्तके वेगवेगळ्या कारणांसाठी तशी एक प्रकारे अभूतपूर्व उल्लेखनीय आहेत. पैकी पहिले जे आहे ते ‘वपु सांगे वडिलांची कीर्ती’ पण या नावातील ‘वपु’ हा पहिलाच शब्द वगळला, तर सांगे वडिलांची कीर्ती’ या वपुंच्या पूर्वप्रसिद्ध पुस्तकाची (पुन्हा एकपरीने) ही दुसरी आवृत्ती आहे. पहिली आवृत्ती पुलांच्या प्रस्तावनेमुळे आणि त्या प्रस्तावनेतील दुर्मिळ असा सहजाभिप्राय एकदम पटण्यासारखा असल्यामुळे जिज्ञासू वाचकांच्या स्मरणात आजही ताजी असेल. पण त्याच पुस्तकाची ही दुसरी आवृत्ती असली, तरी त्या पूर्वावृत्तीचे ही दुसरी आवृत्ती म्हणजे काही शब्दत: पुनर्मुद्रण नव्हे. कारण या दुसऱ्या आवृत्तीच्या अखेरीस आता तब्बल बारा वर्षांनंतर वपुंनी तब्बल पत्तीस पृष्ठांचे एक नवेच प्रकरण ‘का?’ नावाचे जे जोडलेले आहे. ते पहिल्या आवृत्तीच्या वाचकांनासुद्धा सकारण विलक्षण मनोरंजक वाटेल, असे आहे आणि खरे तर त्याविषयी जरा हात झाडून मोकळेपणाने लिहायला मला फार आवडले असते. कारण मूळ पुस्तकाच्या पहिल्या आवृत्तीतील एकूण एक सर्व प्रकरणे वपुंनी आपल्या सदादक्ष वडिलांच्या सदैव जागत्या पहाऱ्यात बसून लिहिली होती. आणि म्हणून लिहिलेली होती ती फार फार हात राखून हे वाचकांनासुद्धा सहज जाणवण्यासारखे होते. अर्थात त्यातही सूचक तपशील तसे पुष्कळच होते. पण ज्यांची कीर्ती वपु सांगत होते, ते त्यांचे तीर्थरूप वडील चित्रकार पु. श्री. काळे, तसे ते इतके मितभाषी की सहसा कधीच काही न बोलणारे, अकारण कृतज्ञतेची जपमाळ सतत ओढणारे आणि सहनशील सोशिकतेने स्वत:पेक्षाही सत्वाला अधिक मानणारे असे सद्गृहस्थ असल्यामुळे स्वत:विषयी आपल्या मुलाने लिहिलेल्या प्रत्येक शब्दाशब्दावर सक्त नजर ठेवून असत आणि त्यांच्या सच्छील वृत्तीला रुचणार नाही, असा एक शब्दसुद्धा त्यांच्या त्या स्मरणलेखनातून ते कटाक्षाने कटाप करीत असत आणि तोही मुकाट्याने आपल्या ‘वडिलांची कीर्ती सांगत’ असला, तरी त्यांची प्रत्येक आज्ञा तो प्रमाण मानीत असे. पण वडील गेल्यावर त्यांनी पूर्वी प्रतिबंध केलेले खरे ते सारे निर्भयपणे सांगून टाकायला आपण आता मोकळे झालो, अशा भावनेने वपुंनी हे जे अखेरचे प्रदीर्ष असे नवे प्रकरण लिहिले आहे. ते मुळातूनच समग्र वाचण्यासारखे आहे. यासाठी की समाजात मोठी मानमान्यता पावलेली सिनेमा नाटकातील लब्धप्रतिष्ठित माणसे खाली मान घालून सचोटीने व कर्तव्यबुद्धीने काम करणाऱ्या या थोरल्या काळ्यारख्या सालस व्यक्तीशी किती कल्पनातीत अशा कृतघ्न क्षुद्रपणाने वागू शकतात, त्याची यथातथ्य कल्पना यावी. पण वपुंच्याच आग्रहाखातर त्यांच्याच एका जुन्या पुस्तकाची ही दुसरी आवृत्ती म्हणून विचारात न घेता त्यांचे जे नवे कोरे पुस्तक आहे. ‘कथाकथनांची कथा’ त्याच्या परिचयाकडे आता काहीशा अनिच्छेने पण तरीही उत्साहाने वळले. ...Read more

Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

CHHATITO GAPPA
CHHATITO GAPPA by G.B. DESHMUKH Rating Star
स्मिता अंजनकर, ठाणे.

