* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
  • Original Book Title: WE ARE POOR BUT SO MANY
  • Availability : Available
  • Translators : SUNITI KANE
  • ISBN : 9788184984224
  • Edition : 1
  • Publishing Year : OCTOBER 2012
  • Weight : 0.00 gms
  • Pages : 272
  • Language : Translated From ENGLISH to MARATHI
  • Category : MEMOIR
Quantity
Buying Options:
  • Print Books:
ELA BHATT IS WIDELY RECOGNIZED AS ONE OF THE WORLD`S MOST REMARKABLE PIONEERS AND ENTREPRENEURIAL FORCES IN GRASSROOTS DEVELOPMENT. KNOWN AS THE "GENTLE REVOLUTIONARY," SHE HAS DEDICATED HER LIFE TO IMPROVING THE LIVES OF INDIA`S POOREST AND MOST OPPRESSED CITIZENS. IN INDIA, WHERE 93 PERCENT OF THE LABOR FORCE ARE SELF-EMPLOYED, 94 PERCENT OF THIS SECTOR ARE WOMEN. YET SELF-EMPLOYED WOMEN HAVE HISTORICALLY ENJOYED FEW LEGAL PROTECTIONS OR WORKER`S RIGHTS. IN FACT, MOST ARE ILLITERATE AND SUBJECT TO EXPLOITATION AND HARASSMENT BY MONEYLENDERS, EMPLOYERS, AND OFFICIALS. WITNESSING THE TERRIBLE CONDITIONS FACED BY WOMEN WORKING AS WEAVERS, STITCHERS, CIGARETTE ROLLERS, AND WASTE COLLECTORS, ELA BHATT BEGAN HELPING THESE WOMEN TO ORGANIZE THEMSELVES. IN 1972, ELA BHATT FOUNDED THE SELF-EMPLOYED WOMEN`S ASSOCIATION (SEWA) TO BRING POOR WOMEN TOGETHER AND GIVE THEM WAYS TO FIGHT FOR THEIR RIGHTS AND EARN BETTER LIVINGS. THREE YEARS AFTER SEWA WAS FOUNDED, IT HAD 7,000 MEMBERS. TODAY IT HAS A TOTAL MEMBERSHIP OF 700,000 WOMEN, MAKING IT THE LARGEST SINGLE PRIMARY TRADE UNION IN INDIA. BHATT LEAD SEWA TO FORM A COOPERATIVE BANK IN 1974 - WITH A SHARE CAPITAL OF $30,000 - THAT OFFERED MICROCREDIT LOANS TO HELP WOMEN SAVE AND BECOME FINANCIALLY INDEPENDENT. TODAY THE SEWA COOPERATIVE BANK HAS $1.5 MILLION IN WORKING CAPITAL AND MORE THAN 30,000 DEPOSITORS WITH A LOAN RETURN RATE OF 94 PERCENT. THROUGH YEARS OF ORGANIZATION AND STRATEGIC ACTION, ELA BHATT DEVELOPED SEWA FROM A SMALL, OFTEN IGNORED GROUP INTO A POWERFUL TRADE UNION AND BANK WITH ALLIES AROUND THE WORLD. DURING THE LAST THREE DECADES, SEWA`S EFFORTS TO INCREASE THE BARGAINING POWER, ECONOMIC OPPORTUNITIES, HEALTH SECURITY, LEGAL REPRESENTATION, AND ORGANIZATIONAL ABILITIES OF INDIAN WOMEN HAVE BROUGHT DRAMATIC IMPROVEMENTS TO HUNDREDS OF THOUSANDS OF LIVES AND INFLUENCED SIMILAR INITIATIVES AROUND THE GLOBE. WE ARE POOR BUT SO MANY IS A FIRST-HAND ACCOUNT OF THE VISION, RISE, AND SUCCESS OF SEWA, IN INDIA AS WELL AS INTERNATIONALLY. THE BOOK BEGINS WITH A HISTORY OF THE EARLY DAYS OF SEWA AND AN EXPLORATION OF THE GHANDIAN PHILOSOPHY THAT HELPED SHAPE SEWA`S FORMATION AND VISION. IT FOLLOWS WITH AN ACCOUNT OF THE STRUGGLES AND CHALLENGES THAT SEWA FACED IN ITS JOURNEY AND DESCRIBES HOW THESE WERE ADDRESSED AND OVERCOME. IT THEN EXPLORES THE FREEDOM THAT SEWA HAS FACILITATED FOR WOMEN WORKING IN THE INFORMAL ECONOMY BY PRESENTING SEVERAL INSPIRATIONAL STORIES OF INDIVIDUAL SEWA MEMBERS. THE FINAL CHAPTER DESCRIBES THE INTERNATIONAL EXTENSION OF SEWA`S WORK, THE CHALLENGES THAT WOMEN FACE IN THE INFORMAL ECONOMY WORLDWIDE, AND HOW SEWA CAN BE EFFECTIVELY REPLICATED IN OTHER PARTS OF THE WORLD. THIS VOLUME IS UNIQUE IN THAT IT WILL ELABORATE THE SPECIFIC EXPERIENCE AND KNOWLEDGE OF ELA BHATT IN HER AND SEWA`S JOURNEY AND PROVIDE INSIGHTS AND KNOWLEDGE THAT NO OUTSIDE RESEARCHER WOULD EVER BE IN A POSITION TO REPLICATE.
