* Front & back cover images are for illustration purposes only and the price of book is sold separately.
  • Availability : Available
  • ISBN : 9788177664621
  • Edition : 6
  • Publishing Year : JULY 2004
  • Weight : 375.00 gms
  • Pages : 256
  • Language : MARATHI
  • Category : SHORT STORIES
Quantity
Buying Options:
  • Print Books:
HUMAN LIFE IS FULL OF VARIOUS FEELINGS LIKE LOVE, HATRED, HAPPINESS, SORROW, JEALOUSY, CRITICISM, PRAISE, DEFORMITIES, INTELLIGENCE, BEAUTY AND SO MANY OTHER THINGS. THE ARTICLES IN THIS BOOK MAINLY REVEAL THE FACTS AND FACTORS BEHIND THESE WHILE THEY ALSO DISCUSS THE BASIC PRINCIPLES OF LIFE, THE ORIGINAL ATTITUDES, THE MENTALITY, AND ALSO THE DIRECTIONS OF LIFE. HE USES SIMPLE INCIDENTS AND EVENTS OF LIFE TO REVEAL THIS. THESE ARTICLES REVEAL THE MATURED, BALANCED, SENSITIVE, YOUNG MIND SEARCHING THE ACHILLES HILL OF LIFE; AND REFLECT UPON HIS ATTRACTIVE PERSONALITY. EACH ARTICLE IS A SHORT ONE, YET IT HAS THE CAPACITY TO CAPTIVATE THE MINDS READING IT, COMPELLING THEM TO THINK. HIS SUCCESS AT THE VERY FIRST ATTEMPT IS ASTONISHING. ANAND YADAV.
मानवी जीवनातील राग, लोभ, सुख-दु:ख, द्वेष-मत्सर, निंदा-स्तुती, विकृती-सुकृती, बुद्धीचे स्थान, सौंदर्याचे मर्म, यशस्वी जीवनाची दिशा इत्यादी मूलभूत वृत्ती-प्रवृत्तींवर प्रकाश टाकणारे शैलीदार असे हे ललित लेख आहेत. ते अतिशय शहाण्या शैलीत, दृष्टांत-उपमादी अलंकाराच्या, घटना-प्रसंगांच्या माध्यमातून आविष्कृत केलेले आहेत. लेखकाचे एक प्रौढ, संतुलित, संवेदनशील, सर्वागांनी जीवनाचे मर्म शोधणारे चिरतरुण मन आणि आकर्षक, मोहक व्यक्तिमत्व या लेखांतून व्यक्त होते. अतिशय छोटेखानी स्वरूपाचे हे लेख मनाचा ठाव घेणारे, त्याला गुंगवून टाकणारे, पदोपदी वाचकाला विचारप्रवृत्त करणारे आहेत. पहिल्याच पुस्तकाचे त्यांचे हे यश विलक्षण वेधक ठरावे, अशा योग्यतेचे आहे. - आनंद यादव
स्वामीकार रणजित देसाई पुरस्कार २००५ .