नुकतेच `छाटीतो गप्पा ` वाचण्यात आले. अतिशय सुरेख , खुसखुशीत, नर्म विनोदी लेखन आपल मन ताजेतवाने करण्यात यशस्वी झाले आहे.पुस्तक वाचून विदर्भातील संस्कृती, परंपरा आणि त्याची जपणूक करणारी माणसं नव्याने भेटतात. या सर्वांना विनोदाची दिलेली जोड खूपच सुरेख हे.आपल्या संग्रही असायलाच हवे असे पुस्तक आहे. पुनर्वाचनाचा मोह नक्कीच होणार.असेच लिहित रहा. ...Read more

CHHATITO GAPPA
CHHATITO GAPPA by G.B. DESHMUKH Rating Star
विनोद कलंत्री, अमरावती

स्मृतिगंधाचा दरवळ पसरविणाऱ्या आनंददायी लेखनाची अनुभूती - छाटितो गप्पा. ...... त्र्यंबकेश्वर - सप्तश्रृंगी च्या प्रवासाची शिदोरी म्हणून सोबतीला जी.बी.देशमुखांचे "छाटितो गप्पा" पुस्तक घेतले आणि प्रवास सुखकर झाला. "छाटितोगप्पां" मधील गप्पांमधे रमून सुखद आनंद प्राप्त झाला... एकाच पिढितील असल्यामुळे लेखकाच्या जागी क्षणो क्षणी स्वतःला बघत होतो कारण आमच्या पिढितील सर्वांचे बाप पुस्तकातील बापाप्रमाणे चीफ साहेबच होते आणि स्वाक्षरी करण्या पूरती शिक्षित असलेली मायाळू माय एमबीए (निरक्षर) होती तरी तिने वित्त, एच. आर. अशा प्रत्येक क्षेत्रात आचार्याची पदवीच जणू प्राप्त केली होती ....रात्री बेरात्री मित्र परिवाराला वाढून तृप्त करणाऱ्या माता आता इतिहासात जमा झाल्या... जीवनाचा सोपान चढत असताना वाटेत येणाऱ्या निर्जीव पात्रांनाही सजीव करण्याची किमया लेखकाने केली आहे . मग ते `गव्हातले खडे` का असेना....!!! जीवन प्रवासात लाभलेले मित्र ,सहकारी प्रत्येकाचा उल्लेख करत असताना त्यांच्या सोबत कधितरी आपलेही भेटीचे योग यावयास हवे होते असे कुतुहल मनात साहजिकच निर्माण झाले मग ....ते दहा रुपये देणारे बाबुराव काका असो की मनोहर रिक्षावाला ...आणि ती "जीबला"...अप्रतिम !!! अमरावतीच्या मणिबाई गुजराती हायस्कूल ह्या शाळेविषयी लिहताना पिंपळगावकर सर, अनगळ मॅडम , भगत सर एक एक करून दर्शन देऊन गेले. मैदानाच्या एका बाजूला गाड्या लावणारे मामु ,भाकऱ्या, मनुभाई , मोटू अशोक आणि क्राफ्ट च्या सरां सारखा दिसणारा भिडाणे खारमुरे वाला ..ही सर्व आमच्या साठी अविस्मरणीय पात्र आहेत . ज्या कारणासाठी अनगळ मॅडम आणि लेखकाला हॅट-ट्रिक पूर्ण करता आली तो प्रसंग देखील धमालच....!!! . आजोबांच्या सेवेसाठी लहानग्या नातवांमधे स्पर्धा ही भाग्यवानाच्या घरीच होऊ शकते ...हे संस्कार ज्याच्या घरात आहे तोच खरा श्रीमंत... तो प्रसंग वाचताना डोळे पाणावले.... आणखीन एक गोष्ट ... "मेरा नाम जोकर" च्या थर्मास चे मलाही फार आकर्षण होते ...!!! नागपुरच्या टिपिकल "च्य" पासून सुरु होणाऱ्या भाषेतून वऱ्हाडच्या "काऊन बे"च्या भाषेला स्पर्श करत थेट पुण्यातील वर्माजीच्या दुकानातील जिभेला कष्टप्रद अशा पुणेरी मराठीत रमत-गमत एक -एक दृश्य ज्या प्रकारे चित्रित केल्या गेले ते सरळ काळजात घर करून जाते ...."छाटितो गप्पा" च्या माध्यमातून पुनः पुन्हा अनुभवलेल्या जीवन यात्रेच्या प्रवासातील प्रसंग स्व. मधुकर केचे सरांच्या शब्दात सांगावे तर ....मी डोळे उघडून बघितले, मी डोळे ओले करूनही बघितले, डोळे पुसूनही बघत राहिलो, आणि डोळे बंद करून त्यात परत- परत रमत आहे.... शेवटी ...पन्नास- साठ च्या दशकातील जे आमच्या सारखे नमुने आहेत मग ते कोणत्याही ठिकाणचे असो, त्यांच्या साठी हे पुस्तक म्हणजे, काही पात्र बदलतील, एखाद दुसरी घटना पण बदलेल परंतु जीवन प्रवास हा सारखाच राहील..... वाचनीय, स्मृतिगंधाचा दरवळ पसरविणारे .....आनंददायी लेखन. लेखकाच्या सक्षम लेखणीस त्रिवार सलाम... अभिनंदन!!! ...Read more