‘सेवा’ (SEWA - SELF EMPLOYED WOMEN`S ASSOCIATION) हे इलाबेन भट्ट यांचं अलौकिक जीवितकार्य आहे. लहान-सहान व्यवसायांवर उपजीविका करणाऱ्या तळागाळातल्या लाखो गरीब स्त्रियांना संघटित करून ‘सेवा’नं त्यांना त्यांच्या कुवतीची, हक्कांची आणि संघटित झाल्यामुळे लाभलेल्या बळाची जाणीव करून दिली आणि त्यांना सक्षम बनवून त्यांची परिस्थिती सुधारली. कचरा गोळा करणं, चिंध्यांपासून रजयांच्या खोळी शिवणं, भरतकाम करणं, डिंक गोळा करणं, मिठागरांमध्ये मीठ बनवणं अशा विविध व्यवसायांतल्या स्त्रियांच्या मालाला बाजारपेठ आणि चांगले भाव मिळवून देणं, कर्जाच्या दलदलीतून वर काढायला स्वस्त दरानं कर्ज देणं, त्यांना इतर विविध सुविधा मिळवून देणं अशी अनेक कार्यं ‘सेवा’नं कशी तडीला नेली, याचा प्रेरणादायी, उद्बोधक अनुभव हे पुस्तक घडवतं. स्त्री-कल्याण, दारिद्र्य निर्मूलन, नोकरीच्या सुसंधीमध्ये प्रगती करू इच्छिणाऱ्या प्रत्येकानं हे पुस्तक वाचायलाच हवं!
Video not available
No Records Found
No Records Found
Keywords
"#MARATHIBOOKS#ONLINEMARATHIBOOKS#TRANSLATEDMARATHIBOOKS#TBC#TRANSLATEDBOOKS@50% #WEAREPOORBUTSOMANY #WEAREPOORBUTSOMANY #वुइआरपुअरबटसोमेनी #MEMOIR #TRANSLATEDFROMENGLISHTOMARATHI #SUNITIKANE #सुनीतिकाणे #ELAR.BHATT "
Customer Reviews
  • Rating StarDAINIK AIKYA 11-06-2017

    इलाबेन भट्ट यांचे सेवाकार्य... जगभरातील लोकोत्तर व्यक्तींनी केलेल्या असाधारण कार्याची यशोगाथा मराठी वाचकापार्यंत पोहोचवणं, या सामाजिक बांधिलकीच्या कामात ‘मेहता प्रकाशन’ संस्था अग्रभागी आहे. ‘सेवा (SEWA- Self Employed Women S Association) हे श्रीमतीइलाबेन भट्ट यांचं अलौकिक जीवितकार्य आहे. लहानसहान व्यवसाय करून उपजीविका करणाऱ्या तळागाळातल्या लाखो गरीब स्त्रियांना संघटित करून त्यांना त्यांच्या कुवतीची, हक्काची आणि संघटित झाल्यामुळे लाभलेल्या बळाची जाणीव करून देणं आणि त्यांची परिस्थिती सुधारणं हे मोठंच काम ‘सेवा’नं केलेलं आहे. कचरा गोळा करणाऱ्या, चिंध्यांपासून रजयांच्या खोळी शिवणाऱ्या, नगावर कपडे शिवून देणाऱ्या, भरतकाम करणाऱ्या, जंगलातला डिंक गोळा करणाऱ्या, मिठागरांमध्ये मीठ तयार करणाऱ्या, जमीन धरणाखाली गेल्यामुळे विस्थापित झालेल्या अशा अनेक