Video not available
No Records Found
No Records Found
Keywords
"#MARATHIBOOKS#ONLINEMARATHIBOOKS#TRANSLATEDMARATHIBOOKS#TBC#TRANSLATEDBOOKS@50% #YASUKHANO #YASUKHANO #यासुखांनो #ESSAYSMARATHI #SURESHVASANTNAIK "
Customer Reviews
  • Rating StarDAINIK NAVA KAL 10-12-2007

    ‘सुखी कसे व्हाल? आपला मार्ग! या सुखांनो... मेहता पब्लिशिंग हाऊस प्रकाशित व सुरेश वसंत नाईक लिखित ‘या सुखांनो...’ हे पुस्तक मानवाला जगण्याची नवसंजीवनी देणारे आहे. सध्याचा जमानामानव संसाधनाचा विकास (Human Resource Development) तसेच मानवी संबंधाचा (Huan Relationship) आहे. याबाबत पाश्चिमात्त्य व जपानीच संस्कृतीवर आधारित निरनिराळी पुस्तके, प्रशिक्षिण व शिबिरे भारतात घेतली जातात. निरनिराळ्या उद्योगांत कामगारांपासून उच्चवर्गीय अधिकाऱ्यांपर्यंत परदेशी संस्कृतीतील विचार पोहोचण्याचा आटापिटा चालतो. निरनिराळ्या पंचतारांकित हॉटेल तसेच हिलस्टेशनला याबाबत कार्यक्रम घेतले जातात. याचीच फलश्रुती म्हणजे दिवसरात्री उद्योगाठिकाणी काम करून उत्पादनवाढ भरमसाठी पगारवाढ पण प्रत्यक्षात कामगार व अधिकाऱ्यांच्या व्यक्तिगत जीवनात दूरदर्शनवरील निरनिराळ्या मालिकात दाखवले जाणारे नात्यातील ताणतणाव्, जीवनातील एकाकीपणा, वाढत जाणारी वैफल्यभावना व एकमेकांतील जीवघेणी जीवनस्पर्धा बहुतेक प्रमाणात येतात. आईवडील मग विभक्त कुटुंबपद्धती अनुसरून आपल्या मुलांना पण जीवघेण्या स्पर्धांमध्ये उतरवतात. अशा वेळी मानवी जीवनातील आश्वासक जीवनमूल्ये देणारे कोणी हवे असते. मानवी जीवनातील आनंद, सुरक्षितपणाची घट्ट भावना, श्रद्धा, भक्ती, विवेक इत्यादी बाबत सुसंस्कार माणसाला हवे वाटतात. खरे तर मानवी जीवनाला फक्त पैसा नको असतो. हवे असते ते जीवनाचे सौंदर्य, निखळ आनंद, सुहास्य, रोजच्या दैनंदिन कामकाजात निर्लेप विनोदाच्या साहाय्याने विचारांचे प्रदूषण टाळून सुख आपल्या दारात आणायचे आहे ते आपल्याला सांगितले आहे. वेदपुराणात संत साहित्यातील उदाहरणे आणि विचार जे ज्ञान या पुस्तकातून त्यांनी इतरांसाठी परावर्तित केले आहे ते त्यांनी वेद, पुराण, भारतीय संस्कृती व भारतीय संत साहित्य यातून प्रामुख्याने घेतले आहे. काही ठिकाणी परदेशी उदाहरणे आली आहेत. पण तीही सर्वसामान्य लोकांना सहज समजतील अशीच. इंग्रजी भाषेतील अवतरणे आली तेथे त्यांनी त्यांचे सुलभ मराठी भाषांतर दिलेले आहे. हे सर्व इतके अचूक व आपुलकीने केले आहे की वाटते, आपला कोणी हितचिंतक मित्र, सहृदय, नातेवाईक किंवा वाडवडील आपल्याशी हितगुज करत आहे. ‘या सुखांनो’ पुस्तकात सुखाचे जे मंत्र दिले आहेत ते आचरणास पण सोपे आहेत काही ठिकाणी लेखकाने आपल्या मनातील