प्रकारच्या स्त्रियांना संघटित करून त्यांच्या मालाला बाजारपेठ मिळवून देणं, कर्जाच्या चिखलातून वर काढायला त्यांना स्वस्त दरानं कर्ज मिळवून देणं, यासाठी ‘सेवा’ बँकेची स्थापना करणं, रस्त्यावर भाजी विकणाऱ्यांमागचा पोलिसांचा ससेमिरा हटवण्यासाठी त्यांना आयडेंटिटी कार्ड्स मिळवून देणं अशा ‘सेवा’नं तडीस नेलेल्या अनेक कार्याची ओळख आपल्याला या पुस्तकाद्वारे जवळून होते. शिकाऱ्याच्या जाळ्यात पाय अडकलेले पक्षी एकाच वेळेस सर्वांची शक्ती पणाला लावून जाळ्यासकट आकाशात झेप घेतात आणि शिकाऱ्याच्या तावडीतून सुटतात. ही संघटित शक्तीची महती सांगणारी कथा आपण सर्वांनीच बालपणी वाचलेली आहे; पण लाखो गरीब स्त्रियांना संघटित करून ही कथा ‘सेवा’च्या कार्यकर्त्यांनी सत्यात उतरवली, हा स्तिमित करणारा अनुभव आहे. गांजलेल्या, असंघटित स्वत:च्या लहान सहान व्यवसायांवर उपजीविका करू पाहणाऱ्या गरीब स्त्रियांबद्दल इलाबेनना आस्था वाटली आणि त्यांनी त्या स्त्रियांना संघटित करून त्यांना त्यांच्या शक्तीची जाणीव करून दिली. इलाबेनच्या ठायीची आस्था, दूरदृष्टी, संघटन कौशल्य, व्यवहार ज्ञान, लढाऊ बाणा, लोकसंग्रह या साऱ्या गुणांमुळेच ही गोष्ट शक्य होऊ शकली, हे मनोमन जाणवतं. इलाबेनच्या कार्यापासून अनेकांना प्रेरणा मिळो आणि ज्योतीनं ज्योत उजळून अनेकांच्या जीवनात प्रकाश उजळो, याच सदिच्छा! – सुनीती काणे ...Read more

  • Rating StarLOKPRABHA - JULY 2015

    कष्टकरी स्त्रियांची यशोगाथा… कागद-काच-पत्रा वेचणाऱ्या महिलांसारख्या अगदी कमी मोबदल्याची लहानसहान कामं करणाऱ्या महिला एकूण अर्थव्यवस्थेत कुणाच्या खिजगणतीतही नसतात. पण अशाच महिलांना बरोबर घेऊन उभं राहिलेलं, व्यवस्थेला हलवू शकलेलं मोठं काम म्हणजे ‘सेवा. म्हणजेच सेल्फ एम्प्लॉइड विमेन्स असोसिएशन. दुधाच्या क्षेत्रात जसं आणंद तसं सामाजिक क्षेत्रात ‘सेवा’चं योगदान आहे, आपल्या समाजात जातीच्या उतरंडीमध्ये तळाच्या जाती अगदीच दुर्बल, वंचित राहिल्या. अशा जातीतल्या स्त्रिया त्याहूनही पिचलेल्या. या स्तरातल्या कष्टकरी, गरीब, असंघटित स्त्रियांना त्यांच्या क्षमतांची, त्यांच्या हक्कांची जाणीव करून देऊन ‘सेवा’ने त्यांच्यात आत्मसन्मान निर्माण केला. या स्त्रिया कोण होत्या तर दिवसभर कष्ट करून कागद-काच-पत्रा गोळा करणाऱ्या, चिंध्यांपासून रजयांच्या खोळी शिवणाऱ्या, भरतकाम करणाऱ्या, जंगलात जाऊन डिंग गोळा करणाऱ्या, मिठागरांमध्ये मीठ बनवणाऱ्या स्त्रिया. दिवसभर राब-राबून त्यांना जेमतेम दहा रुपयेही मिळत नसत. त्यांच्या कष्टांवर वरचे व्यापारी गब्बर होत. कारण या स्त्रियांना लिहिता-वाचता येत नसे, त्यांना वेगवेगळे सरकारी परवाने मिळवणं जमत नसे आणि मुख्य म्हणजे त्या पूर्णपणे असंघटित असत. ‘सेवा’ने जगाला त्यांच्या कष्टांची दखल घ्यायला लावली. त्या कष्टांचा या स्त्रियांना योग्य दर मिळावा यासाठी वेळोवेळी त्यांना संघर्ष करायला लावला. या प्रक्रियेत वेळोवेळी आलेल्या मोठ्या अडचणींतही ‘सेवा’ त्यांच्या पाठीशी भक्कमपणे उभी राहिली. या सगळ्या प्रक्रियेत कष्टांशिवाय दुसरं काहीही माहीत नसलेल्या या स्त्रियांचं आयुष्य कसं बदललं, याचा आलेखच हे पुस्तक मांडतं. तेही वेगवेगळे व्यवसाय त्यात काम करणाऱ्या स्त्रिया, त्यांच्यापुढचे प्रश्न, ‘सेवा’शी संपर्क आल्यानंतर प्रश्नांकडे बघण्याचा त्यांचा बदललेला दृष्टिकोन आणि या सगळ्या प्रक्रियेत झालेलं त्यांचं सक्षमीकरण हे मुळातून वाचण्यासारखं आहे. यातलं चिंध्या गोळा करणाऱ्या स्त्रियांचं उदाहरण ‘सेवा’च्या कामांचा आवाका समजायला पुरेसं आहे. अहमदाबादमध्ये मोठ्या प्रमाणात असलेल्या कापड गिरण्यांमधून टाकून दिल्या गेलेल्या कापडाच्या चिंध्यांवर उपजीविका करणारा एक मोठा समूह तिथे होता. मोठे व्यापारी कापडाचे उरलेले तुकडे, चिंध्या विकत घेत आणि दलालांमार्फत त्या चिंध्या झोपडपट्टीत राहणाऱ्या गरीब स्त्रियांपर्यंत पोहोचवत. या स्त्रिया त्या कापडांपासून, चिंध्यांपासून रजयांची खोळं शिवत. गिरण्यांमधून मिळणाऱ्या तेलकट चिंध्या धुवायच्या, वाळवायच्या, आपलंच मशीन, आपलाच दोरा, आपलीच जागा वापरून त्यापासून खोळ शिवायची. या सगळ्याच्या बदल्यात त्या स्त्रियांना अगदी नगण्य पैसे मिळत. काहीही न करता केवळ काम आणून देण्याच्या बदल्यात व्यापारी, दलाल भरपूर पैसे कमवत. आपली यात फसवणूक होते हे या स्त्रियांना समजत असे, पण त्यातून बाहेर पडण्याचा मार्ग त्यांना माहीत नव्हता आणि हे काम गेलं तर इतर काही काम मिळवण्याचं कौशल्यही त्यांच्याकडे नव्हतं. ‘सेवा’ने त्यांच्यात काम करायला सुरुवात केल्यानंतर त्यांच्या समस्या समजून