जुनी जळमट काढावयास लावलेली आहेत हे इतक्या सहजतेने करावयास लावले आहे की कधी आपण सुधाराणापथावर आलो हेच आपणाला कळत नाही. सुप्रसिद्ध लेखक आनंद यादव यांनी ‘या सुखांनो’ हे पुस्तकपुरस्कृत करताना लिहिले आहे की, ‘मानवी जीवनातील राग, लोभ, सुख-दु:ख, द्वेष-मत्सर, निंदा-स्तुती, विकृती-सुकृती, बुद्धिचे स्थान, सौंदर्याचे मम्र, यशस्वी जीवनाची दिशा इत्यादी मूलभूत वृत्ती-प्रवृत्तीवर प्रकाश टाकणारे शैलीदार असे हे ललित लेख आहेत. ते अतिशय शहाण्या शैलीत, दृष्टांत उपमादी अलंकाराच्या घटना-प्रसंगाच्या माध्यमातून अविष्कृत केलेले आहेत.’ अनुभवातून जन्मलेले सकस विचार ‘या सुखांनो’ पुस्तकाचे लेखक प्रस्तावनेत म्हणतात की, ‘‘तैतरीय उपनिषद वाचताना प्राचीन ऋषींनी या जीवनाचे अत्यंत मौलिक रहस्य लोकांपुढे उकलून सांगितलेले दिसते ही शिकवणूक म्हणजे मंत्रच आहेत. ‘मननात त्रायते इति मंत्र:।’ त्या विचाराला मंत्र असे म्हातात. हे मंत्र किंवा विचार त्यांना निव्वळ कवि कल्पनेतून किंवा प्रतिभेतून सुचलेले नाहीत. तर अनेक वर्षे जीवनाचे विचारमंथन केल्यावर (तप केल्यानंतर) त्यांनी अनुभूतीचा कस लावूनच हे विचार स्वीकारले आहेत. त्या सू़क्ष्म चिंतनातूनच त्यांना गवसलेले हे जीवनरहस्य समाजापुढे ठेवले. त्या ऋषींच्या मते आनंद हा जीवनाचा रस आहे. या आनंदरसाशिवाय जगो हे अत्यंत निरस होय. त्यांना आढळले की, हा आनंद सर्व चांगल्या कृतीतून (सुकृतातून) निर्माण होतो. या उपनिषदाच्या त्यांच्या अनुभवान्ती हा आनंद त्यांना मनुष्याच्या हृदयात आढळला (त्यालाच त्यांनी ईश्वर असे म्हटले आहे.)’’ भीती, राग, चिंता, निराशा दूर सास! अतिशय उद्बोधक अशा या पुस्तकात मानवी मन त्याचे विकार उदाहरणार्थ अढी, निंदा, भीती, राग, चिंता, निराशा व मत्सर यावर प्रत्येकी स्वतंत्र लेख आहे. प्रत्येक लेख आपल्याला विचार करावयास लावणारा आहे. हे विकार विषय मनात कसे येतात. कसे असतात, कसे मनात घर करून बसतात, व कसे अपायकारक असतात याची सांगोपांग सोपी माहिती उदाहरणे देऊन दिली आहे. हे विकारविषय मनातून कसे काढून टाकायचे याबाबत आपल्याशी विचारविनिमय केला आहे. हे सर्व वाचल्यावर आपण आपल्या मनाचा स्वत:ला मानसोपचारतज्ञ बनून सर्व सकारात्मकम तसेच नकारात्मक बाजू तपासून समस्याच्या गाभ्यापर्यंत जातो. हळूहळू आपणात आपले विचार सकारात्मक बदलण्याची शक्ती येत जाते. चांगले विचार, चांगली कृत्ये हळूहळू आपल्या मनाला व आपल्याला सुरक्षित व शांत शांत बनवत जातात. खरंच हे सर्व विलक्षण आहे. याची अनुभूती घेण्यासाठी ‘या सुखांनो’ वाचावेच. अवतरणांचा खजिना अनेक ठिकाणी मराठी कवितेच्या ओळी, हिंदी दोहे उद्बोधित केलेले आहे. गीतरामायण, भगवद् गीता, शेक्सपियरची नाटके यांचे यांचे संदर्भ दिलेले आहेत. संत ज्ञानेश्वर तुकोबारायापासून समर्थ रामदास स्वामीपर्यंतच्या संत साहित्यातील वचने जागोजागी दिलेली आहेत. पतंजली योगसूत्रापासून भाऊसाहेब पाटणकरांपर्यंतच्या साहित्यातील समर्पक विचारांची अवतरणे लेखात जागोजागी दिलेली आहेत. आनंदयात्रा, सुख आले माझ्या दारी, सखे सोबती, कृतज्ञ मी, कृतार्थ मी, जे होते ते भल्यासाठीच, सुखा सखा विनोद यासारख्या अनेक लेखातून जीवनाची सकारात्मक बाजू दाखवून लेखकाने जीवनाची ती आपल्या वाचकांच्यात परावर्तीत केलेली आहे. खरंच पुस्तक एकदा वाचून समाधान होत नाही. ज्या ज्या वेळी आयुष्यात निराशा, पराभव, ताणतणाव यासारख्या समस्या ‘या सुखांनो’ पुस्तकाचे वाचन केल्यास आपल्या जीवनात आलेले मळभ, निराशेचे ढग जीवन आनंदरूपी वाऱ्याबरोबर नाहिसे होतील यात शंकाच नाही. हे पुस्तक हे नुसते लेखकांची हितगुज नसून प्राचीन भारतीय संस्कृती, जीवनमूल्ये व जीवनरस याबरोबर हितगुज आहे. आपण जीवन जगावे म्हणून अनेक गोष्टी करतो मग हे ‘सर्वात्मक सर्वेश्वर’ करुणाकरांकडे नेणारे पुस्तकही प्रत्येकाने वाचावे. -पंकज पंडीत कुलकर्णी ...Read more

  • Rating Starज. अ. पाटील

    सर्वप्रथम आपण मला ‘या सुखांनो’ हे आपले पुस्तक सप्रेम भेट दिल्याबद्दल मी आपले आभार मानतो. या पुस्तकातील सर्व लघुनिबंध मी वाचलं. अतिशय आवडले. मी आपले अभिनंदन करतो. आपले लेख मला लघुनिबंधाच्या धाटणीचे वाटले. ते वाचल्यावर मला ‘जुनी पुस्तके’, ‘वाट चुकल्याा आनंद’ या सारखे लघुनिबंध लिहिणारे प्रा. ना. सी. फडके आणि‘अज्ञानाचा आनंद’, ‘दोन मेणबत्त्या’ यासारखे लघुनिबंध लिहिणारे प्रा. काणेकर यांची आठवण झाली. आपली लेखन शैली आणि निवेदन पद्धती या मातब्बर लेखकांच्या तोडीची आहे. त्यात भाषा सौंदर्य तर आहेच आणि सहजता व ओघही आहे. पुस्तकातील लेख रोजच्या जीवनाशी परिचित आहेत. म्हणून ते सामान्य वाचकाला वाचावेसे वाटतात. अल्पावधीतच या पुस्तकाचे दोनदा पुनर्मुद्रण झाले. ही गोष्ट पुरेशी बोलकी आहे. सर्व लेखातून आपला बहुश्रुतपणा जाणवत आपल्या विचारांना तात्विक आणि आध्यात्मिक बैठक आहे. पुस्तकात आख्यायिका आणि दंतकथांची सुंदर पखरण आहे. त्यामुळे ते बोधपद असुनही रंजक झाले आहे. ‘या सुखांनो’ हे केवळ पुस्तकच नाही, तर ती सुखाची किल्ली पण आहे. ही गुरुकिल्ली सर्वांनी बाळगावी असे मना मनोमन वाटते. असेच लेखनकार्य चालू ठेवावे. पुन्हा एकदा अभिनंदन आणि धन्यवाद. ...Read more

  • Rating Starशांता मरगूर, सोलापूर