घेतल्या. सर्वेक्षण केलं. त्यांची नेमकी कशी फसवणूक होते ते त्यांच्याच लक्षात आणून दिलं. या स्त्रियांना आत्मविश्वास दिला. आवाज उठवायला शिकवलं. चिंध्या व्यापाऱ्यांशी बोलणी करायला लावली. कामगारमंत्र्यांना या प्रश्नाची दखल घ्यायला लावली आणि या स्त्रियांना योग्य मोबदला मिळवून दिला. पुस्तकात येणाऱ्या अनेक जणींच्या उदाहरणांतून ग्रामीण, असंघटित स्त्रियांना योग्य दिशा मिळाली तर त्या काय करू शकतात, त्यांच्यामधली ऊर्जा जागवणं हे किती महत्त्वाचं काम ‘सेवा’ ने केलं आहे याचं प्रत्यंतर येतं. ‘सेवा’ची ही सगळी यशोगाथा सामाजिक क्षेत्रात काम करणाऱ्यांना माहीत असते, पण त्यापलीकडे इतर क्षेत्रात ती माहीत असेलच असं नाही. ती माहीत मात्र करून घ्यायला हवी, कारण संघर्षात्मक आणि रचनात्मक काम अशा पद्धतीने सातत्याने करत राहणं आणि त्यात यशस्वी होणं ही एक खरोखरच अवघड गोष्ट आहे. गेल्या काही वर्षात अशा कामांसाठी बचत गटाचा बांगलादेशी पॅटर्न आपल्याकडेही विकसित होत गेला आहे. पण असं काही नव्हतं तेव्हा ‘सेवा’ने आपल्या कामाला सुरुवात केली आणि ‘नाही रे’ वर्गातल्या स्त्रियांच्या बरोबरीने वाटचाल करत झळाळतं यश मिळवलं आहे. खरं तर यापेक्षाही असं म्हणायला पाहिजे की, या स्त्रिया ‘सेवा’बरोबर आल्या. त्यांनी वेळोवेळी संघर्ष केले आणि त्यांच्यामुळे ‘सेवा’ घडत गेली. या स्त्रिया म्हणजेच ‘सेवा’ आणि सेवा म्हणजेच या स्त्रिया असं हे समीकरण आहे. या सगळ्या कामासाठी ‘सेवा’ला आणि इला भट्ट यांना अनेक पुरस्कार मिळाले आहेत. राष्ट्रीय-आंतरराष्ट्रीय पातळीवर त्यांच्या कामाची दखल घेतली गेली. ‘वुइ आर पुअर बट सो मेनी’ हे इला भट्ट यांनी लिहिलेलं पुस्तक आलं २००६ मध्ये आणि अलीकडे त्याचा मराठी अनुवाद आला आहे. आज सामाजिक क्षेत्रातल्या सगळ्या कामांचं एनजीओकरण झालं आहे. त्याआधीच्या काळातली संघर्षात्मक आणि रचनात्मक सामाजिक कामं कशी चालत, याचं हे पुस्तक म्हणजे उत्कृष्ट डॉक्युमेंटेशन आहे. स्त्रियांच्या सबलीकरणाचा हा अलौकिक प्रयोग वाचायलाच हवा असा आहे. सुनीती काणे यांनी या पुस्तकाचा अनुवाद उत्तम केला आहे. ...Read more

Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

CHHATITO GAPPA
CHHATITO GAPPA by G.B. DESHMUKH Rating Star
स्मिता अंजनकर, ठाणे.