    माझी मुलगी सौ. अनुप्रिता महेश अंदेली हिच्याकडून `या सुखांनो` हे पुस्तक वाचायला मिळाले. बघताच मी मुखपृष्ठाच्या मोहात पडले. हिरव्या गर्द झाडाला उलटा लटकलेला खोपा आणि पिलांच्या सुखासाठी आटापिटा करणारी सुगरण पाहून त्या जगन्नियंत्याचे स्मरण झाले. पुस्तकातल प्रत्येक लेख लेखकाच्या विचारवैभवाची साक्ष देतो. सुखी जीवन कोणाला नको आहे? सगळेच सुखाची अपेक्षा करतात़ परंतु कोणत्या मार्गाने गेल्यास शाश्वत सुख मिळेल याची निश्चित पाऊलवाट मिळते. सुखाच्या कल्पनेमागे चाचपडत असणाऱ्या वाचकाला हमरस्ता सापडतो. तो सुखाच्या लक्षदिव्यांनी उजळलेला असतो. प्रत्येक लेखात जीवनाचे मर्म शोधून ते लालित्यपूर्ण शैलीत मांडले आहेत. वाचकांचे जीवन सुखी व समृद्ध करण्यासाठी लेखकाची आंतरिक तगमग दिसून येते. सर्वच लेख मनाला भावतात. त्यातल्या त्यात सबुरी, राग मनाची आग, सुखाचा सखा विवेक, कामाची किमया, विसर्जन - सगळेच लेख अंतर्मुख करणारे आहेत. ...Read more

  • Rating StarSAHITYA SUCHI - SEPT 2004

    आत्ताची पिढी ही आपल्या व्यक्तिमत्त्वाच्या विषयी अधिकच ‘सजग’ झालेली आढळते. आणि ते योग्यही आहेच. या पिढीची ही मानसिकता लक्षात घेऊन अनेक लेखकांनी त्यांना मार्गदर्शक ठरणारी पुस्तके लिहिलेली आहेत. म्हणजे उदाहरणार्थ ‘यश तुमच्या हातात’ ‘व्यक्तिमत्त्वाचा विकस’ किंवा ‘यशस्वी जीवनाची वाटचाल’ वगैरे अशी पुस्तके खरोखरीच फार चांगले मार्गदर्शन करतात. तसेच हे ‘या सुखांनो’ हे अत्यंत सुंदर पुस्तक आहे. या पुस्तकाचं सर्वांत मोठं वैशिष्ट्य सांगता येईल की, सहजसुलभ शैलीतल्या या पुस्तकात जे दुष्टान्त किंवा दाखले दिलेले आहेत. ते पुराणकाळातील तर आहेतच पण अगदी वर्तमानकालीनही आणि त्यामुळे पुस्तक वाचताना हे ‘आपलं’ आपल्यासाठी आहे हे वाटत राहतं. लेखकाने अत्यंत संयमित, संतुलितपणे लेखन केलेले आहेच. पण ते वाचताना, लेखकाचे माहितीपूर्ण वाचनही वाचकाच्या लक्षात येते. आपल्या संग्रही हवेच असे हे पुस्तक आहे. या पुस्तकाचं सर्वांत मोठं वैशिष्ट्य सांगता येईल की, सहजसुलभ शैलीतल्या या पुस्तकात जे दृष्टान्त किंवा दाखले दिलेले आहेत ते पुराणकाळातील तर आहेतच पण अगदी वर्तमानकालीनही आहेत आणि त्यामुळे पुस्तक वाचताना ते ‘आपलं’ आपल्यासाठी आहे हे वाटत राहतं. लेखकाने अत्यंत संयमित, संतुलितपणे लेखन केलेले आहेच. पण ते वाचताना, लेखकाचे माहितीपूर्ण वाचकाच्या लक्षात येते. आपल्या संग्रही हवेच असे हे पुस्तक आहे. नवीन पिढीने कसं वागावं याचा आदर्श वस्तुपाठ या पुस्तकातून मिळत जातो. त्याप्रमाणे जुन्या पिढीनेही कसं वागावं याबद्दलचं चिंतनही यात केलेलं आहे. ‘पोटापाण्याचा उद्योग तुम्हाला जगवील, पण कलेची जडलेली मैत्री तुम्ही का जगायचं हे सांगेल’ हे पुलचं भाष्य अधिक बोलकं करून सांगणारं हे पुस्तक आहे. ...Read more

Write Your Own Review
  • Default typing language is Marathi. To type in English press Ctrl+G key combination
Submit Review
PLEASE SEND YOUR AUDIO REVIEW ON editorial@mehtapublishinghouse.com

Related Books

People Who Bought This Item Also Bought

Latest Reviews

NAGZIRA
NAGZIRA by VYANKATESH MADGULKAR Rating Star
कृष्णा DIWATE

आजच्या पुस्तकाचा विषय माझ्या आवडीचा - जंगलाचा... *जंगल - काय असतं ?* म्हटलं तर फक्त झाडे, नदी-नाले, प्राणी पक्षी यांनी भरलेला जमिनीचा एक तुकडा .... की वन-देवता? की पशु-पक्ष्यांचं घर? की जीवनचक्रातील अति-महत्वाचा घटक? की आपल्यातल्या दांभिकपणाला - दिखव्याला - व्यवहाराला गाळून टाकणारं आणि आपल्यालाही त्याच्यासारखाच सर्वसमावेशक, निर्मळ बनवणारं आणि आपल्यातल्या originality ला बाहेर आणणारं, असं एक अजब रसायन? *जंगल भटक्यांना विचारा एकदा... बोलतानाच त्यांच्या चेहऱ्यावर आणि डोळ्यात जी चमक दिसेल ना, त्यातून फार वेळ वाट न बघता सरळ जंगल गाठण्याची इच्छा न होईल तरच नवल!* आमचा एक मित्र- ज्याने असंच जंगलांचं वेड लावलं आणि अजून एक भटकी मैत्रीण - जिने त्या वेडात भरच घातली..... आणि असे अजून अनेक भटके निसर्गप्रेमी ... आणि मुळातूनच निसर्गाची ओढ , या सर्व गोष्टी माझ्या जंगल -प्रेमासाठी कारणीभूत ठरल्या. *आणि मग अरण्यऋषी श्री. मारुती चितमपल्ली, शंकर पाटील (कथा), डॉ. सलीम अली, जिम कॉर्बेट, व्यंकटेश माडगूळकर इत्यादींनी या निसर्गदेवतेकडे बघण्याची एक वेगळी दृष्टी दिली. त्या सर्वांनाच आजचा हा पुस्तक-परिचय सादर अर्पण!!* कथांसाठी प्रसिद्ध असणाऱ्या लेखकाने हे नागझिरा पुस्तक का बरे लिहिले असावे? मनोगतात ते स्वतः म्हणतात - *"महाराष्ट्रातील एखाद्या आडबाजूच्या जंगलात जाऊन महिना दोन महिने राहावे, प्राणी जीवन, पक्षी जीवन, झाडेझुडे पाहत मनमुराद भटकावे आणि या अनुभवाला शब्दरूप द्यावे हा विचार गेली काही वर्षे माझ्या मनात घोळत होता. काही परदेशी प्राणी शास्त्रज्ञांनी असा उद्योग करून लिहिलेली उत्तम पुस्तके माझ्या वाचण्यात आल्यापासून ही इच्छा फारच बळवली. मी इथे तिथे प्रयत्न करून पाहिले आणि निराश झालो. हे काम आपल्या आवाक्यातले नाही असे वाटले. मग शेल्लरने कुठेतरी लिहिल्याचे वाचले की भारतातील लोक प्राणी जीवनाच्या अभ्यासात उदासीन आहेत, आफ्रिकेच्याही फार मागे आहेत. त्यांना वाटते अशा संशोधनासाठी प्रचंड खर्च करावा लागतो, पाण्यासारखा पैसा लागतो. पण तसे नाही. गळ्यात दुर्बीण, मनात अमाप उत्साह आणि आस्था असली की अभ्यास होतो. मी शक्य तेव्हा एकट्यानेच उठून थोडेफार काम करत राहायचे ठरवले. कधी काझीरंगा, मानस या अभयारण्यावर, कधी नवेगाव-बांधावर तर कधी कोरेगावच्या मोरावर लिहित राहिलो.