नुकतेच `छाटीतो गप्पा ` वाचण्यात आले. अतिशय सुरेख , खुसखुशीत, नर्म विनोदी लेखन आपल मन ताजेतवाने करण्यात यशस्वी झाले आहे.पुस्तक वाचून विदर्भातील संस्कृती, परंपरा आणि त्याची जपणूक करणारी माणसं नव्याने भेटतात. या सर्वांना विनोदाची दिलेली जोड खूपच सुरेख हे.आपल्या संग्रही असायलाच हवे असे पुस्तक आहे. पुनर्वाचनाचा मोह नक्कीच होणार.असेच लिहित रहा. ...Read more

CHHATITO GAPPA
CHHATITO GAPPA by G.B. DESHMUKH Rating Star
विनोद कलंत्री, अमरावती

स्मृतिगंधाचा दरवळ पसरविणाऱ्या आनंददायी लेखनाची अनुभूती - छाटितो गप्पा. ...... त्र्यंबकेश्वर - सप्तश्रृंगी च्या प्रवासाची शिदोरी म्हणून सोबतीला जी.बी.देशमुखांचे "छाटितो गप्पा" पुस्तक घेतले आणि प्रवास सुखकर झाला. "छाटितोगप्पां" मधील गप्पांमधे रमून सुखद आनंद प्राप्त झाला... एकाच पिढितील असल्यामुळे लेखकाच्या जागी क्षणो क्षणी स्वतःला बघत होतो कारण आमच्या पिढितील सर्वांचे बाप पुस्तकातील बापाप्रमाणे चीफ साहेबच होते आणि स्वाक्षरी करण्या पूरती शिक्षित असलेली मायाळू माय एमबीए (निरक्षर) होती तरी तिने वित्त, एच. आर. अशा प्रत्येक क्षेत्रात आचार्याची पदवीच जणू प्राप्त केली होती ....रात्री बेरात्री मित्र परिवाराला वाढून तृप्त करणाऱ्या माता आता इतिहासात जमा झाल्या... जीवनाचा सोपान चढत असताना वाटेत येणाऱ्या निर्जीव पात्रांनाही सजीव करण्याची किमया लेखकाने केली आहे . मग ते `गव्हातले खडे` का असेना....!!! जीवन प्रवासात लाभलेले मित्र ,सहकारी प्रत्येकाचा उल्लेख करत असताना त्यांच्या सोबत कधितरी आपलेही भेटीचे योग यावयास हवे होते असे कुतुहल मनात साहजिकच निर्माण झाले मग ....ते दहा रुपये देणारे बाबुराव काका असो की मनोहर रिक्षावाला ...आणि ती "जीबला"...अप्रतिम !!! अमरावतीच्या मणिबाई गुजराती हायस्कूल ह्या शाळेविषयी लिहताना पिंपळगावकर सर, अनगळ मॅडम , भगत सर एक एक करून दर्शन देऊन गेले. मैदानाच्या एका बाजूला गाड्या लावणारे मामु ,भाकऱ्या, मनुभाई , मोटू अशोक आणि क्राफ्ट च्या सरां सारखा दिसणारा भिडाणे खारमुरे वाला ..ही सर्व आमच्या साठी अविस्मरणीय पात्र आहेत . ज्या कारणासाठी अनगळ मॅडम आणि लेखकाला हॅट-ट्रिक पूर्ण करता आली तो प्रसंग देखील धमालच....!!! . आजोबांच्या सेवेसाठी लहानग्या नातवांमधे स्पर्धा ही भाग्यवानाच्या घरीच होऊ शकते ...हे संस्कार ज्याच्या घरात आहे तोच खरा श्रीमंत... तो प्रसंग वाचताना डोळे पाणावले.... आणखीन एक गोष्ट ... "मेरा नाम जोकर" च्या थर्मास चे मलाही फार आकर्षण होते ...!!! नागपुरच्या टिपिकल "च्य" पासून सुरु होणाऱ्या भाषेतून वऱ्हाडच्या "काऊन बे"च्या भाषेला स्पर्श करत थेट पुण्यातील वर्माजीच्या दुकानातील जिभेला कष्टप्रद अशा पुणेरी मराठीत रमत-गमत एक -एक दृश्य ज्या प्रकारे चित्रित केल्या गेले ते सरळ काळजात घर करून जाते ...."छाटितो गप्पा" च्या माध्यमातून पुनः पुन्हा अनुभवलेल्या जीवन यात्रेच्या प्रवासातील प्रसंग स्व. मधुकर केचे सरांच्या शब्दात सांगावे तर ....मी डोळे उघडून बघितले, मी डोळे ओले करूनही बघितले, डोळे पुसूनही बघत राहिलो, आणि डोळे बंद करून त्यात परत- परत रमत आहे.... शेवटी ...पन्नास- साठ च्या दशकातील जे आमच्या सारखे नमुने आहेत मग ते कोणत्याही ठिकाणचे असो, त्यांच्या साठी हे पुस्तक म्हणजे, काही पात्र बदलतील, एखाद दुसरी घटना पण बदलेल परंतु जीवन प्रवास हा सारखाच राहील..... वाचनीय, स्मृतिगंधाचा दरवळ पसरविणारे .....आनंददायी लेखन. लेखकाच्या सक्षम लेखणीस त्रिवार सलाम... अभिनंदन!!! ...Read more