* *मला चांगली जाणीव आहे की हा प्रयत्न नवशिक्याचा आहे. तो अपुरा आहे, भरघोस नाही. त्यात बऱ्याच त्रुटी आहेत, पण नव्या रानात शिरण्यासाठी पहिल्यांदा कोणीतरी वाट पाडावी लागते. पुढे त्या वाटेने ये-जा सुरू होते. मी लहानशी वाट पाडली आहे एवढेच!"* लेखक आत्ता असते तर त्यांना नक्की सांगितले असते की तुम्ही पाडलेली पायवाट आता जवळ-पास राजमार्ग बनत चालली आहे. आज अनेक वन्य-जीव अभ्यासक, जंगल भटके सुजाण व सतर्क झाले आहेत, जंगले आणि प्राणी वाचले पाहिजेत यासाठी प्रयत्न सुरु आहेत. ह्या प्रयत्नांमागे लेखकासारख्या अनेक वनांचा अभ्यास करून ते आपल्यासमोर आणणाऱ्यांचा मोठा हात आहे. आज पक्षी-निरीक्षक किरण पुरंदरेंसारखे व्यक्ती शहरातील सगळा गाशा गुंडाळून जंगलात राहायला गेलेत ... काय नक्की thought -process झाली असेल त्यांची? फक्त जंगल-भटकंती करताना पाळावयाचे नियम अत्यंत महत्वाचे आहे. मुख्यत्वे-करून कुठल्याही वृक्षांचे, प्राणी-पक्ष्यांचे आपल्या असण्याने कुठलाही त्रास किंवा धोका - हानी संभवू नये, याची काळजी आपल्यासारख्या सुज्ञ भटक्यांनी नक्की घ्यावी. तरच हे भटकणे आनंद-दायी होईल. *भंडारा जिल्यातील नागझिरा हे एक अभयारण्य! फार सुंदर आहे.* हे पुस्तक फक्त लेखकाच्या दृष्टीने त्यांना भावलेलं जंगल आहे का? फक्त जंगलाचं वर्णन आहे का? तर नाही. एक पट्टीचा कथालेखक आणि मानव-स्वभाव चितारणारा लेखक केवळ वर्णन करू शकत नाही. माझ्या मते ही एक प्रक्रिया आहे, त्यांच्या अंतर्बाह्य बदलाची, जी त्यांना जाणवली, अगदी प्रकर्षाने. आणि तोच स्वतःचा शोध त्यांनी आपल्यासमोर मांडण्याचा प्रयत्न केलाय. बाकी प्रत्येकाचं जंगल वेगळं, खरं जंगल नाही तर स्वतःच्या आतलं एक जंगल. ते ज्याचं त्याने शोधायचं, त्यात डुंबायच, विहार करायचा आणि काही गवसत का ते बघायचं .... लेखकानेही तेच केलं... एक स्वगत मांडलं आहे.... आणि त्यातून संवादही साधला आहे. हे पुस्तक ललित म्हणावे की कादंबरी, वर्णन म्हणावे की आत्मकथन, अशा हिंदोळ्यावर हे वाचताना मी सतत राहते. अतिशय आशयपूर्ण गहिऱ्या अर्थाचे लिखाण आहे यात. लेखकाने नागझिरा आणि त्याचे वर्णन कसे केले आहे ते आपण रसिक वाचकांनी हे पुस्तक वाचूनच त्याचा आनंद घ्यावा. ते इथे मी सांगत बसणार नाही, उगाच तुमचं आनंद का हिरावून घेऊ? मी इथे मला भावलेले लेखकच मांडण्याचा अल्पसा प्रयत्न करत आहे, ते ही या पुस्तकाच्या माध्यमातून... पहिल्याच पानावर ते काय लिहितात बघा - *"गरजा शक्य तेवढ्या कमी करायच्या, दोनच वेळा साधे जेवण घ्यायचे, त्यात पदार्थ सुद्धा दोन किंवा तीनच. स्वतःचे कामे स्वतःच करायची. पाणी आणणे, कपडे धुणे अंथरून टाकणे आणि काढणे या साध्या सुध्या गोष्टींसाठी माणसांनी दुसऱ्यावर का अवलंबून राहावे? एकांत, स्वावलंबन आणि प्रत्येक बाबतीत मितव्यय ही त्रिसूत्री पाळून जंगलात पायी भटकायचे, जंगलाच्या कुशीत राहून निरागस असा आनंद लुटायचा या माफक अपेक्षेने गेलो आणि माझा काळ फार आनंदत गेला . रेडिओ, वृत्तपत्रे, वाङ्मय चर्चा, वाचन, कुटुंब, मित्र, दुसऱ्याच्या घरी जाणे येणे, जेवण देणे आणि घेणे यापैकी काहीही नसताना कधी कंटाळा आला नाही. करमत नाही असे झाले नाही. रोज गाढ झोप आली. स्वप्न पडले असतील तर ती सकाळी आठवली नाही. शिवाय मित आहार आणि पायी हिंडणे यामुळे चरबी झडली. एकूणच मांद्य कमी झाले."* हे वाचून आपल्याला नक्की काय हवे असते, आणि रोजच्या रहाटगाडग्यात आपण काय करतो, याची मनातल्या मनात तुलना व्हावी. खरंच काय हवं असतं आपल्याला? आपण सतत प्रेम, शांती, समाधान आणि मनःशांती याच्याच तर शोधात असतो ना? आणि नेमक्या ह्याच सर्व गोष्टी बाजूला पडून आपण नुसते धावतच असतो... कशासाठी?? जीवनाचं तत्वज्ञान हे फार गंभीर नाहीये, अगदी छोट्या छोट्या गोष्टीतून आपण ते समजून घेऊन शकतो. फक्त ती जाण असली पाहिजे. थोडासा थांबून विचार झाला पाहिजे. मनःचक्षु उघडे पाहिजे आणि मुख्य म्हणजे मी कुणीतरी मोठा , हा भाव पहिल्यांदा गाळून पडला पाहिजे. *अगदी तसंच जसं पानगळीच्या मोसमात जुनं पान अगदी सहज गळून पडतं ... नव्यासाठी जागा करून देतं ... जंगल आपल्याला हेच शिकवतं ... न बोलता ... त्याच्या कृतीतून ... आपली ते समजून घेण्याची कुवत आहे का?* शेवटच्या प्रकरणात लेखक परतीसाठी रेल्वे फलाटावर येतो. तेव्हाचचं त्यांचं स्वगत फार विचार करायला भाग पाडतं - *"ह्या दोन तासात करण्याजोगे असे काहीच महत्त्वाचे कार्य नसल्यामुळे मी आरशासमोर बसून दाढी केली, मिशा काढून टाकल्या. सतत अंगावर होते ते हिरवे कपडे काढून टाकले आणि इतके दिवस माझ्या कातडी पिशवीच्या तळाशी परिटघडी राहिलेले झुळझुळीत कपडे चढवून पोशाखी बनलो.`* किती साधी वाक्य आहेत, पण `पोशाखी बनलो` यातून किती काय काय सांगायचे आहे लेखकाला... गहिरेपण जाणवते! मला विचार करायला भाग पाडते. ट्रेक करून गड -किल्ल्यांहून परतताना माझीही अवस्था काहीशी अशीच व्हायची... जाड पावलांनी घरी परतणे आणि पुन्हा निसर्गात भटकायला मिळण्याची वाट पाहणे, याशिवाय गत्यंतर नसायचे. *जंगलांवर , निसर्गावर निस्सीम प्रेम करणाऱ्या आणि त्यांच्या संवर्धनासाठी झटणाऱ्या अनेक वेड्यांमुळे आज आपली वसुंधरा टिकली आहे. पुढील पिढ्यांसाठी तिला असच बहरत ठेवायचं असेल, किमान टिकवायचं जरी असेल तरी आपणही थोडेसे निसर्ग-वेडे व्हायला काय हरकत आहे??* *वृक्षवल्ली आम्हा सोयरे... वनचरे ...* धन्यवाद! जय हिंद!!! ...Read more